КАЈГАНА ТОП 250 (read only)

[Zlatikevichius]

191. Fargo (Joel Coen, Ethan Coen (uncredited), 1996)

Ако треба да го опишам Fargo со еден збор, тоа би бил зборот „контраст“. Една од дефинициите гласи дека контраст е кога една работа се разликува од друга во голем степен, најчесто преку блиска асоцијација. Fargo е полн со контрасти. Од добродушниот, секојдневен лик на Марџ, па до бесчувствителните и несекојдневни убијци. Од крвавите патишта, па до белите пространства со снег. Луѓе кои би сториле се' за да дојдат до пари, наспроти луѓе на кои им е битно само да имаат за јадење и кров над глава.

Заплетот започнува кога Џери, припрост дистрибутер за автомобили (Вилијам Х. Мејси), ќе смисли план за да си ги отплати долговите. Најмува двајца криминалци (Стив Бушеми и Питер Стормер) кои треба да ја киднапираат жена му, за потоа да го земе откупот од нејзиниот богат татко. Како што е ред, работите се комплицираат. Марџ, началникот на полицијата (Френсис Мекдорманд) започнува да го истражува случајот и плановите на Џери започнуваат да му се одбиваат од глава.

Fargo е филм кој не може лесно да се категоризира. Секако дека е мистерија, но не во типичната, Херкул Поаро смисла. Исто е и филм кој ќе ве насмее, иако тешко може да се нарече комедија. Но, пред се' е оригинална и по малку ексцентрична драма полна со карактер и чудни ликови.

Според мене, филмов не би бил ова што е да не е главната хероина, која трага по убијците во седмиот месец од бременоста. Иако акцентот понекогаш и' е смешен („Yaah?“) и сцената на злосторството не и' годи на моменталната состојба, она што кај неа се издвојува е љубезноста, живоста и интелектот. Најголемата предност на ликот на Марџ е нејзината секојдневност. Поради тоа, ликот е симпатичен и на некој начин смешен, што е реткост во полициските филмови од жанрот драма. Некои велат дека еден карактер во филм понекогаш треба да се однесува спротивно од очекуваното за да биде интригантен. Интригата овде е што Марџ е многу способна во својата работа, иако воопшто не изгледа така. Таа не е како Џоли во Taking Lives или Булок во Murder by Numbers.

Fargo е филм за бизарноста на луѓето, кој сака да покаже како добрите работи во светот не можат да се мерат со глупавоста и ограниченоста на луѓето. Како обичниот живот и секојдневието можат да бидат нарушени од алчноста на општеството. Ако на тоа се додаде извонредната глума на Мекдорманд, Мејси и Бушеми, непредвидливото дејство и ефективната атмосфера, се добива чуден и возбудлив филм. За мене еден од најдобрите филмови од 90-те.

 

[Zlatikevichius]

190. Breakfast at Tiffany's (Blake Edwards, 1961)

Филм за една ексцентрична и наивна девојка која се вљубува во новиот станар во зградата, додека планира да се омажи за друг човек поради неговите пари. Ќе потрае додека Holly се одлучи што сака, но бидејќи овој филм е предходник на многу (и премногу) веќе знаете како се завршува сето тоа. Audrey Hepburn и нејзиниот црн фустан го направија овој филм незаборавен.

 

[Zlatikevichius]

189. Airplane! (Jim Abrahams, David Zucker, Jerry Zucker, 1980)

Мајка на сите disaster movies, во главна улога „оној со белата коса“. „Има ли пилот во авионот?“ и ден денес, после 30 години, е урнебесна комедија. И вториот дел не е лош. Само за информација, ова е еден од најомилените филмови на Вуди Ален

 

[Zlatikevichius]

188. The Terminal (Steven Spielberg, 2004)

Виктор Наворски (Том Хенкс) е на патување во САД за да исполни едно ветување, но уште при самото слетување во САД почнуваат проблемите, т.е. проблемот. САД ја нема признаено неговата земја Кракозија во која има војна, за која војна он дознава по слетувањето во САД. Проблемот е во тоа што Виктор ги нема потребните документи за да стапи на американско тло, па заглавува на аеродромот (терминалот).

Филмот е дури и повеќе од одличен, чиста 10ка!

Драмица, до негде љубовна со совршениот Том Хенкс во главната улога. Човекот е роден за да глуми личности кои предизвикуваат сожалување кај гледачот.
Интересен е филмот, особено за љубителите на драми, али мене не ми е ништо повеќе од океј. Како што реков, глумата е ептен на ниво, и приказната исто така, али не е мој тип.
И имал два краја, а ја го гледав тажниот и се растажив
Се работи за Виктор Наворски кој е заглавен во еден аеродром и мора да седи во него се дури не заврши војната во неговата земја.

 

[Zlatikevichius]

187. The Fall (Tarsem Singh (as Tarsem), 2006)

Многу фалби од другар, импресии и од форумов, знаев дека филмов ќе ми се допадне. Но сепак, не допре до мене колку што очекував. Мислев ќе биде на некое рамниште со Mr. Nobody.

Во една болница, пациент почнува да и раскажува интересна и епска приказна на едно мало девојче, прикаска во која 5 хероји одат да му се одмаздат на лошиот Одиус. Девојчето навидум приглупо, премногу ја заинтересира приказната и не сака да се одвои од раскажувачот. Нешто чудно се случува во оваа болница. Приказната се меша со реалноста.

Филмот е визуелно преубав. Уживаш во сите кадри, без разлика дали е делот во фантастичниот и имагинарен свет од приказната или во 1920 година во болницата. Има мали ситни моменти кои што ти ја исполнуваат душичката. Девојчето е многу интересно, трча наоколу, не збори убаво англиски затоа што не и е мајчин јазик и обожува да лиже лед

Дали сите приказни имаат среќен крај?

7/10

Дојдов јас на ред да однесам филм со другариве кога гледаме и не знам шо ми текна си реков The Fall ќе им се бендиса на сите, мене ми е добра 9ка филмот.
Ќе ме кренеа со клоци на крајот.

Ќе треба да одберам нови другари.

 

[Zlatikevichius]

186. Children of Мen (Alfonso Cuarón, 2006)

Дистопијски Сај Фај трилер

Срам ми е да признаам дека филмов е 8 години стар, а јас сум го пропуштил. Приказната е на некој начин реимагинација на настани познати низ историјата и митологијата, вметнати во денешното ( more or less ) опшество.

Во 2009 година, сите жени во светот наеднаш стануваат стерилни. Оние бремените пак, добиваат контракции или спонтани абортуси. Фаст Форвард во 2027, убиен е најмладиот жител на Земјата, „бебето Диего“, 18 годишен тинејџер. Тео, средновековен човек, за влакно избегнува бомбашки напад во центарот на Лондон, за подоцна да биде киднапиран од својата бивша жена Џулијан, лидер на терористичка органзиација. Целта на киднапирањето, обезбедување на безбеден премин за Ки, девојка која е имигрант, црнкиња, 8 месец бремена.

Режија - Алфонсо Куарон ( Y Tu Mama Tambien, Gravity )
Улоги:
Клајв Овен - Тео
Џулиен Мур - Џулијан
Мајкл Кејн - Џанак
Батката со заебано име од 12 years a slave - Терорист

IMDB оценка 7.9 ( неам забелешки за оцената )
Rotten Tomatoes - 93%
Се наоѓа на неколку листи за топ 10 сај фај филмови во 21 век.

Дефинитивно филм што вреди да се изгледа.

Children of Men

Фантастичен филм, со незаборавна и неповторлива приказна. Дејствието е сместено во не така далечна иднина, човештвото е на колена. Филмот спаѓа во жанрот си-фи но не, нема да видите вонземјани, ))... тука прсти има вмешано некоја виша сила, која го казнила човекот. Да не ја откривам понатака приказната, задолжително погледнете го филмот. Ќе ве импресионираат, глумата на Клајв, одличната фотографија и емоциите кои ќе ги чувствувате за време на филмот, но и после завршувањето на истиот. Само едно не ми е јасно, како филмов не доби Оскар.

