Драга Кајгана (виртуелен дневник)
- Креатор на темата Acid
- Време на започнување
Ilumious
Патник, педер, поет, администратор, масон
- Член од
- 29 јануари 2007
- Мислења
- 84.962
- Поени од реакции
- 195.500
Малку да намалиме со хејтот 
еве 50 убави работи што се случија во светов во 2018 година.
https://www.boredpanda.com/illustration-good-positive-news-2018-mauro-gatti/?afterlogin=savecommentvote&comment=2883780&score=1&utm_source=facebook&utm_medium=social&utm_campaign=organic
Нас на пример во некој совршен период би не имало вака:
In 2018, no one in Macedonia asked for CENA on Facebook
еве 50 убави работи што се случија во светов во 2018 година. https://www.boredpanda.com/illustration-good-positive-news-2018-mauro-gatti/?afterlogin=savecommentvote&comment=2883780&score=1&utm_source=facebook&utm_medium=social&utm_campaign=organic
Нас на пример во некој совршен период би не имало вака:
In 2018, no one in Macedonia asked for CENA on Facebook
- Член од
- 7 јули 2013
- Мислења
- 1.832
- Поени од реакции
- 11.964
Ова со папагалов на Марјан Стојановски е најбедното, најнесмешното и најисфорсираното нешто што некогаш сум го гледал. 
џимеј
џимилино
- Член од
- 4 март 2007
- Мислења
- 10.401
- Поени од реакции
- 25.262
Животов во последно ми е ко на Титаник оркестарон што беше. Потонувам ама барем ми е со музика.
Ако пробам да ги опишам деновиве, ќе испаднам шизофреник. Насабајле (додека работат институции) обавезно сум во пиом, завод за вработување, урбанизам, ујп. Отсекаде писма казни триста глупости, не знам што попрво, ко ќе станам насабајле животот одма ми влегува со шамари. Само во урбанизам одам рекреативно, да ја ѕирнам мајка ми кога ќе ми текне успат, фала му на бога завршив со маркици, легализација на еден квадрат балкон или поткровје, сега се драпам со поегизстенцијални проблеми. После тоа одам на чорба во Панорама, во биртија каде сите седат на посебни маси ама си довикуваат меѓу себе, пошо зошто да не... После чорбата одам дома да ја наранам мачката, да наместам машина за да се пушти на евтина, малку инстаграм, крстозбор, една глупа игра на телефонов Headball 2, после отворам билтен да видам што има како има, в кладилница еден тикет за здравје, пијам кафе, се враќам дома, потоа средба во литературниот клуб или читање, се правам заебан ќе го читам Томас Вулф, ко сето време на светот да е само мое, а и навистина е.
Во меѓувреме, чекам пари од повеќе хонорарни работи, меѓу кои и една од пред 4 месеци. Секој ден му се јавувам на тој што беше главен, абе ќе има до нова година, сега почекај денес утре ама тука се парите па дур легнат Џими знаеш како е, абе чоек, мене за сега ми треба, шетам со 300 денари в џеб, а се правам некој академик. Единствено ми е утеха што луѓе ми должат мене наместо јас нив.
Така, со тие 300 денари денес, токму ко лик од романот на Томас Вулф, си купив 100 грама маслинки, две паштети карнекс од по 25 грама, едно кисело млеко, две кифли и лименка кока кола. Му дадов и нешто 20 денари ситно на Ејуп, едно петнаесетгодишно добро ухрането џупче кое се вртка пред пекара и чека некој да му даде пари за да си купи нешто.
И ми се јавува еден колега, му вршев нешто превод отпорано, ми вели Еј со такси праќам пари да знаеш му дадов твој број ќе ти се јави за саат време. Еј си викам супер, што ти е животот, ги фрлив паштетите си викам какви паштети будало една ќе си одам вечер во Стационе или ќе јадам шарска нешто. Ми се јавува потоа некој број, еј си викам супер еве го таксистов. Ало, тој Ало, Димитар? И јас да бе да Димитар, и тој Како си Димитар? Еј си викам учтив таксистов море, одма поминавме на интимно, и му велам Абе убо супер сум, како си ти? постар глас беше, и ми вели Арно еве седиме по дома. Еј си викам како бе дома, абе пари треба да ми носиш... и ајде, човекот ми вели - Абе да те прашам, некој добар уролог да не знаеш? И си мислам во умов, еј пичку матер од каде јас, јес да сум биден на сите можни лекари и имам добар склоп на дијагнози, ама на кур болење уште не сум стигнат. И сфаќам дека не е таксистов ова, којзнае кој е човеков, си има мака. Си сврзавме понекој муабет, ми ја кажа маката, ниту знам од кај го има бројов, на крајот на краиштата не е важно, ислушав човек што немам абер кој е ама го ислушав, не испаднав педер, а него му олесни на душата.
