Их, инспирачки филм, те тера да се запрашаш што усвари праиш со животот, каде ќе отидеш ако продолжиш да го живееш исто као што си го живееш, каде доколку би сменил нешто или пак малку поче.
Фората е, нео наци скинхед, врска неам што значи тоа нео видов на имдб, оди у затвор и се што усвари праел до тогаш, дека правецот на терање на животот му бил тотална утка. Од тогаш го добива тоа формер нео наци скинхед.
Е сеа фрката е што типот иако заклучи дека грeши но оставил позади него многу па коа ќе се врати ќе види дека брат му го тера истиот живот како и него и ќе тргне на мисија да го извади од тој филм. Не ви кажуам појче.
Нортон е цар, као глуми чоекот, пичвајз прај, кажале и многу пред мене, па и јас еве, типов заслужуа оскар, онака еден хјуман лајф сајз за неговата глума! Не дека тоа ќе биде некакво мерило за тоа дека е екстра актер, него онака, за фалење.
Во филмов фрштат и мрднати сцени кои ќе те остаат со зината уста, ќе си викаш у себе уааат дд...
Како и да е, јебачина од филм, тој што не го глеал (чисто сумљам дека има некој ), епа нека го глеа.
Оцена 5-ка со ѕвездичка.
Значи филмов...како да почнам мајке му, more than words I guess.
Го гледав по втор пат, по втор пат и плачев, ако ви е битно тоа. A битно е зошто јас ретко плачам по филмови.
Битното тука е прашањето за омразата. Секако омразата е лесна, ама вистината е дека е товар, плус, тешко се наплаќа.
Околу глумата, Edward Norton е одличен, веќе добро познат фраер, а првиот пат кога го гледав во око ми падна и другиот, Furlong.
Ах Едвардовци што ми направивте? На крајот се расплакав Многу ме погоди филмов.
Очекуваш хепи енд кога...
Нортон- ЅВЕР! Во ниеден филм ме нема разочарано. Како само ја изнесе омразата, препородувањето во затвор и грижата кон помладиот брат, трудот да му покаже дека во се‘ што досега верувал е погрешно. Фурлонг исто уверлив како помладиот брат Дени.
Значи приказна за двајца браќа Дерек и Дени. По смртта на татко му Дерек станува нео нацист, заглавува во затвор, за кога после кога ке излезе да види дека и брат му Дени тргнал по негови чекори... се изменети со кои се нагрдува филмот. Знам, не може да е исто ко во книгата, али подруго го замислуваш сето тоа од книгата.
Околу приказната: Ленгдон е симбиолог кој иде во Ватикан да помогне да се справат со древниот непријател на Католичката црква-Илуминатите.
Вчера за прв пат го гледав American History X и немам зборови, филмот е нешто уникатно, доволно мислам дека е пишано на форумов за тој филмов така да на кратко режија, приказна, глума, се е перфкетно и за тие што не знаат филмов е според вистинита приказна и вистинскиот Derek Vinyard уште иде по школи и зборува против расистичка/нацистичка/анти-семитистичка омраза. На филмов му давам оцена 9.9/10 и е еден од најдобрите филмови што сум ги гледал воопшто и го препорачувам на сите што го немаат гледано, не може да ве остави рамнодушни филмов.
Коцкари и филмаџии филмов е само за вас.
Значи филмчево е за Мајк кој студира право, а за да го плати студирањето се коцка. На една рака ќе изгуби 30К од еден руски мафијаш и цел свет ќе му се сруши. Потоа почнува достоен живот се додека неговиот другар од средно Црвот(Едвар Нортон) не испадне од затвор. Тука настануваат проблеми и со женска му која нејќе да го гледа како се коцка повторно, проблеми со долгови и фала јасно проблеми со мафијата
Дејмон и Нортон беа страшни во филмов, одлична глума од нив, и филмчево беше супер вклопено се на се како што реков за сите филмомани кои што знаат да удрат по некоја рака Тексас Холдем на интернет или со другарите филмов е must see. 8/10
Ги фатив последните неколку минути на TV 1000 пред некој ден, па го симнав за да го изгледам цел. Еден од најдобрите филмови за коцкањето со главна улога на Мет Дејмон и Едвард Нортон, и одлично изрежиран од John Dahl. Моја оцена 8/10.
Одличен филм со Мет Дејмон, Едвард Нортон и Џон Малкович. Филмот го следи животот на покерашот Мајк Мекдермот (Мет Дејмон), кој се одлучува за студии по право после дебаклот кој го доживува на еден покер натпревар. Неговиот план за нормален живот го уништува негивиот пријател „Црвот„-Едвард Нортон, кој после излегувањето од затвор сака да направи брза пара заедно со Мајк и да го отплати долгот према мафијата...
Мене многу ме бендиса Me, Earl and The Dying Girl, филмот го очекував одамна и читав позитивни критики. Санденс материјал, потенцијална Оскар номинација за оригинално сценарио, многу ме бендисаа дијалозите и е една класа погоре верзија на Fault in Our Stars!
И мене исто. Една оценка помалку од твојата му дадов, 8/10, ама стварно е кул филмче. Инаку, мене па речиси ич не ме потсети на The Fault in Our Stars, иако темата е речиси идентична, туку повеќе на 500 Days of Summer. Препорачувам и јас!
Коска филм коска! Со оглед на то шо и во реалниов живот, носам зад себе еден сличен настан, ќе бидам искрен дека во еден момент и заплачив на филмов, шо никош не ми се десило наназад за сцена од филм (пример на крајот од Дони Дарко сум бил со грутка в грло, е сега во овај степен понатаму појдов). Филмчиште. Браво вот!
p.s Главниов лик наликува на Бомбастичниов.
п.п.п и пи пи ес. Отприлика филмот ги содржи сите филмови кои еден љубител на ваквата уметност треба да ги има изгледано. Плус постерот од 400 blows.............сакав да му го имам за кај мене в соба.
И од мене Me and Earl and the Dying Girl ќе добие висока оцена. Знам дека има многу филмови на оваа тема, па приказната е веќе видена, но овој е многу добро скоцкан од сите аспекти и мене ми беше интересен. Задоволен сум од расплетот (обично тука фејлнуваат или здосадуваат ваквите филмови) па затоа му давам 8/10.
Уште еден од филмовите на Тарантино за кои прашање е дали може жанровски да биде определен како вестерн или критика (читај: пародија) на вестернот. А има еден куп факти кои одат во полза и на првото и на второто. Типично тарантиновски!
Робот Џанго е ослободен од прангите од страна на еден Bounty hunter со германско потекло со цел да му помогне во пронаоѓањето на тројцата луѓе кои треба да ги убие за да ја земе наградата. Бидејќи Џанго одлично ќе се покаже во работата, Германецот му нуди да продолжи да работи со него, притоа учејќи го на ситниците кои се важни во „занаетот“, а кои на Џанго ќе му бидат од исклучително значење кога „ќе дојде ножот до коска“ за време на неговата лична цел - ослободување на својата сопруга од прангите.
Џејми Фокс е одличен во улогата на Џанго за која првенствено од страна на Тарантино бил планиран Вил Смит, кој ја одбил. Криштоф Волц е исто така одличен, а Леонардо ди Каприо не е лош, но не донесува ништо посебно во неговото портретирање на Калвин Кенди. Она што кај мене остави силен впечаток е глумата на Кери Вашингтон, која по втор пат глуми сопруга на Фокс, по Реј. И нормално, нешто што не може да изостане во филм на Тарантино: бројните референци на други аспекти од реалноста и од други филмови, за кои мора да се прочита нешто повеќе по завршување на филмот! Исто така, вредни за споменување се и бројните филмски грешки кои на моменти се толку уочливи што да не беше филм на Тарантино (за кој барем може да претпоставиме дека намерно се направени) ќе се посомневавме во квалитетот и ќе го етикетиравме со - "overrated"! И за крај, нешто кое не смее да изостане - поради сцените со многу крв која лета на сите страни, понекогаш дури и пркосејќи им на законите на физиката, ве предупредувам да не ја направите истата грешка како мене и да јадете додека го гледате филмот! Ова е навистина од клучно значење! Оценка: 8,5 од 10
Не знам што посебно да кажам бидејќи секој кој го гледал филмов веќе знае за какво феноменално дело станува збор (а оние кои не го гледале не знам што чекаат). Очекував многу од филмот уште кога дознав дека се снима и не само што не ме разочара, туку и ми ги надмина очекувањата. Тарантино at its best.
