Џ
Џонтра Волта
Гостин
Here comes Johnny Yen again, With the liquor and drugs, And the flesh machine....
Да да, ти рандом кајгана гледачу и обожавателу на кајгана vintage серијалот. Не се чуди, возиш кола, на радио или на усб ти свири Iggy Pop - Lust for life и додека бубњевите ти го одвлекуваат вниманието една будала ти се лупа у колата.
бааааааааамммммммммм
Таа будала бега од полиција пошто не носи маска и не сака да плати 20 евра казна.
Да, тоа сум јас, твојот домаќин, шоумен и креатор на кајгана vintage едишнот. ХА ХААААА
А сега брзо бегај дома и вклучи го компјутерот или телефонот пошто имаме една многу кул емисија.
Се гледаме веднаш после рекламите.
Well I am just a modern guy, Of course I've had it in the ear before
'Cause of a lust for life
'Cause of a lust for life
I got a lust for life
Во оваа емисија ќе говориме за една многу јака случка од приватниот живот на ликот кој на оваа платформа се крие под псевдонимот @џимеј .
Во тие дамнешни времиња кога форумов го доживуваше својот врв на постоење, Џими во оваа тема лудуваше со своите приказни, сториња испреплетени со рандом моменти, смешни, тажни, среќни, секакви. Да ти е мерак да го читаш.
Еден од тие моменти што ќе ги памтам секогаш е и ова четиво што следи во продолжение
На првиот болд колку сум се смеел. 
Посебно внимание обрати на вториот болд. Е тука приказната добива на тежина. Оној плот твист од кој ќе си речеш брејјјјјјјјјјјј да ти ебам.
29ти април 2015, џими бој се опростува од својата куќа и иде да живее кујзне каде доека му праат нов стан.
И ок ај, пишал што пишал, собрал лајкови, сме се изнасмеале, ни било убаво доека читавме, осетивме некоја носталгија или као и да се вика тоа чувство кога нешто заминува во историјата. Сигурно не е носталгија но добро.
1 септември 2016, џиминаторот со ново четиво, едно од многуте добро познати за неговиот лежерен стил на пишување.
Види го што пишал, види му ситуација и види му состојба во џебовите прво, изгледот на новчаникот иииииии следи болдот, односно плот твистот. Најлудото нешто што може да постои. 
Отвори го оригиналниот пост и види го мислењето веднаш под неговото, на 2 септември.
Скокни година дена подоцна и го имаш ова
Каков лик е џимеј, драми. Посебно ми е јак кога се мрази самиот себе а покрај тоа мрази и некои работи што никој не ги мрази, на пример во првиот текст имаш мразење на среќно семејство, пред некое време сакаше да тепа дете пуно самодоверба и слични рандом ствари. Би го читал Џими и да пишува на латиница, све споено и наопаку.
Џими ми е омилен форумџија и најкул лик на форумов. Е сеа јеби га, навива за Милан ама никој не е совршен нели. Тоа е тоа. За да биде иронијата поголема во постот за најкајганџии заборавив да го спомнам а спомнав ликови ко Стекот, Марли и Урко. Никогаш нема да си простам за овој превид.
Тоа е неправда која се надевам ќе биде исправена со овој трибјут. Извини џими уште еднаш, прости ми. Јас не можам.
Годината е 2035та, џимеј е среќно оженет, има среќно семејство, синче пуно самодоверба, жена што ја сака, успешна кариера на сценарист и режисер со многу награди позади себе.
Во продолжение имаме 2 слики од него, првата фатен од фоторепортерите како покажува со прст кон неговиот главен актер Джџонтра Волта во филмот кој освои прва награда на филмскиот фестивал во Кан.
Втората како дава изјава за истиот филм и истиот актер кон кого упатува искрени честитки за освоениот златен глобус за најдобра главна машка улога во драма/трагикомедија.
Јас сега се одјавувам, одам да пијам некоја ракија и да гледам лига на шампиони.
Останете ми со добро, искрено ваш Джонтра Вохохохолта.
Се гледаме за неколку денови со нов материјал во кајгана vintage.
Да да, ти рандом кајгана гледачу и обожавателу на кајгана vintage серијалот. Не се чуди, возиш кола, на радио или на усб ти свири Iggy Pop - Lust for life и додека бубњевите ти го одвлекуваат вниманието една будала ти се лупа у колата.
бааааааааамммммммммм
Таа будала бега од полиција пошто не носи маска и не сака да плати 20 евра казна.
Да, тоа сум јас, твојот домаќин, шоумен и креатор на кајгана vintage едишнот. ХА ХААААА
А сега брзо бегај дома и вклучи го компјутерот или телефонот пошто имаме една многу кул емисија.
