AAbrat
*******
- Член од
- 28 октомври 2015
- Мислења
- 733
- Поени од реакции
- 1.674
ДК.
Секој нов ден умира дел од мене. Денеска умре еден "поголем" дел. Ова е приказна за изгубена младост, ова е емотивна приказна....
Се мислев лани што правеве периодов, башка инстаграм ме "потсети". Сабота 20 часот седам пред лап топ и се мислам , нешто недостасува, не е како што беше некогаш
Нешто многу фали.
Добро што правеве лани периодов си викам ајде и денес да пробам. Сакам ама неможам ништо да променам... И ми се врати филмот зима 2019.
Сабота најчесто беше ден за ракомет. Цел град одеше во спортска сала Билјанини Извори во сабота да ги гледа натпреварите на Рк.Охрид. Јас не бев во тие што се класична публика туку бев дел(и сум уште) од навивачка група, па така ако утакмицата беше во 19:00 часот, со екипа на пиво во кафана уште од 17:00 ке бевме седнати. После многу еуфорија и многу пива испијани, дома се прибирав на пола сат, да се средам, да се искапам , и нормално во сабота ЗАГРЕВАЊЕ со домашна ракија , 1 пред напуштање на мојот дом можеше да се очекува. Сабота е денот кога се ЗАГРЕВАМ без разлика дали има или нема утакмица, едноставно сат два пред излегување седнувам дома со другар или сам и уз музика и добра ракија се присетувам/е на убави спомени/моменти поминати заедно.... Викенд класика после то, или паб, или биртија, некогаш пак кафана, некогаш клуб битно е нешто да се дешава. После затварање забавата знаеше да ни се префли надвор па така некоаш надвор се продолжуваше со дружба, некоаш кај другар , некогаш касните сати ке ги посветиш на понежниот пол и така.....
Муабетов ми е пошто сум млад секој викенд некоја лудорија, нешто ново се дешаваше до лани.
Преска седам , дури заборавив дека е сабота. Прошла година ако во сабота од 17:00 - 04:00 бев излезен тоа не е случај и годинава. Никаква еуфорија големо мртвило низ град, ракомет нема, салите и стадионите затворени, кафани затворени, кафичи затворени,... децата ги нема и тие најмладите ни основците ни средношколците. Ако телефонот во сабота вечер ми звонеше 10-12 пати, муабети од типов кај си брат доаѓај ваму сега нема ни 2 повици такви. Шетам по кеј , и мислам дека е доцна а тоа уште немало ни полноќ. Ама кај да знам времето не поминува, луѓето ги нема, забавата ја нема, животот на момент застана.
Отидов преска пред затварање до маркет, си зедов еден шток и се напив. Се напив за младоста за животот, за емоциите , за еуфоријата, за љубовта, за болката, за тагата, за среќата за све што имам искусено за овие 24 години и за ништо не ми е криво. Се напив и од тага за многу млади генерации кои сето ова што го напишав им е украдено...... Ова е приказна за една украдена младост , за сите млади деца чии живот требаше да продолжи или да започне ама го убија со сите можни начини.
Зато ке повторам не е битно да живееш долго , битно е да живееш КВАЛИТЕТНО.
Секој нов ден умира дел од мене. Денеска умре еден "поголем" дел. Ова е приказна за изгубена младост, ова е емотивна приказна....
Се мислев лани што правеве периодов, башка инстаграм ме "потсети". Сабота 20 часот седам пред лап топ и се мислам , нешто недостасува, не е како што беше некогаш
Нешто многу фали. Добро што правеве лани периодов си викам ајде и денес да пробам. Сакам ама неможам ништо да променам... И ми се врати филмот зима 2019.
Сабота најчесто беше ден за ракомет. Цел град одеше во спортска сала Билјанини Извори во сабота да ги гледа натпреварите на Рк.Охрид. Јас не бев во тие што се класична публика туку бев дел(и сум уште) од навивачка група, па така ако утакмицата беше во 19:00 часот, со екипа на пиво во кафана уште од 17:00 ке бевме седнати. После многу еуфорија и многу пива испијани, дома се прибирав на пола сат, да се средам, да се искапам , и нормално во сабота ЗАГРЕВАЊЕ со домашна ракија , 1 пред напуштање на мојот дом можеше да се очекува. Сабота е денот кога се ЗАГРЕВАМ без разлика дали има или нема утакмица, едноставно сат два пред излегување седнувам дома со другар или сам и уз музика и добра ракија се присетувам/е на убави спомени/моменти поминати заедно.... Викенд класика после то, или паб, или биртија, некогаш пак кафана, некогаш клуб битно е нешто да се дешава. После затварање забавата знаеше да ни се префли надвор па така некоаш надвор се продолжуваше со дружба, некоаш кај другар , некогаш касните сати ке ги посветиш на понежниот пол и така.....
Муабетов ми е пошто сум млад секој викенд некоја лудорија, нешто ново се дешаваше до лани.Преска седам , дури заборавив дека е сабота. Прошла година ако во сабота од 17:00 - 04:00 бев излезен тоа не е случај и годинава. Никаква еуфорија големо мртвило низ град, ракомет нема, салите и стадионите затворени, кафани затворени, кафичи затворени,... децата ги нема и тие најмладите ни основците ни средношколците. Ако телефонот во сабота вечер ми звонеше 10-12 пати, муабети од типов кај си брат доаѓај ваму сега нема ни 2 повици такви. Шетам по кеј , и мислам дека е доцна а тоа уште немало ни полноќ. Ама кај да знам времето не поминува, луѓето ги нема, забавата ја нема, животот на момент застана.
Отидов преска пред затварање до маркет, си зедов еден шток и се напив. Се напив за младоста за животот, за емоциите , за еуфоријата, за љубовта, за болката, за тагата, за среќата за све што имам искусено за овие 24 години и за ништо не ми е криво. Се напив и од тага за многу млади генерации кои сето ова што го напишав им е украдено...... Ова е приказна за една украдена младост , за сите млади деца чии живот требаше да продолжи или да започне ама го убија со сите можни начини.
Зато ке повторам не е битно да живееш долго , битно е да живееш КВАЛИТЕТНО.