Си гласав и ќе навивам за Django Unchained, но не верувам дека овој ќе победи. Типичен Tarantino филм со многу крв, креативност, ексцентрични ликови, интересна костимографија, добри кадри, квалитетен дијалог и сл. Tarantino е еден од малкумината режисери кои сеуште има муда да експериментира (вестерн со рап музика!). Не знам Лео што треба да направи за да добие номинација/оскар, можда треба да ослаби 50 кила за одредена улога, нели тоа е во мода во Холивуд сега. А можда сакаат да го поштедат од резилење кога ќе го соопштатат Daniel Day-Lewis за победник, реално подобар. /shrugs
Victoria ме маѓепса.
Victoria е game changer.
Victoria е уметност на друго ниво.
Victoria ме врза за стол и ме возеше, ме возеше, ме возеше... како rollercoaster.
Victoria ме растресе и ми еба матер како што последен пат пред 5 години успеа Mr. Nobody. Дури ни Interstellar не ми еба матер како Victoria.
Victoria во еден момент е твојата обична ноќ во диско а во друг момент е твојот најлош кошмар за кој си крајно среќен дека е само кошмар.
Victoria ти раскажува приказна. Ти ја слушаш и гледаш приказната. Ти си дел од приказната.
Victoria, те љубам.
Решавате да гледате филм, и како секогаш, проблемот е кој филм да се гледа. Еден гледан, друг гледан, трет не и се свиѓа ... И така после 15 минути пребарување, паѓа изборот на рандом филм, Victoria, анонимен, па уште и германски. За несреќа има српски превод.
Ок, тој ќе биде. И онака цел филм никогаш не се догледува...
Е, у случајов, не само што цел се догледа, него и не трепнавме, воопшто. Филмов е толку добар што сите можни и неможни емоции ти поминуваат додека го гледаш.. те остава онака збунет, со подотворена уста, да го разглабаш уште 2 саати. Не, нема ништо мистериозно во него, само продира длабоко.
Само едно нешто би сменил кај филмов..
Во сцената, во кафичот, кога она свири на клавир, би одбрал да ја свири Fur Elise.
Не читајте ништо за него, не го отварајте ни на IMDb, само гледајте го.
П.с Многу ми се свиѓаше што е снимен во стилот на Birdman, in one take. И да, повеќето дијалози се имровизација. Тоа е тоа што го прави баш посебен.
Victoria е предобар филм. Многу ми е јак концептот снимање филм наеднаш, а баш убаво се вклопува и додава на интензитетот во ваков трилер. Не можеш да трепнеш, нема „пауза-кадри“ и е прав ролеркостер, што од настани, што од емоции. Глумата совршентство. Најдобар филм за 2015 според мене.
Викторија (Лаиа Коста) е најсимпатичната и најслатка девојка што сум ја видел во последно време. Таква неодолива насмевка, да се стопиш.
„Пребарувањето не може да се изврши бидејќи клучните зборови се премногу кратки, премногу долги или премногу чести.“
Јас не успеав да најдам ниту едно мислење поврзано со филмов. Ако некој најде, или напише нешто ново, нека ми пише порака и ќе го вметнеме тука.
Ако сте фан на Нолан горе-долу знаете што да очекувате од неговите филмови, но ако на динамиката, комплексната содржина и гласниот саундтрак на Ханс Зимер додадете карактер билд-ап, безвременска приказна и многу многу емоции, ќе го добиете Interstellar. Иако многу фанови на Dark Knight и Inception ќе речат дека ова не е најдобриот филм на Нолан, јас не само што нема да се согласам туку и ќе посакам сите негови следни филмови да се налик на последниот.
Целата фама околу филмот е оправдана. Јас додуша отидов со ниски очекувања затоа што трејлерот ми изгледаше визуелно прекрасен, но приказната во него ми изгледаше многу праволиниска: човештвото е пред умирање, пратена е мисија да пронајде друга планета и најверојатно се се завршува како во Армагедон. За среќа трејлерот, за разлика од повеќето денешни трејлери успешно ја сокри вистинската приказна и ни даде онолку колку што треба да се навлечеме. А потоа следи она вистинското.