Прво што ми падна на памет кога го видов Clive Owen во главната улога е дека во филмот ќе има пукање и кршење коски до немај каде ама излезе дека филмот е една фантастична драма која ја изгледав на предлог од мојот пријател џимеј за што морам да му се заблагодарам .
Дејствието се случува во Лондон во 2027 година а светот е во хаос, последното дете на планетата земја се родило во 2009 година и од тогаш сите жени се неплодни!
Theo Faron е обичен човек кој случајно ќе се најде на погрешно место и во погрешно време...
Овде завршува мојата рецензија, не сакам да бидам уништувач на забави па затоа ви го оставам задоволството да го погледнете филмот и да уживате во неочекуваниот крај...

 

[Zlatikevichius]

185. A Separation / Jodaeiye Nader az Simin (Asghar Farhadi, 2011)

Ремек дело. Брилијантен филм.​

Сижето на imdb е малку misleading, многу мал дел од приказната ја обработува тематиката за таа морална дилема која е опишана таму.
Се работи за брачен пар пред развод, нивната ќерка, и таткото на мажот кој пати од Алцхајмерова болест.
Жената бара од мажот да се преселат во странство бидејќи смета дека нема перспектива за нивната ќерка и за нив во Иран. Кога мажот и дава до знаење дека не може да замине, пред се поради неговиот татко, жената бара развод од него.

Ова е почетокот на филмот, потоа режисерот приказната ја концентрира на други настани. Имињата на ликовите не се битни, затоа и не ги запамтив и користев општи именки.

9/10

Многу пријатно сум изненаден од овој Ирански филм и навистина се надевам дека без предрасуди членовите на академијата ќе му овозможат номинација за Оскар. Веќе е номиниран за Глобус и таа категорија веќе станува интересна, затоа што номиниран е и The Skin I Live In на Алмодовар. Има освоено доста награди оваа година меѓу кои и Златна мечка на филмскиот фестивал во Берлин.

Иако насловот на филмот значи „Разводот на Надер и Симин“, приказната не е толку за разводот туку за настаните кои ќе бидат предизвикани индирекно како последица на разводот. Еден сплет на околности ќе предизвика вистинска драма во која ќе бидат вклучени две семејства, а работите полека ќе почнат да излегуваат од контрола.

Неколку работи ми се допаднаа посебно: прво, драмата се одвива брзо, нема непотребни и незначајни сцени и тензијата е постојано присутна. Второ, ликовите се реални а дијалозите и атмосферата исто така. Глумата е перфектна, немам што друго да додадам во тој дел. Големо браво за актерската екипа.

Она што му фали е добри звучни ефекти, во поголемиот дел се чувствува атмосфера како од старите ТВ филмови, но можеби токму тоа ја дава и онаа реалистична атмосфера во филмот.

Засега овој ми е број 1 неанглиски филм за 2011. Од вкупно два изгледани, ако не сум заборавил нешто.

9/10.

 

[Zlatikevichius]

184. Léon: The Professional (Luc Besson, 1994)

10 минути се мислам како да почнам да ја напишам рецензијата али не оди ради тоа што неможам да најдам толку добри зборови што ги заслужува филмов...Едноставно се во филмов е доведено до перфекција ...Филм кој ќе го паметам долго време .

прво- Музиката во позадина ,како само ја доловува атмосферата во филмот,тоа е неверојатно.
второ-Сцените,камерата -дефинитивно Лу(к) Бесон знаел што да прикаже и најбитно како да го прикаже.
трето- Приказната,повторно да го пофалам ЛУ Бесон ,не е ни најмалку лесно да напишеш толку добро сценарио а уште и да го реализираш на најдобар можен начин.

Спојлер

Пуцачката сцена на самиот крај можеби една од најдобрите пуцачки сцени во историјата на постоњето на филмот.