После се јави и таксистот, ми донесе едно млитаво ковертче. Се чекавме кај џамијана. Накиснав на вечерниот дожд додека го чекав, се осетив беден, додуша фалеше и мала доза патетика за се да биде по прописи, на пример некој да ме прободи со нож, да откријам дека таксистот е татко на моето дете, или да влечам некоја дамнешна камата од 0.05% во ујп без да сум свесен за тоа, да ми ја земат куќата пошо мајка ми ме зафркнала за маркица за поткровјето, такви некои патетични обиди да се даде важност на овој обичен живот.
Сепак, да не се жалам толку, останува малку време и да и се даде раат на душата со читање, читање и читање.
Извадок од книгата на Томас Вулф:
„Навечер, по улиците, шеташе со Ајрин Мелард; градот беше проретчен и разжален од разделбите. Неколку лица брзо поминуваа како носени напред од кусите налети на ветарот кој се вперил во нив. Го држеше чарот на нејзиниот мал умор; му даде утеха, а тој никогаш не ја ни допре. Но го истури товарот на своето срце, треперливо и страстно. Таа седеше покрај него и му ја милуваше раката. Му изгледаше дека никогаш не ја познавал додека не се сети на неа со години подоцна.“
Ако пробам да ги опишам деновиве, ќе испаднам шизофреник. Насабајле (додека работат институции) обавезно сум во пиом, завод за вработување, урбанизам, ујп. Отсекаде писма казни триста глупости, не знам што попрво, ко ќе станам насабајле животот одма ми влегува со шамари. Само во урбанизам одам рекреативно, да ја ѕирнам мајка ми кога ќе ми текне успат, фала му на бога завршив со маркици, легализација на еден квадрат балкон или поткровје, сега се драпам со поегизстенцијални проблеми. После тоа одам на чорба во Панорама, во биртија каде сите седат на посебни маси ама си довикуваат меѓу себе, пошо зошто да не... После чорбата одам дома да ја наранам мачката, да наместам машина за да се пушти на евтина, малку инстаграм, крстозбор, една глупа игра на телефонов Headball 2, после отворам билтен да видам што има како има, в кладилница еден тикет за здравје, пијам кафе, се враќам дома, потоа средба во литературниот клуб или читање, се правам заебан ќе го читам Томас Вулф, ко сето време на светот да е само мое, а и навистина е.
Во меѓувреме, чекам пари од повеќе хонорарни работи, меѓу кои и една од пред 4 месеци. Секој ден му се јавувам на тој што беше главен, абе ќе има до нова година, сега почекај денес утре ама тука се парите па дур легнат Џими знаеш како е, абе чоек, мене за сега ми треба, шетам со 300 денари в џеб, а се правам некој академик. Единствено ми е утеха што луѓе ми должат мене наместо јас нив.
Така, со тие 300 денари денес, токму ко лик од романот на Томас Вулф, си купив 100 грама маслинки, две паштети карнекс од по 25 грама, едно кисело млеко, две кифли и лименка кока кола. Му дадов и нешто 20 денари ситно на Ејуп, едно петнаесетгодишно добро ухрането џупче кое се вртка пред пекара и чека некој да му даде пари за да си купи нешто.
И ми се јавува еден колега, му вршев нешто превод отпорано, ми вели Еј со такси праќам пари да знаеш му дадов твој број ќе ти се јави за саат време. Еј си викам супер, што ти е животот, ги фрлив паштетите си викам какви паштети будало една ќе си одам вечер во Стационе или ќе јадам шарска нешто. Ми се јавува потоа некој број, еј си викам супер еве го таксистов. Ало, тој Ало, Димитар? И јас да бе да Димитар, и тој Како си Димитар? Еј си викам учтив таксистов море, одма поминавме на интимно, и му велам Абе убо супер сум, како си ти? постар глас беше, и ми вели Арно еве седиме по дома. Еј си викам како бе дома, абе пари треба да ми носиш... и ајде, човекот ми вели - Абе да те прашам, некој добар уролог да не знаеш? И си мислам во умов, еј пичку матер од каде јас, јес да сум биден на сите можни лекари и имам добар склоп на дијагнози, ама на кур болење уште не сум стигнат. И сфаќам дека не е таксистов ова, којзнае кој е човеков, си има мака. Си сврзавме понекој муабет, ми ја кажа маката, ниту знам од кај го има бројов, на крајот на краиштата не е важно, ислушав човек што немам абер кој е ама го ислушав, не испаднав педер, а него му олесни на душата.