Интерстелар е грандиозен филм. Приказната е поголема од животот а вселенската мисија отиде онаму каде што никој не отишол порано (вклучувајќи ги и Капетан Кирк и Жан Лук Пикард). Се започнува долу на земјата која изумира. Почвата станува непогодна за земјоделие и единственото растение што преживува е пченка. Тука не е потребна „стани земјоделец“ кампања на владата, сите одгледуваат пченка за да преживеат, дури и искусни инжинери и пилоти како Купер (М.М.) Во меѓувреме воздухот станува се потежок и потежок за дишење, останува уште една генерација која може да преживее во тие услови. Последната шанса за спас е црна дупка која “тие” (се верува вонземјани) ја поставиле како кратенка до друга галаксија во која постојат светови слични на нашиот. Низ неа, Купер, тројца други астронаути меѓу кои и Амелиа (Ането <3) и еден робот по функција сличен на C-3PO од Star Wars треба да поминат и да најдат спас за човешвото. А спасот се состои во План А и План Б, и еве подетално за тоа ( сметам дека не е спојлер но за секој случај ќе го покријам па кој сака малку повеќе детали нека чита):
- Планот А се состои во следново: кога астронаутите ќе пронајдат планета погодна за живот треба да испратат сигнал. Од земјата тогаш треба да полета станица со одреден број луѓе,меѓу кои и семејствата на астронаутите. Овие луѓе треба да почнат ја населат новата планета и да се размножуваат. За ова да се случи потребно е научниците на земјата да направат прогрес на полето на физиката кој ќе им овозможи лансирање на огромна станица која би стигнала до целта.
- Планот Б се состои во пратка со човечки ембриони кои би послужиле во случај астронаутите да останат сами.
Дефинитивно постои шанса за останете збунети во делот на физиката, затоа што ова не е ни одблиску лесно патување. Далеку од тоа дека треба човек да е физичар за да го разбере, но тука предност имаме сите ние што обожаваме документарци од типот на Cosmos или Into the Universe. Со други зборови, за да не се изгубите во филмот потребно е да имате површни знаења околу гравитација, црни дупки и протокот на времето околу истите, мултиверзум теории и слично. За таа цел ви ги препорачувам погоре споменатите документарци или пак брзо гуглање и јутјуб.
Премногу споредби се изначитав со Одисеја 2001. Навистина нема потреба од тоа, зошто само генерира дискусии како класиката е подобра. Тоа обично е така, но мислам дека и Нолан направи грандиозен филм кој еден ден ќе биде „класика“. Секако не е перфектен но слободно можам да речам дека е еден од најдобрите Sci-Fi филмови кои сум ги изгледал и филм за публика која сака да размислува. Тешко дека може да се окарактеризира како блокбастер освен по буџетот, повеќе е драма за опстанокот на човештвото која се одигрува во вселената. Ми се допадна што Нолан остави многу простор и време за емотивни сцени. Ако го скратеше филмот тука ќе требаше да крати, а тоа ќе го осакатеше филмот, ќе му ја одземеше суштината. Филмот е скоро 3 часа но мене ме држеше на стол цело време и на крајот сакав уште. Има филмови кои траат 90 минути и се предолги. Времето е релативно, како што ни покажа и филмот. На пример, јас и dragonsky го изгледавме Interstellar а wot и Psyside за истото време се уште го немаат изгледано Dawn of the planet of the Apes. Не знам колку Нолан би прифатил ваков пример да влезе во филмот. Ми се допадна и како ги сними сцените внатре во леталото, го долови она чувство „како да си таму“. Во добар дел некои сцени наликуваа и на Gravity, и тоа потврдува дека Gravity беше револуционерен филм од режисерски аспект.
Една работа што мислев дека е премногу во филмовите на Нолан е саундтракот на Зимер. Без разлика што е предобар некако го има премногу, како музичка разгледница. За прв пат го доживеав саундтракот како неопходен и потребен. Дека Ането нема да има којзнае каква улога знаевме од најавите. Во филмот се се вртеше околу М.М. (wot, купи си палома и рамка за слика да го закачиш Метју на ѕид после филмот) и неговата ќерка Murph (Mackenzie Foy како млада и Jessica Chastain како возрасна). И двете беа одлични. Кејси Афлек и Мет Дајмон немаа позначајни улоги и го покажаа стандардното од нив. Помеѓу сите овие ликови беа покренати многу прашања и теми за размислување. Да не го заборавам и големиот Мајкл Кејн во една од веројатно неговите последни улоги.
Е, не ми е јасно дали роботот физички може да се движи онака како што се движеше и тоа е една од ситниците што сакам да ги знам, иако морам да кажам доста креативно. Ми се допадна и неговата смисла за хумор кога М.М. го подесуваше:
М.М.: Смисла за хумор, 90%...