четврто-Глумата. Нешто слично како The Green Mile во смисла на тоа што Рено,Олдман и тука младата Портман, толкуваат ликови што ќе ги засакаш и изопачени ликови што ќе ги мразиш...
Нешто околу дијалозите кои ги нема многу,пошто не е спаѓа во оние како би ги нарекол "зборувачки" филмови али за крими-драма-акционен филм содржат и текако е*ено добри мисли....

За крај- филм што треба да биде репер на новиве трилери.
110 минути трае- 110 минути од животот што ги потрошив во филмско уживање.



долго време го немав овај филинг после изгледан филм.

Леон Професионалецот е филм кој секој мора да го изгледа барем еднаш во животот. Филмов те носи низ многу различни емоционални состојби. Фак ит, ремек дело е.
Жан Рено е човек на место. Целата приказна е неверојатна.
Го обожавам филмов. Сега прочитав дека ќе се снимало втор дел од ова остварување. Ама несакам да има втор дел. Ќе се изгуби смислата од тоа "Don't worry. I keep my promises."
Десетка филм. Го препорачувам на тој што не го гледал. Ме потсети да го погледнам пак.

Филмот е еден од моите засекогаш најдобри филмови.
Родителите на Матилда се убиени. Нејзиниот комшија Леон кој е професионален чистач (убиец) ке ја земи да живеат заедно и ќе ја учи за неговиот занает.
Не постои филм на кого би му дал 10 па затоа една чиста 9ка.

Одлична приказна и одлчна глума на Натали Портман.

 

[Zlatikevichius]

183. To Kill a Mockingbird (Robert Mulligan, 1962)

Прекрасен, едноставен филм кој зборува за судењето на еден црнец, и адвокатот Gregory Peck кој го брани, притоа стекнувајќи се со многу непријатели во тогашна расистичка Америка. Да, во поново време сме гледале многу вакви филмови, поттикнати од овој. Но овој филм е снимен во 1952 кога предрасудите не беа надминати и црните луѓе беа обесправени и омразени. Многу храбар, и успешен обид. 47-ми на листата.

 

[Zlatikevichius]

182. Incendies (Denis Villeneuve, 2010)

Mother of God каков филм сум пропуштил!!! За разлика од годинава во која ги фатив со ред „неанглиските“ филмови кои се номинирани, лани сум го пропуштил овој Канадски филм (Француски јазик) кој беше номиниран за Оскар. Note to self: да не ти се повтори грешката!

Филмот е од оние во кои се отплеткува мистеријата на крајот, но ако ја имате таа несреќа како мене да го сконтате предвреме, ќе навивавате да не се случи: wtf??? , дали сте вие нормални!!! (режија и сценарио), мајсторе сечи! итн... Затоа што приказната е длабоко вознемирувачка, потресна и мрачна, си игра со психата на начин на кој не би требало да си игра. Едноставно има работи кои не би требало и не смеат да се случат во овој свет и од кои човек лесно може да полуди.

Се работи за една мајка која има син и ќерка, близнаци. По нејзината смрт им остава тестамент во кој бара од нив да отидат во Палестина и да ги побараат нивниот татко и нивниот брат (за кој тие прв пат слушаат дека постои). Ова ќе ги стави на патека која треба да им даде одговори за нивното потекло и минато, како и за минатото на нивната мајка.

Филмот се одвива налик на приказната во Кум 2, паралелно оди актуелната приказна со онаа за животот на мајката, и не води низ хаосот на блискиот исток, меѓурелигиската нетрпеливост, војни и страдања.

Глумата перфектна, сценариото прва лига, иако уште ги пцујам во себе што ме извадија од памет. Немам што посебно да забележам како недостаток, филмот има се, а некои сцени како онаа со автобусот ќе ви се вртат во главата долго време.

Саудтракот одличен, (њот, го има Radiohead два ипол пати ) а мелодијата од одјавната шпица ќе се потрудам да ја ископам.

9/10 , им кратам едно пак само затоа што ме извадија од памет.

