- Член од
- 5 февруари 2007
- Мислења
- 10.727
- Поени од реакции
- 13.464
Сентиментот е страшно јебено опасна ствар. Честопати кога со баба ми ја разглабавме сериозната музика, знаеше да рече: „Сакам на мојот погреб да ми ја пуштите 6тата на Чајковски“. Кога сиротата замина, желбата ѝ ја исполнивме и ја испративме заедно со меланxоличните тонови од „неговата последна - патетична“. Кога процесијата заврши си дадов збор под никакви услови да не ја пуштам пак да свири. 10 години подоцна, се враќам од работа, троа папсан ставам кафе и пуштам грамофонот - навика од средно после напорен ден. И рошкам по тоа плочите, а се осеќав некако меланхолично безгрижен (што би рекла @Crazy in Love ) си викам ај 10 години прелетаа, ваљда не е до толку работава.
Еве со шефов денес ме гледа ми вика „Абе мамлаз, нели ти прележа корона, да не презафати“, му викам „Дај боже да беше така, ова е бетер, ова е психичко разнебитување“, ме прашува „Шо бе па ти го јадеше џигерот онаа “, му викам „Да бе.“ Тешко е да му објаснувам сеа за сентименти и поврзаности со блиски лица и тажни моменти. Па и сериозна музика уште на тоа.
So says Saladin...
Еве со шефов денес ме гледа ми вика „Абе мамлаз, нели ти прележа корона, да не презафати“, му викам „Дај боже да беше така, ова е бетер, ова е психичко разнебитување“, ме прашува „Шо бе па ти го јадеше џигерот онаа “, му викам „Да бе.“ Тешко е да му објаснувам сеа за сентименти и поврзаности со блиски лица и тажни моменти. Па и сериозна музика уште на тоа.
So says Saladin...
Последно уредено: