Еве вака Кајгана
седната сама во соба слушам како саатот ми тропа на неколку минути по полноќ...
среда
добар ден за да се напијам солна киселина
или не
додуше секој ден е добар ден за солна киселина.
или пак не...
и сега некој би си рекол што и е пак на оваа со жалење вчера почнала да живее...
Ах бе ах некогаш помислувам дека и за џабе живеам,ништо неможам да направам ама баш ништо ниту за себе ниту за некој друг или нешто друго...ебате животот, ебате луѓето и ебате цел свет..нешто бре нешто да се опраеше
Нема спиење пријателке се спремам за натпревар еве го на врата во петок почнува.Секој ден си се спремаш и на крај или сам ќе се заебеш или целата баксусчина од светот ќе ми се собере на глава и ќе усмрдиш работа.
Ради натпреваров школово го џитнав..и писмени си се редат и се ама чилај си бре ае сеа 4та на стара слава ќе тераш ама нече мочи тако лако си знам ја него ај..
И кајгана у курац више значи бесна сум ама немам сили немам ич веќе болест ќе ме фати,срцево ќе ми ослабе од жал за мачкиве и кучињава шо ги глеам....
Една преубава црна мачка на улица ми се доближи си се галеше од моите нози,ја галев и јас...се уверив дека чуствуваат кој сака а кој не сака да ги повреди..додека ја галев помислив на моите мачки дома...
дојдов дома и татко ми ми кажа ја нашол прегазена постарата мачка,мајката..која не беше моја...стана подоцна моја..
има мали мачиња кајги..не знам кај се...ми кажаа соседи дека се кај нив некаде сокриени слушнале како мјаукаат..
кајги сега да имам сила би притсинала капс лок и би урлала до утре сабајле..немам сила кај,неможам ми се умира ради вакви срања ради вакви дешафки..ради безмилосен народ ради глуп народ ради све..
но нема да ги оставам на милост и немилост на други луѓе тие мачиња кај.Татко ми ми рече ќе ми помогне..ќе ги побара
ќе си ги земам и ќе си ги чувам...последното залче ќе го делам...ако треба ќе одам против сите тие злобни луѓе..
додека пишувам за ова кај солзи на очи ми навираат...се присетувам..
денес видов мало ромче,слатко детенце,насмеано,хиперактивно
ме рече дадичке имаш ли десет денари,ме разнежни
немав
имав мало чоколадно јајце
му го дадов
го зема
и си замина со трчање..
Кајги како ова да го заборавам..како се да заборавам...ќе помогне ли заборавот да се чуствувам поинаку...