Кајги,
Сеуште сум во лежечката, нема никакви изгледи до 25ти април да се исправам во полулежечка бар. Ко права трудница си поплакав, се осетив грдо и неспособно. Си дремуцкам сега, чекам да дојде тетка да ме види, да донесе некоја пита вкусна, ми се јаде ми се плаче. Ми недостига кујната, ми недостига дневната, ми недостига да бидам старата јас, ама тоа се само хормони, за нешто повеќе од месец дена ќе бидам мама и вреди се. Па и девојчево не е дома, да не развесели, ја однесе кај баба и вчера за да не заглавиме утрово.
Туку со снегов што е проблемот? Цела фотинија во дворот ми е полегната по земја, тревникот е огромно езеро, терасата е лизгалиште, а ова уште си прска. Сакам зима, ама да не е вакво тиња и грдичко, сакам да е нормално време.
Немам денес инспирација, доста е.