S
SSS-Stolica
Гостин
Си зборам доста често си размислувам на глас место во себе за најразлични проблеми...
Навистина кога ми е лошо, кога сум изнервиран за некои банални (секогаш е за банални) работи, знам со неколку реченици, тивко да се преиспитам. Но морам да признаам дека не ми помага само-советувањето. Исто знам да си се испцујам убаво, да си ставам разни погрдни прекари, ама џабе...пак по старо е.Да си зборувам и тоа најчесто кога сум изнервирана и не ми испаднало нешто како што треба:требаше поинаку да направиш,ете сега зезна работа,будала една,не размислуваш...
Или ќе си поставам некое прашање па сама ќе си го одговорам.Интересно е што според некои истражувања луѓето што зборуваат со самите себеси се поинтелегентни и дека “позитивниот разговор“ доста влијае на подобрување на самодовербата и допринесува за подобро расположение.