Немам пишано рецензија одамна, но ретко имам гледано филм во последниве години што вака силно допира, па макар и на болен начин. Потресни слики и приказна би бил вистинскиот опис, малку потсетува на филмовите посветени на воените трагедии кои во 90 те се случуваа на Балканот. Една голема пустелија во која луѓето пробуваат да се истребат меѓу себе за ништо, плус филмов праќа една убава порака за религијата како убедливо најлошиот "пронајдок" на човештвото. Малку не ми се допадна начинот на кој беше донесена приказната во оној момент кога главните ликови и филмската публика треба да бидат шокирани и изненадени од она што го гледаат, некако предвидливо и претенциозно, приказната има праволиниски редослед на настаните така да логична би била и претпоставката на гледачите, тое е единственото нешто кое што не ми направи ќеиф. Плус саундтракот и Рејдиохед се неверојатно погодени и во тон со целата атмосфера од филмот. Моја оцена 8,5.

Со два збора филмов е ремек дело.

Приказната започнува кога двајцата близнаци (брат и сестра) добиваат по едно писмо од штотуку починатата мајка. Таа има две последни желби за нив пред да биде закопано нејзиното тело во непознат гроб. Братот близнак треба да го пронајде својот друг брат и да му го врачи писмото од мајка му, а сестрата близнак треба да го пронајде нивниот татко и да му го врачи другото писмо.

Во текот на нивната потрага не навраќа режисерот во младите години и биографијата на мајката. Близнаците ќе дознаат

Спојлер

за нејзиното сурово минато и ужасни маки (на пример дека била силувана и мачена во затвор во Блискиот Исток поради убиство). Понатаму ако раскажувам за братот и таткото ќе биде само спојлери и модераториве ќе ме опоменуваат.

Сценариото е совршено, режијата брилијантна, глума каква што се очекува.

Филмот прави да сочувствувате, да бидете бесни, ве шокира. Истовремено е интелектуален и разнообразен (драма, мистерија, малку и елементи на војна со оглед на тоа што дел од дејството се одвива во Блискиот Исток; се зборува на различни јазици: арапски и француски. Јас најдов добар превод на англиски, ама некои понебитни дијалози од арапски не беа преведени).

Ниту една од 130-те минути не ми беше досаден. Моја оценка е 10, а на IMDb е 8,2.

Штета што не го доби оскарот лани за најдобар странски филм, но по затоа има освоено над 20 други награди, меѓу кои најдобра женска улога (за мајката), режија, сценарио, звук итн.

Одамна не сум пишала на темава, но филмов што го гледав вечерва едноставно заслужува свој пост тука
Oооо мааај гад! Каков филм. Не ми се верува сеуште. Ова е еден од филмовите кои ме оставиле без збор, да зјапам во екранот уште неколку минути во неверување. Филмов е доказ што може да направи една војна, сето тоа да отиде во така лош правец што ни на крај памет не би ви паднало. Не ми е јасно како толку добар филм има реално мала гледаност и речиси никаква популарност. Го проверив на филмскиве теми на кајгана, спомнат 3-4 пати и тоа сите имаат апсолутно позитивни критики за филмов, тоа е премалку гледаност. Ама тоа е, нема американска продукција, да беше нивно дело ова ќе беше мегапопуларен филм. А и актерската екипа е и повеќе од добра. Одлична приказна која се одвива паралелно минатото со сегашноста, за на крај соединувањето да ве остави без здив. Да да 1+1 понекогаш се само 1.
Го препорачувам филмов и бидете спремни во еден здив да го изгледате, овие 130 минути летнаа како 3 минути.
10/10 без зборови сум

 

[Zlatikevichius]

181. The Lion King (Roger Allers, Rob Minkoff, 1994)

Најзакон и најомилен цртан филм ми е: The Lion King и вториот дел е убав ама би сакал да го издвојам првиот бидејќи е стварно закон. Кој не го има гледано му препорачувам да го гледа гарантирам дека ќе го бендиса цртанот!

