Драга Кајгана,
Си стојам на работа покрај масата на која промовирам еден од уметниците кои ги продаваме на брод а на бина гитаристот ја свири и пее Fast Car од Трејси Чепмен. Гледам како у толпата која се движи од еден од баровите накај театарот идат три девојчици (имаат над 40 ама бидејќи јас имам скоро 40, значи девојчици се) кинескиња и две црнкињи, ниска и висока. Како што ми се приближуваат ниската ме прашува дали би се возел во нејзината кола? (стих од песната што ја пее батката на сцена) И јас, НЕ. Ме праша зошто? Да не сум женет? И викам дека не сум. Некоја ти го заробила срцето? И викам, да, една девојка од Северна Каролина. Високата кажа дека девојките од Северна Каролина се нешто посебно. И реков, да, навистина се нешто посебно, 10 години во срце ја носам. Ги прашав дали сакаат да ја видат, и им покажав фотографија што Јоланда ми ја прати на месинџер. Високата воскликна, I knew she was of color!!!
И пишав после на месинџер на Јоланда и ѝ ја раскажав дешафката...
Мора да се видиме наскоро... ѝ фалам, а и таа мене.