xXx
Ксандер Кејџ(Вин Дизел) е екстремен спортист регрутиран од владата на специјална мисија, да собере информации за една организација која можеби планира уништување на светот, предводена од нихилистот Јорги.
Динамичен трилер, класична акција, филм кој некако повеќе би рекол е за помладата генрација(читај: до 15-16 години) кои се палат на јунаштвото во последните 3 секунди. Некако сега и 2012 ми е многу пореален отколку што ми беше пред да го изгледам овој филм.
Инаку, каскадерите кои го заменуваат Дизел во најсилните сцени заслужуваат мислам чиста 10ка.
Немаше многу бриљантни мометни во филмот. Многу е предвидлив. Уште на почетокот се гледа дека Јелена(Асиа Аргенто) е исто така шпион, нешто што во филмот го открија во последните 20 минути.
П.С. Мнооогу промашен филм за Семјуел Л. Џексон! Дефинитивно не требало тој да ја добие улогата која ја толкуваше!
xXx: State of union(The next level)
Вин Дизел заменет со Ајс Кјуб. Баш поради ова и го гледав филмот, да видам како ќе се снајде Ајс Кјуб бидејќи после Are we there yet и Are we done yet не можев да го замислам во ваква улога. И не сум којзнае колку задоволен. Вин Дизел беше бољи.
Содржина: Дариус Стоун, новиот агент во програмата ХХХ е испратен во Вашингтон да го спречи министерот за одбрана кој предводи една фракција од војската во обидот да ја симне од власт владата и да изврши атентат на претседателот.
Во врска со пост-скриптумот за првиот филм: среќа што `божем` го утепаа Семјуел Л. Џексон на почетокот. Сега гледам дека не бил претходниот филм промашен за него, туку дека не го сакам глумецов и во секој филм ќе го велам истото. Ја нема таа природност при глумењето, некако се преценува.
Се молам да нема трет продолжеток од филмов.
Up in the air
Повеќе од 10 минути мислам и не знам како да ја почнам рецензијава на филмот. Филмот навистина ме допре.
Моментално нема филм кој подобро ја отсликува реалноста. Реалноста на изминатата декада – невработенста, економијата, медиумската тврдина, Американсаката култура, технологијата, нарцизмот, ништожноста...
Првиот дел од филмот и не е којзнае колку совршен, меѓутоа следува прекрасен пресврт. Во вториот дел Клуни ја остава сета своја елегантност и во погледот ги покажува вистинскиot страв и изолација кои ги чуствуваат вистинските луѓе.
Во филмот се одвиваат 2 приказни. Во едната луѓето добиваат откази, другата ги прикажува пробелмите со Рајановиот начин на живот. Крајните интервјуа кои ги прикажуваат луѓето кои добиле отказ како го надминале со своите семејства ги спојува двете приказни заедно. Совршено. Крајот е совршен! Па и оутро-песната.....
Сигурно од филмот со себе ќе понесам дел од `невидливите` мудрост и хумор!
П.с. Клуни неверојатно ме потсеќа на Мурињо :icon_neut