 

[Zlatikevichius]

180. North by Northwest (Alfred Hitchcock, 1959)

Несреќниот Roger O'Thornhill кој што е извршен продуцент во компанија за реклами во Ну Јорк по грешка е заменет со агент на CIA со име Џорџ Каплан од страна на странски шпиони и шверцери кој што го прогонуваат насекаде додека тој бара начин за спасување и објаснување дека се работи за погрешна личност. На патот кон неговото бегство и откривање на целава збрка се наоѓа една девојка со име Eve Kendall која што...
Ова е најдобрата рецензија што можам да ви ја дадам без да ви уништам моменти од филмот, имате огромна препорака од мене за овој филм на Алфред Хичкок, мене баш ми се допадна. Доколку решите да го гледате препорачливо е да не се гледа никаков трејлер за филмов, пошто ќе ви се расипе цела приказна. Убава акција со мала доза на мистерија во ова ремек дело.

Оцена: 10/10

 

[Zlatikevichius]

179. Star Wars: Episode V - The Empire Strikes Back (Irvin Kershner, 1980)

Најдобриот од цела стара и нова трилогија. Не знам што многу да коментирам тука затоа што цел свет го има изгледано. Уште еден од оние филмови од детството кои остануваат, иако доаѓаат многу подобри, сепак има некое местенце тука за нив. Особено за следниов;

За најдобар филм од овој жанр, незнам зошто запнале луѓето за Star Wars (1977) (IV, New Hope), мислам дека тој дел е на моменти и досаден. Лично мене повеќе ми се допаѓа Star Wars: Episode V - The Empire Strikes Back , кој веројатно би требало да биде најдобриот научно фантастичен филм ever.

 

[Zlatikevichius]

178. (500) Days of Summer (Marc Webb, 2009)

Романтичните филмови не се некој жанр од кој сум воодушевена, особено што во последно време сите се ром - ком и речиси идентични. Ова не е класичен ром - ком во кој глуми Џенифер Анистон ( пошто женава одглуми во 90% од ваквите филмови снимени последнава деценија). Всушност нема тука ништо комично, освен неколку реплики кои се забавни.

Секогаш кога го гледам Џозеф Гордон Левит во некој филм, ми текнува на споредбата со Хит Леџер. Навистина наликуваат, а и многу слични гримаси прават. На пример оваа улога, Леџер мислам дека би ја извел речиси идентично како Левит. Како и да е, момчево, без разлика што мислам дека го нема постигнато потенцијалот е едно од најдобрите нешта кои ги произвел Холивуд заедно со Рајан Гослинг. Се ми се чини дека некогаш во животот и двајцата ќе лапнат Оскар, само што Гослинг може поскоро да го направи тоа со оглед на фактот што не се лепи така лесно за блокбастери како Левит.
Ако пак Левит асоцира на Леџер, тогаш Зое Дешанел е иста на лик ко пејачкана Кети Пери или па Кети Пери е исто ко неа, сеедно. Колку личат овие девојки тоа чудо едно. Без разлика на безначајниве споредби, кои не можев да ги одбегнам, морам да признаам дека не очекував така добар филм со прекрасно осмислена приказна.

Гледам дека на моиве пријатели не им се допаѓа баш, зашто сметаат дека филмов нема динамика, но јас стојам на тоа дека секој може да се пронајде во него. Барем еднаш во животот секој бил истата будала каква што е Том ( Џ.Г. Левит) во филмов. Она што е најинтересно е што овој филм нуди судир на машко женски карактери кои како да ги замениле улогите, женското не верува во љубов и романтика, машкото напротив е непоправлив романтичар. Слушајќи ги репликите на Том не може човек а да не помисли дека некогаш и тој самиот ги кажувал баш тие зборови. Изгледа сите се тешиме на ист начин или да речам се лажеме. Затоа давам голема оценка за сценариото. Одлично е осмислено.

Филмов е од оние типови какви што ги прави Вуди Ален. Малку забава, малку повеќе романса и многу голема бруталност во односите. И мислам дека кога би го режирал тој самиот, не би сменил нешто многу во него.
Гледајте го, без очекувања дека ќе гледате бомбастична љубовна приказна. Ќе го гледате процесот на заљубување, страдање и одљубување.
Всушност, ќе видите сами..

Уште на самиот почеток на филмот нараторот кажува дека во овој филм воопшто нема да се обработува некоја љубовна приказна, but we all know the obvious, don't trust the narrator. Но сепак, нараторот донекаде е во право, бидејќи ова не е типична љубовна приказна(which is great, of course). Па така сосема слободно може да се каже дека ова не е љубовна приказна, туку приказна за љубовта. Веројатно филм кој што е повеќе наменет за машката публика, затоа што преку очите на младиот Том се прикажани сите радости но и маки и страдања кои што ги носи љубовта. Том е личност, која уште од своето детство верува дека може да биде целосно среќен само тогаш кога ќе ја пронајде онаа вистинската. Кога на неговото работно место доаѓа нова девојка, Summer (пофалби за глумата на Zooey Deschanel ), девојка која не верува во љубов, тој се убедува себеси дека токму таа е неговата сродна душа...
Сметам дека приказната е во огромна мера реалистична, и дека многу лесно можеш да се поврзеш со ликовите (Like I did). Филмот има свои романтични делови, но и задоволителна доза на хумор. Морам да спомнам и дека многу ми се допадна саундтракот.
Што друго да додадам, сценариото е одлично, начинот на кој што приказната е презентирана е солиден, солидна глума...една од најдобрите романтични комедии кои што сум ги гледал (ах, да...не сум баш фан на ваквиот жанр на филмови, ама ако ги прават почесто како овој, можеби и почесто ќе ги гледам)
8/10 е оценката која што ја давам на 500 Days of Summer, ама силна 8ка, многу блиску до 9ка

 

[Zlatikevichius]

177. Never Let Me Go (Mark Romanek, 2010)

Филмов го имав ставено у watchlist бог знае од кога и цело време одложував со гледање, мислев дека е само некоја просечна драма ама се излажав. Филмов е ежење, многу ќе се сочувствувате со ликовите и ќе се запрашете што би правеле вие на нивно место. Го имав гледано трејлерот одамна и интересно е што всушност не откриваат многу од приказната и од тоа што е суштината на филмот. Многу сакам вакви филмови кои ќе ме изненадат.
Приказната се однесува околу животот на Кети(Carey Mulligan), Томи (Andrew Garfield) и Рут(Keira Knightly) сите израснати во еден вид на сиропиталиште со многу малку знаење за надворешниот свет, кои ќе се најдат во еден интересен љубовен триаголник. Филмов имаше многу добра поента за времето, и како не треба да го земаме здраво за готово. Исто така има одлична глума, ме изненади Carey Mulligan
Нејќам многу да издавам од приказната, нека ве изненади како што мене ме изненади.
И многу се заљубив у песнава

И ај да ја отвориме новава сезона

Од кај да почнам само... прв филм кој го гледав во новава година е Never Let Me Go, британска драма со Keira Knightley, Carey Mulligan и Andrew Garfield. Добра актерска екипа што секако е предуслов за добра драма базирана на карактери. За да не ве збуни она Sci-Fi во насловот, нема ништо натприродно, туку филмот започнува со едно замислено минато во 60-тите во кое човештвото пронашло лек за болестите како ракот и сидата, но сето тоа е поврзано со децата кои растат во посебни училишта во Англија. Во едно такво училиште заедно со останатите деца растат и Томи, Рут и Кети. Овие деца живеат во солидни услови кои им ги овозможува училиштето, но не знаат зошто се тука и што ги чека кога ќе го завршат школувањето.

Понатаму нема да откривам за да не пишувам спојлери. Можам да кажам дека ова е исклучително бавен филм, па оттука е погоден само за оние кои сакаат драми. Се работи за тажен филм, сурова реалност која перфектно се вклопува во тмурното англиско време во кое протекува целиот филм. Иако сум љубител на британските филмови, и иако често го критикуваме Холивуд, мислам дека за овој тип на филм, или поточно од оваа приказна, Холивуд ќе направеше подобар филм. Кој потоа ќе го покакаше со безвезен крај.

Во секој случај, 7.5/10, колку што има и на IMDB. Aко сакате драми, погледнете го филмов.