Се гледаме веднаш после рекламите.
Well I am just a modern guy, Of course I've had it in the ear before
'Cause of a lust for life
'Cause of a lust for life
I got a lust for life
Во оваа емисија ќе говориме за една многу јака случка од приватниот живот на ликот кој на оваа платформа се крие под псевдонимот @џимеј .
Во тие дамнешни времиња кога форумов го доживуваше својот врв на постоење, Џими во оваа тема лудуваше со своите приказни, сториња испреплетени со рандом моменти, смешни, тажни, среќни, секакви. Да ти е мерак да го читаш.
Еден од тие моменти што ќе ги памтам секогаш е и ова четиво што следи во продолжение
Вчера почнаа да ја уриваат мојата куќа, а денес ја срушија до корен. Четворица комшии ги дадовме куќите за зграда. Никогаш во животов не сум видел како рушат куќа. Уште помалку мојата.
Шо знам, не осетив некое посебно чувство, гледав од далеку како багерот се изживува врз неа и го слушам од една страна татко ми како ми вели дека сега конечно ќе помине лошото, дека со неа е крај на некое мачно време и почеток на некое ново. Или во најдобар случај под темелите ќе најдат злато или којзнае што вредно. Не знам дали верувам во проклетија, ама знам дека не бевме нешто особено среќни, како и секое просечно семејство од моето окружување. Само Кате arch enemy, другарка од основно, имаше семејство кое наликуваше на рекламите од телевизија кога сите се собираат за ручек и обично рекламираат крем сир, маргарин или нов пакет фудбалски телевизии на Макс тв и отсекогаш имав некаква аверзија кон нив. Отсекогаш ми изгледало дека среќните семејства се многу неприродни и не можам да ги поднесам.
Во куќата имав и многу убави моменти. Додека ја уриваа не можев да се сетам на нив. Денот пред да почнат со работа влегов во неа колку за последен пат да видам како изгледаше да живеам тука и во собата во која го гледав финалето Милан Јувентус во 2003 година, токму на средината лежеше новогодишна честитка со „Среќна Нова 2013 година" од познат ракопис и упатство од антибиотик кој не знам кога сум го пиел.
Братучед ми кој исто така го гледаше уривањето ми вели Сликај ме брачед пред куќава.
Не можам брачед, ми се тресет рацеве, му велам.
Од возбуда?
Не бе, од петто одделение ми се тресет и не се престанати до сега, му одговарам.
И си мислам, некои работи кои нормално би требало да траат цел живот или повеќе, може да ги снема за неколку минути и шетам синоќа низ урнатините од дворот да ја барам мачката, гледам еден циган како оперира на терен, бара нешто да прибере, тоа му е работа. Тој изгледа не ме очекуваше, мислеше сите си заминале и се стаписа и ме гледа долго и јас го гледам, како на вестерн филмови.
Па го префрлувам погледот на друго место. Џупацот в рака го држеше рендето за сирење шо го користевме дома и на сета мака ме изнасмеа. Му реков Земај шо ќе земаш, само немој да ја чепкаш мачката ако ја видиш.
Која мачка?
Која било, да не чепкаш мачки.
Важи шефе.
Земи ја и корпата за алишта, и покажувам кон неа.
Цк шефе, пластика не ојт. Крут е пазарот.
Ти си знајш.
И толку од еден живот. За година дена се префрлуваме во нови станови, и ќе имам сопствен стан. Ќе го уредам по мое. Само да помине.
линк
Шо знам, не осетив некое посебно чувство, гледав од далеку како багерот се изживува врз неа и го слушам од една страна татко ми како ми вели дека сега конечно ќе помине лошото, дека со неа е крај на некое мачно време и почеток на некое ново. Или во најдобар случај под темелите ќе најдат злато или којзнае што вредно. Не знам дали верувам во проклетија, ама знам дека не бевме нешто особено среќни, како и секое просечно семејство од моето окружување. Само Кате arch enemy, другарка од основно, имаше семејство кое наликуваше на рекламите од телевизија кога сите се собираат за ручек и обично рекламираат крем сир, маргарин или нов пакет фудбалски телевизии на Макс тв и отсекогаш имав некаква аверзија кон нив. Отсекогаш ми изгледало дека среќните семејства се многу неприродни и не можам да ги поднесам.
Во куќата имав и многу убави моменти. Додека ја уриваа не можев да се сетам на нив. Денот пред да почнат со работа влегов во неа колку за последен пат да видам како изгледаше да живеам тука и во собата во која го гледав финалето Милан Јувентус во 2003 година, токму на средината лежеше новогодишна честитка со „Среќна Нова 2013 година" од познат ракопис и упатство од антибиотик кој не знам кога сум го пиел.