Роботот: Започнувам со секвенца за самоуништување: 10, 9, 8, 7...
М.М.: Ок,многу ти е. Смисла за хумор 75%...
Роботот: Чук-Чук шега...
М.М.: Сакаш да намалам на 60%?
Ретко кој филм денес цели да биде голем. Високобуџетните филмови имаат за цел само заработка. Нолан направи нешто што ќе остане. Мене ми е многу јасно дека многумина нема да видат ништо во филмов. Ќе има безброј луѓе кои ќе му дадат единици поради причини од типот: „Досадно ми беше“, „зошто е толку долг?“ и „а каде е чудовиштето?“. Многумина од фановите на Нолан ќе речат дека овој филм има премалку акција, и воопшто нема пукање, па не може да се спореди со Инсепшн или Витезот. И се разбира најголемо мнозинство од критичарите ќе биде групата збунети гледачи, изгубени во времето и просторот. Исто и групата фанови кои ќе цепидлачат за дупки во сценариото, како да може да се направи тајм-травел филм без парадокси. Но, разбрале или не разбрале, важно е возењето. И запаметете: на голем филм му е потребен голем екран.(@wot, ова за тебе важи.)
Брилијантноста на Нолан во, според мене, нејзино најдобро издание. Interstellar е филм кој ќе ве вози и вози и вози... на едно од најневеројатните филмски патувања кои некогаш сте ги искусиле. Ова ремек дело изобилува со неверојатни ефекти, дијалози, саундтрак и што уште не. Ма све комплет за 500 (ОК, 230). 30-тина солзи пуштив на филмов. Страшно, страшнооооооооо... при крај коа ќе сфатите што се дешава уствари... Боље е да не го сфатите прерано филмот, не се замарајте многу.
Одете во Cineplexx и заблагодарете ми се подоцна.
Еден од најдобрите анимирани филмови што сум го гледал до сега. Супер сторија т.е супер љубовна РОБОТСКА сторија. Не сум веруел дека некоаш ќе направат анимиран филм со олку добра сторија и порака. Презадоволен сум од филмов.
п.с Нема да ви биде потребен превод бидејќи нема многу комуницирање во филмов .:smir:
Нема потреба ниту пак простор за било какви објаснувања,најдобрата критика е веќе напишана.
Цитирам "ова дело е еквивалент на оние филмови на Чаплин,и поставува нови стандарди во анимацијата"
Има толку елементи во него,што апсолутно секој ќе се пронајде во еден од нив,без разлика дали е тоа футуристичката мрачна прогноза за иднината,слаткиот главен лик,емоциите итн...
Заплетот е доста комплексна приказна но доволно разбирлива и интересна за гледање. Другари од Лондон кои ќе влезат во доста длабоки долгови со нетолку пријатните фаци од подземјето, серија на комични настани и тешки пациентски дијалози. Забавен и интересен од самиот почеток па се до крајот, во гледав уште еднаш по завршувањето. Одлична екипа од пациенти, Џејсон Статам, Вини Џоунс (Биг Крис и Литл Крис), Ник Моран, Декстер Флечер, Џејсон Флеминг и остали пациенти... Имено овие четворицата имаат на ум некој си брилијантен план за да го стават Еди на маса за коцкање, собираат пари одвај крпат одваму одтаму и на крај ќе им се посерат на планот и све ќе им се сврти обратно...доволно за почеток не треба понатаму да се објаснува го препорачувам да го гледате, нема да зажалите за одвоеното време верувајте. Несовршен и со маани, намерно или ненамерно брилијантен филм, брату му давам десетка макар и поќе вреди од тоа.
Филм во режија и сценарио на Гај Ричи, и што уште да се каже, одлична актерска екипа, збрки од кои боли глава и пред се одличен англиски хумор, кој не го гледал а сака акција, црн хумор и сплетки нека навали оценка 8 од 10
Ентони Хопкинс во улога на Ханибал Лектер е еден од најдобрите негативци воопшто. Заедно со Џоди Фостер и овој филм изобилува со неверојатна актерска екипа. Ама не само тоа, филмот е ремек дело во поглед на напнатоста која е константна и во ниеден момент не го губи темпото. Ова е еден од оние филмови за кои нема да одите на мочање иако можете да го стопирате во секое време. Култен филм за легендарниот човекојадец. Овде почнува трилогијата, продолжува со Hannibal, преодно,па завршува со Red Dragon, филм кој исто така не смеете да го пропуштите ако го обожавате овој.
Ханибал, ѕверчина. Џоди Фостер во улога на FBI агент, а Ентони Хопкинс во улога на Ханибал Лектер, брилијатен психијатар, но и канибалистички сериски убиец. То е. x)
Да не ја тупам многу со пишување, оти зборови не се доволни за ваков филм. Оценка: 10/10
За филмов не треба многу да пишувам тука, веројатно сите знаат за што се работи.Го имам гледано милион пати и пред некој ден пак го пуштив да го гледам, мерак ми беше да ја гледам големата битка .Ремек дело.Оценка 10/10
Имам посебна ќуд извикани филмски наслови кои ги бие глас дека се ремек дела, да ги гледам на одредено растојание. Па така и со филмов. Јас некако режисерското творештво на Клинт Иствуд го гледам наопаку, неговото режисерско деби го гледам на крајот, откако ги изгледав Changeling и Hereafeter. Дефинитивно после Mystic River човеков го ставам во моите омилени режисери. Страшно талентиран режисер кој можеби требало многу порано да почне да режира филмови. Почнав дури да му го препознавам стилот на работа. Има навистина посебен начин на раскажување на приказната и кадри кои ги вметнува во филмот. Освен тоа неверојатно, но во ниеден филм не игра на карта страст и секс за да привлече публика или барем за да кокетира со неа. Човекот раскажува, просто и едноставно. А сепак тоа го прави толку добро што во ниеден момент не ви е досадно. Гледам дека секогаш бира приказни во кои ликовите се изложени на страдање и таа психолошка нишка секогаш е присутна во неговите дела. Во овој филм сите тројца главни ликови олицетворени во Шон Пен, Кевин Бејкон и Тим Робинс го претставуваа тоа. Исто како што во Hereafter сите тројца главни ликови го правеа тоа, а во Changeling тоа го правеше Анџелина сама (но таква беше приказната, сосредоточена беше главно на неа). Покрај Финчер како свој омилен режисер го додавам и Иствуд. Ми останува уште Девојка од милион долари да го изгледам.
Околу филмот. Започнува со една трагедија, која ги поврзува тројцата најдобри пријатели од детството, Џими ( Шон Пен), Дејв (Тим Робинс) и Шон (Кевин Бејкон). Едно детство кое засекогаш останува врзано со лош спомен ги разделува најдобрите пријатели чии животи повторно се вкрстуваат заради трагедијата која ја доживува Џими чија ќерка е брутално убиена. Приказната се отплеткува неверојатно добро и на момент си помислив дека гледам драма со многу предвидлив тек па и не очекував пресврт, туку уживав во изведбата. Ама како се отплеткуваше приказната така и јас почнував да се сомневам во она на што ме наведуваше филмов.
Никогаш не сум видела филм полн со толку мнгоу добри актери, во кој сите го добиваат заслуженото место и успеваат да се истакнат. Кевин Бејкон ми е еден од поомилените актери. А што се однесува на Тим Робинс , после Shawshank Redemption тој се искачи многу високо на моето скалило за актерска изведба, после филмов дефинитивно го сметам за еден од најталентираните актери во Холивуд (штета само што не си го форсира повеќе талентот). Неговата изведба всушност најмногу придонесе комплетно да влезам во недоумица околу текот на филмот. Не знам дали друг би успеал така добро да го прикаже моментот кој внесува забуна, но тоа останува отворено прашање. Факт е дека Робинс е клучната алка која ја држи мистичноста во филмот.
Што се однесува пак до Шон Пен - Оскарот е заслужен. Лошото момче на Холивуд, токму таа придавка одлично ја искористил за улогава.
Да не заборавам да ја пофалам една од моите најомилени актерки Лора Лини која иако нема голема минутажа во филмов, сепак е многу забележителна. Преталентирана жена која мислам дека слободно може да добие Оскар за секоја нејзина улога.
Кој не го гледал филмов, нека го гледа задолжително. Ова е вистинско уметнично дело.
П.С Ако има некој да ми предложи некој добар филм со Тим Робинс слободно нека пише. Човеков е феноменален.
Патиштата на тројца пријатели од детството повторно ќе бидат споени откако ќе се случи трагедија-убиство на ќерката на еден од нив. Истрагата и текот на филмот ќе ви изгледаат предвидливи и лесни, но тоа што овој филм го прави поразличен од другите крими филмови со истраги е тоа што тука ништо не е како што изгледа. Емотивна приказна со совршен заплет.
Клинт Иствуд одлично си ја завршил работата како режисер, како за приказната, така и за изборот на актери. Шон Пен во одлично издание на очаен татко кој е спремен на се само да го најде убиецот на својата ќерка и да ја одмазди нејзината смрт по секоја цена, Кевин Бејкон како полицаец кој е задолжен за истрагата и Тим Робинс како чуден, очаен и затворен тип кој се бори со своите демони, преживувајќи пекол после траумите кои ги доживеал во детството. Еден од моите омилени филмови
Ингмар Бергман е еден од моите омилени режисери кој не соочува со неговите таинствени визии, бизарни опсервации и неразрешливи дилеми. Тој
стоички го соочувал човекот со најтревожните и болни прашања за неговата егзистенција поставувајќи ја смртта очи в очи со уморениот воин, подвојувајќи ја неговата личност, барајќи ја смислата на жртвата, понирајќи во јадрото на осаменоста, барајќи ги причините за латентната омраза меѓу најблиските.
Централен фокус приказната има на потрагата на витезот Блок за духовно спасение и метафизички одговори за животот, смртта и постоењето на бог. Витезот речиси поднесе оставка на својата судбина. Срцето на филмот е неговата средба со Јоф, Миа и нивното дете и едноставната радост на споделување на нивната храна со него. Широкиот комфорт на човештвото и животот, среќното играње на детето на тревата, убавината на Миа и занесот на Јоф е пораката на Бергман, дека животот е неверојатен и покрај сите опасности, фрустрации и енигми во него. Можеби има сомнеж дека Бергман ја напаѓа религијата и нејзините следбеници но сепак неговата филозофија е длабоко хуманистичка. Исто така последната сцена во филмот со танцот на смртта е една од најпознатите сцени во филмската индустрија. Филмот има силна црно бела фотографија која одекнува со брилијантна точка на дијалог. Предизвиците со кои мора да се соочи секој поединец мора да имаат своја смисла.
Барав различен филм од секојдневното срање што ни е наметнато преку форсиран маркетинг. Филм кој ќе ме воодушеви и ќе ми го задржи вниманието до самиот крај. Филм кој ќе ме натера да разсмислувам со денови. Филм со подлабоки и значајни теми од секс и брзи коли...
И го најдов:
Дејствието се одвива во средниот век. Витезот Антониус Блок се враќа од крстоносните војни во неговата земја, каде што луѓето умираат од чума. Смртта сака да го земе и него. Антониус ја предизвикува Смртта на шах и во меѓувреме паѓа во депресија поради отсуството од Бог.
Шведски филм со сценарио и режија на Ингмар Бергман. Оригиналниот наслов е Det sjunde inseglet
Низ целиот филм течат дијалози меѓу двајцата главни лика. Разни теми се протегаат низ филмот: религија, смрт, надеж, смислата на животот...сите тие теми се добро претставени од двата лика и оставаат простор за размислување и дискусија на гледачите.
Никогаш до сега немало да поверувам дека би ми се допаѓала глумата на сите актери во филм, поготово не во црно-бел. Но, ете, за се има првпат. Ова беше првиот пат каде што бев воодушевен од глумата на сите актери во филмот. Посебно од Gunnar Björnstrand кој мајсторски ги прикажа сите емоции на ликот Антониус. Само пофални зборови и за Bengt Ekerot, не е лесно да се одглуми бесчуствителната, длабоката Смрт.
Им го препорачувам филмов на сите што се спремни малку да го искористат мозокот.
Абе луѓе, шо ви е Нема шанси јас да гледам црно бел филм што не е за сите, а не па рецензија да напишам за него. Кај црно-бел, па и фореин е бе! Ептен ради први април морав нешто вака хипстерски да направам. Криво ми е што не знам да склопам подобра рецензија што ќе изгледа попаметно, ама ај, this gets the job done
Преубав филм режиран од Тим Бартон. Сериозно се прашувам зошто за време на празниците нашиве телевизии никогаш не се сетиле да го откупат и прикажат. Ваквите приказни прилегаат на празнична атмосфера и особено се убави за деца. Сигурна сум дека децата би го обожавале филмов, најмногу заради нишката фантазија во него. Сепак ова не е филм направен за деца, доброто е што и тие заедно со возрасните се негова потенцијална публика, нешто со што не можат да се пофалат многу филмови.
Околу приказната, Вил е човек кој израснал преку приказните на татко му Едвард. Приказните на Едвард се однесуваат на настаните од неговиот живот, и се би било во ред доколку не се граничат со фантазија и претерување, така што Вил никогаш не знаел што е вистина, а што лага. Кога Едвард се наоѓа на предсмртна постела, Вил се уште има потреба да ја чуе вистината од својот татко и да слушне за неговиот живот онака како што навистина се одвивал. Сепак, Едвард цврсто се држи до работите кои ги кажал и работа на Вил е да открие каде се крие тенката линија на вистината и фантазијата.
Го препорачувам на сите да го погледнат. Мислам дека нема да ви здосади во ниеден момент. Дури мислам дека ќе ве потсети на она чувство кое сте го имале како деца за време на празниците.
Тим Бартон во своето најдобро светло. Филмот е базиран на голема симболика и метафора за тоа како еден човек се одлучил да живее, како сакал да живее, а каква всушност била неговата реалност. Иако несфатен од останатите, тој треба да остане до крај во својот свет и да им докаже дека тоа е неговата реалност. Ако не се гледа од почеток до крај ќе ви изгледа како мрднат цртан филм, меѓутоа пораката што ја носи филмот е длабока и вредна за размислување.
Симпатично филмче во режија на Tim Barton...човек за чии филмови имаме прилично добра идеја како би изгледале!
Сторилајнот на овој филм не води низ животот на Ed Bloom, кој што упорно, низ целиот свој живот се обидува на својата животна приказна да и даде еден фантастичен, митолошки карактер. Но колку и да е тоа филмски направено, сметам дека секој може да се поврзе и да размисли за тоа што всушност е пораката на овој филм. Исто така на многу добар начин се претставени заладените односи помеѓу татко и син. Актерите одлично си ја извршиле својата работа, исто како и Barton, со неговата секогаш присутна ексцентричност.
What more can I say, it's definitely a heart-warming story, a movie for people of all ages!
Оценка 9/10
Ова е 23ти филм на МГМ продукција за авантурите на Џејмс Бонд (има 1 филм што не е во продукција на МГМ-Never Say Never,Една пародија која што е излезена пред официјалните 007 филмови-Казино Ројал,и една серија во која што Џејмс Бонд го глуми Американец-Казино Ројал)
Бонд и во овој филм ќе го глуми Даниел Крег.Неговиот шеф М повторно ќе биде Џуди Денч.Главен негативец ќе биде Хавиер Бардем vozbud а дел од (најверојатно) дежурни постетели во креветот на Бонд ќе бидат Наоми Харис и Беренис Марлони како главни женски ликови во филмот (покрај Денч).
Исто така покрај Денч и Крег како главен лик во филмов ќе се појави и Ралф Фајнс и Бен Вишо кој што за првпат после Die Another Day ќе го оживее ликот на Q.
Инаку интересен факт е што во овој филм Бонд најверојатно ќе пие Хајнекен наместо веќе добро познатата водка-мартини.
Мене ми се допадна, солидна акција, и за чудо непредвидлива акција.
Најважно од се е дека ги нема типичните клишеа од другите Бонд филмови, освен она дека 007 е непобедлив.
Но сепак успеале да ја покажат онаа кршлива страна на Бонд, и дуализмот на одговорноста на М.
Хавиер Бардем... nails it. Тој е социопатот што влева страв и во најголемата разузнавачка служба.
Само, подобро не го гледајте трејлерот пред филмот, оти најбитните сцени ги ставиле таму.
Оваа страница користи колачиња за персонализирање на содржината. Со продолжување на користењето, се согласувате со нашата политика за користење колачиња.
), епа нека го глеа.
Многу ме погоди филмов.
Нортон- ЅВЕР!Очекуваш хепи енд кога...Во ниеден филм ме нема разочарано. Како само ја изнесе омразата, препородувањето во затвор и грижата кон помладиот брат, трудот да му покаже дека во се‘ што досега верувал е погрешно. Фурлонг исто уверлив како помладиот брат Дени.
. Забавен и интересен од самиот почеток па се до крајот, во гледав уште еднаш по завршувањето. Одлична екипа од пациенти, Џејсон Статам, Вини Џоунс (Биг Крис и Литл Крис
), Ник Моран, Декстер Флечер, Џејсон Флеминг и остали пациенти... Имено