После се јави и таксистот, ми донесе едно млитаво ковертче. Се чекавме кај џамијана. Накиснав на вечерниот дожд додека го чекав, се осетив беден, додуша фалеше и мала доза патетика за се да биде по прописи, на пример некој да ме прободи со нож, да откријам дека таксистот е татко на моето дете, или да влечам некоја дамнешна камата од 0.05% во ујп без да сум свесен за тоа, да ми ја земат куќата пошо мајка ми ме зафркнала за маркица за поткровјето, такви некои патетични обиди да се даде важност на овој обичен живот.
Сепак, да не се жалам толку, останува малку време и да и се даде раат на душата со читање, читање и читање.
Извадок од книгата на Томас Вулф:
„Навечер, по улиците, шеташе со Ајрин Мелард; градот беше проретчен и разжален од разделбите. Неколку лица брзо поминуваа како носени напред од кусите налети на ветарот кој се вперил во нив. Го држеше чарот на нејзиниот мал умор; му даде утеха, а тој никогаш не ја ни допре. Но го истури товарот на своето срце, треперливо и страстно. Таа седеше покрај него и му ја милуваше раката. Му изгледаше дека никогаш не ја познавал додека не се сети на неа со години подоцна.“
- Член од
- 23 август 2010
- Мислења
- 39.704
- Поени од реакции
- 115.442
Пред пола саат за малце ќе ме удреше автобус, број 45. Десет минути го пцуев возачот зашто закочи на време.
Дим4е
NZT-48, want some?
- Член од
- 24 октомври 2007
- Мислења
- 7.283
- Поени од реакции
- 8.462
Постои ли нешто поглупаво од рекламите на Прокредит банка каде што упорно се нагласува дека се германска банка?
Абе гниди швабски да ви се изнаебам на се тоа посрано нацистичко понашање.
Значи работев во германска фирма и од мислење дека како нација се машини, го сменив мислењето тоталка. Уште го имаат тоа фашистичкото во нив и уште сметаат дека се над сите.
Sent from my iPhone using Tapatalk
Абе гниди швабски да ви се изнаебам на се тоа посрано нацистичко понашање.
Значи работев во германска фирма и од мислење дека како нација се машини, го сменив мислењето тоталка. Уште го имаат тоа фашистичкото во нив и уште сметаат дека се над сите.
Sent from my iPhone using Tapatalk
Ilumious
Патник, педер, поет, администратор, масон
- Член од
- 29 јануари 2007
- Мислења
- 84.962
- Поени од реакции
- 195.500
Ќе ги мислиш во Македонија во IT секторов попаметни, позрели малце, тоа ти стига мејл од човек со име и презиме од типот на Тина Тарнер, Џорџ Клуни, не знам што 
Смисли нешто Петре Петрески, Никола Николоски ако веќе толку не сакаш да те знаат, свашта.
Смисли нешто Петре Петрески, Никола Николоски ако веќе толку не сакаш да те знаат, свашта.
- Член од
- 1 јуни 2011
- Мислења
- 25.921
- Поени од реакции
- 41.893
Имаме два животи и вториот го живееме откако ќе разбереме дека имаме само еден. 
- Член од
- 9 ноември 2017
- Мислења
- 523
- Поени од реакции
- 1.161
Само што видов дека Роналдињо снимил реклама за онлајн кладилница. Толку не сум бил разочаран од 8мо одделение кога симпатијата што знаев дека ме свиѓа цел живот, ми удри френдзоун. 
- Член од
- 6 август 2011
- Мислења
- 682
- Поени од реакции
- 1.065
Денес во канцеларија две колешки се препираа која колку мачови и супер лајкови имала на тиндер.
Едната ликуваше како имала многу лајкови и супер лајкови, демек ја сакале машките многу била убава и привлечна.
Како социјален експеримент, направивне фејк акаунт.Кој изгледаше вака
За неполни 10 минути над 150 лајкови меѓу кој и мач.
Сакав да кажам, жени не си го билдајте егото и суетата со лајковите на тиндер, не е битно како изгледате се додека имате вагина ( уствари не ни треба да ја имате за на тиндер ) и има очајници по скопјево.
И не да речеш дека очајни се само некој ете утепани од господа, туку и доста јаки скопски фаци стегаат супер лајкови од платени профили
Едната ликуваше како имала многу лајкови и супер лајкови, демек ја сакале машките многу била убава и привлечна.
Како социјален експеримент, направивне фејк акаунт.Кој изгледаше вака
За неполни 10 минути над 150 лајкови меѓу кој и мач.
Сакав да кажам, жени не си го билдајте егото и суетата со лајковите на тиндер, не е битно како изгледате се додека имате вагина ( уствари не ни треба да ја имате за на тиндер ) и има очајници по скопјево.
И не да речеш дека очајни се само некој ете утепани од господа, туку и доста јаки скопски фаци стегаат супер лајкови од платени профили
Последно уредено: