Не знам дали е ова за овде ама гајле ми е.Го гледав пречекот на кошаркариве на Србија по повод освојувањето на сребрен медал.И погодите што?не е ни пола од тоа што беше нашиот.И да криво ми е за пропуштената шанса за медал,а бевме толку близу.Кој знае кога нашава држава ќе доживее повторно нешто такво,такво обединување на народот,таква еуфорија,таква страст за спортот.Како и да е,се надевам дека еден ден ќе се повтори тоа,макар и на клупски план,а ја ќе бидам жив тоа да го доживеам.