Ја уствари им` ги сакав рекламите. Фаворит ми беше онаа со шаторот за на плажа. Као, кој к ти е пешкир кога лежиш на песок, евентуално камења, а чадорот, мамата негова, мораш константно да го поместуваш, ем го дува ветер, ем се крши на пола. Редовно. Овака имаш нешто као пластична пештера на која и` се отвора кровот и можеш да шпиунираш околина додека се (с)облекуваш, ем кога не си на одмор децата може да рипаат у тоа у двор, и оно нема да се скине. Плус не пропушта вода.
Следна етапа им` беа нешто подолгите реклами, со барби - изглед водителка, која е толку смотана што со години не може да се ослободи од влакната од мачката, флеките од алиштата, прашината на тешко достапните места енд соу он, а се` и станува, о, толку јасно кога батката ќе и` покаже како уствари се чисти, готви, усисава, заштедува простор, па и сокче како да си направи. Ваквите подоцна еволуираа во документарци од реклами кои вклучуваа и публика со дебела доброволец - типка, а која не се трудеше многу да покаже дека е помалце глупа од водителката.
После тоа почнаа да ги синхронизираат, со што ми зачестија нагоните за повраќање кога Миланка Рашиќ ми се чини, почнуваше да кенка зашто нема совршен џогер. И така.
Сега ме плашат. :icon_conf
И не, немам ништо од Топшоп.