Братучед ми кој исто така го гледаше уривањето ми вели Сликај ме брачед пред куќава.
Не можам брачед, ми се тресет рацеве, му велам.
Од возбуда?
Не бе, од петто одделение ми се тресет и не се престанати до сега, му одговарам.
И си мислам, некои работи кои нормално би требало да траат цел живот или повеќе, може да ги снема за неколку минути и шетам синоќа низ урнатините од дворот да ја барам мачката, гледам еден циган како оперира на терен, бара нешто да прибере, тоа му е работа. Тој изгледа не ме очекуваше, мислеше сите си заминале и се стаписа и ме гледа долго и јас го гледам, како на вестерн филмови.
Па го префрлувам погледот на друго место. Џупацот в рака го држеше рендето за сирење шо го користевме дома и на сета мака ме изнасмеа. Му реков Земај шо ќе земаш, само немој да ја чепкаш мачката ако ја видиш.
Која мачка?
Која било, да не чепкаш мачки.
Важи шефе.
Земи ја и корпата за алишта, и покажувам кон неа.
Цк шефе, пластика не ојт. Крут е пазарот.
Ти си знајш.
И толку од еден живот. За година дена се префрлуваме во нови станови, и ќе имам сопствен стан. Ќе го уредам по мое. Само да помине.
линк
Посебно внимание обрати на вториот болд. Е тука приказната добива на тежина. Оној плот твист од кој ќе си речеш брејјјјјјјјјјјј да ти ебам.
29ти април 2015, џими бој се опростува од својата куќа и иде да живее кујзне каде доека му праат нов стан.
И ок ај, пишал што пишал, собрал лајкови, сме се изнасмеале, ни било убаво доека читавме, осетивме некоја носталгија или као и да се вика тоа чувство кога нешто заминува во историјата. Сигурно не е носталгија но добро.
1 септември 2016, џиминаторот со ново четиво, едно од многуте добро познати за неговиот лежерен стил на пишување.
На колата имам некој дефект нешто, пумпата за бензин не работи како што треба и не прима добро. Едно стотина пати ме оставила колата на најразлични места, и мене и брат ми кој повеќе ја вози сега... и последно го оставила кај паркингот кај пожарна.
И ок, стои колата 2-3 дена таму, оди брат ми да проба дали ќе запали и по некое чудо запали колата, и папакот наместо да оди директно на мајстор дури работи или еве евентуално да ја остави дома па да бараме мајстори, тој отишол да уплати ливче во спорт лајф и нормално го оставила пред спортлајф на место за инвалиди. Не му текна на човекот да ми каже, ми се јавуваат ми велат си станал просечни кладионичар, 2 дена спиеш во спортлајф изгледа должиш на лихвари, не бе велам од каде ова, па колата ти е таму. Му се јавувам на брат ми, ми вели да бе заборавив да ти кажам оди шлепај ја до негде. Кај да ја шлепам сабота навечер јеботе, луѓе пијат, излезени, со женски дечковци, а јас во ниедно време со двајца мои другари ја шлепаме колата до најблискиот паркинг.
Па ретко кога се осеќам бедно, доаѓа еден џуптин, дај 10 денари. Што да ти дадам му велам, го отворам новчаникот, во него - промашен тикет, икона од Богородица, слика од мене како апсолвент, маслиново гранче кое ми го даде баба ми за здравје, картичка од Спорт лајф, искинато ланче од црква кое исто така ми го даде баба ми, за да ми се лепеле пари. Вистински ортодоксен новчаник. Немам ништо му велам џупац, освен едно делче од искинатото ланче за амајлија. И го лажам дека е за амајлија, јас на џуптин му продавам магии и амајлии, не беше бе животов за мене си мислам.
Таман си одам, џупацот вели фала Џими. Од кај ме знаеш бе. Абе те знам, брат ми еднаш ти го украде црвеното ренде кога ти ја уриваа куќата. Не бе уживај и онака не ми требаше. (немам ренде до ден денес али ајде...)
Пешачам до дома, колата не запали, а на празен новчаник фали уште да заврне дожд и некој да те прободи од позади па да искрвавиш поштено. Влегов дома, зедов да читам. Претходно сум оставил недочитана книга, намерно. Не може да се дочита книга кога е дење. Книга се завршува со читање во некој интимен чин, кога е тивко или кога сите спијат а ти си доживеал некоја слатка смрт како завршување на книга.
Ги поистоветувам ноќите со завршетоците на драги книги или речениците кои одамна престанав да ги пишувам, онаа иста слатка смрт која те тера да бидеш храбар ноќе, поради којзнае што, и истата онаа капитулација следното утро кога сфаќаш колку смешно се губи храброста што доаѓа само ноќе, најглупавата од сите храбрости.
линк
И ок, стои колата 2-3 дена таму, оди брат ми да проба дали ќе запали и по некое чудо запали колата, и папакот наместо да оди директно на мајстор дури работи или еве евентуално да ја остави дома па да бараме мајстори, тој отишол да уплати ливче во спорт лајф и нормално го оставила пред спортлајф на место за инвалиди. Не му текна на човекот да ми каже, ми се јавуваат ми велат си станал просечни кладионичар, 2 дена спиеш во спортлајф изгледа должиш на лихвари, не бе велам од каде ова, па колата ти е таму. Му се јавувам на брат ми, ми вели да бе заборавив да ти кажам оди шлепај ја до негде. Кај да ја шлепам сабота навечер јеботе, луѓе пијат, излезени, со женски дечковци, а јас во ниедно време со двајца мои другари ја шлепаме колата до најблискиот паркинг.
Па ретко кога се осеќам бедно, доаѓа еден џуптин, дај 10 денари. Што да ти дадам му велам, го отворам новчаникот, во него - промашен тикет, икона од Богородица, слика од мене како апсолвент, маслиново гранче кое ми го даде баба ми за здравје, картичка од Спорт лајф, искинато ланче од црква кое исто така ми го даде баба ми, за да ми се лепеле пари. Вистински ортодоксен новчаник. Немам ништо му велам џупац, освен едно делче од искинатото ланче за амајлија. И го лажам дека е за амајлија, јас на џуптин му продавам магии и амајлии, не беше бе животов за мене си мислам.
Таман си одам, џупацот вели фала Џими. Од кај ме знаеш бе. Абе те знам, брат ми еднаш ти го украде црвеното ренде кога ти ја уриваа куќата. Не бе уживај и онака не ми требаше. (немам ренде до ден денес али ајде...)
Пешачам до дома, колата не запали, а на празен новчаник фали уште да заврне дожд и некој да те прободи од позади па да искрвавиш поштено. Влегов дома, зедов да читам. Претходно сум оставил недочитана книга, намерно. Не може да се дочита книга кога е дење. Книга се завршува со читање во некој интимен чин, кога е тивко или кога сите спијат а ти си доживеал некоја слатка смрт како завршување на книга.
Ги поистоветувам ноќите со завршетоците на драги книги или речениците кои одамна престанав да ги пишувам, онаа иста слатка смрт која те тера да бидеш храбар ноќе, поради којзнае што, и истата онаа капитулација следното утро кога сфаќаш колку смешно се губи храброста што доаѓа само ноќе, најглупавата од сите храбрости.
линк
Отвори го оригиналниот пост и види го мислењето веднаш под неговото, на 2 септември.
Скокни година дена подоцна и го имаш ова
Ме интересира џими дали се всели у новиот стан.
Ми текна на циганот со црвеното ренде прееска.
Каков лик е џимеј, драми. Посебно ми е јак кога се мрази самиот себе а покрај тоа мрази и некои работи што никој не ги мрази, на пример во првиот текст имаш мразење на среќно семејство, пред некое време сакаше да тепа дете пуно самодоверба и слични рандом ствари. Би го читал Џими и да пишува на латиница, све споено и наопаку.
Џими ми е омилен форумџија и најкул лик на форумов. Е сеа јеби га, навива за Милан ама никој не е совршен нели. Тоа е тоа. За да биде иронијата поголема во постот за најкајганџии заборавив да го спомнам а спомнав ликови ко Стекот, Марли и Урко. Никогаш нема да си простам за овој превид.
Тоа е неправда која се надевам ќе биде исправена со овој трибјут. Извини џими уште еднаш, прости ми. Јас не можам.
Годината е 2035та, џимеј е среќно оженет, има среќно семејство, синче пуно самодоверба, жена што ја сака, успешна кариера на сценарист и режисер со многу награди позади себе.
Во продолжение имаме 2 слики од него, првата фатен од фоторепортерите како покажува со прст кон неговиот главен актер Джџонтра Волта во филмот кој освои прва награда на филмскиот фестивал во Кан.
Втората како дава изјава за истиот филм и истиот актер кон кого упатува искрени честитки за освоениот златен глобус за најдобра главна машка улога во драма/трагикомедија.
Јас сега се одјавувам, одам да пијам некоја ракија и да гледам лига на шампиони.
Останете ми со добро, искрено ваш Джонтра Вохохохолта.
Се гледаме за неколку денови со нов материјал во кајгана vintage.
Последно уредено од модератор:
