Тука коментираме книги

[wot]

Така читај ги, по хронолошкиот редослед како што Асимов ги има наредено, не според датумот на издавање.
Листава е малку чудна, фали Forward the Foundation, можеби е отсечена. Ама па таа е пред прелудиумот, а и свемирските струи треба да се пред ѕвездите. Позитронскиот човек е расказ, Силверберг го има проширено во роман. А крајот на вечноста не е од серијалот.

Fala ti, no mislam ke gi zavrsam Foundations oti gi zapocnav veke. Vcera zaglaviv baagi so vtorata. Inaku hajpot najmnogu mi se rodi bas poradi robotite i mislev u knigite ke stignam do tamu pobrzo od serijata a trebalo da pocnam bas so robots series. Ja citam i Life 3.0 paralelno a i na rabota fokusot mi e avtomatizacija na skripti i se forsira AI, pa pocnuva da mi se ragja paranoja.

Ќе си ја зачувам листата. Од каде ги порачвате книгите, ги има низ Мкд негде на англиски јазик?

Poveli, gi ima vo akademska na angliski
https://akademskakniga.mk/BooksM/BooksPoSubCat/0?barajPo=Any&search=Asimov

Na kupi kniga gi ima na makedonski po ~300 denari no samo Fondaciite. Prvata ja procitav na angliski fizicka od aerodrom ja nacekav a vtorata ja citam na telefon oti ne mi se ceka.

Koga se opsednav zena mi gi veti ovie, pa da videme.

https://www.foliosociety.com/usa/the-foundation-trilogy.html

 

[moongoses]

Fala ti, no mislam ke gi zavrsam Foundations oti gi zapocnav veke. Vcera zaglaviv baagi so vtorata. Inaku hajpot najmnogu mi se rodi bas poradi robotite i mislev u knigite ke stignam do tamu pobrzo od serijata a trebalo da pocnam bas so robots series. Ja citam i Life 3.0 paralelno a i na rabota fokusot mi e avtomatizacija na skripti i se forsira AI, pa pocnuva da mi se ragja paranoja.

Во фондациите нема роботи. Асимов има напишано три независни серијали: за роботите, за царството и за фондацијата.
И после дваесет и кусур години не пишува SF, освен по некој расказ. Се посветува на есеи, публицистика и популарна наука. Кога се враќа на романите, прави нешто неверојатно. Со новите наслови ги спојува овие три серијали и им дава сосема ново гледиште.
Затоа и препорачува да се читаат по хронолошки ред, затоа што така целокупниот серијал се гледа во друго светло и добива сосема поинаква поента.
Голема штета што почина пред да ја доврши замислата, фалат наслови меѓу роботите и царството и крајот за формирање на новото царство под закрила на фондацијата.

 

[Harald]

Treba pomosh malku, koj e po Ruski klasici.



Gi imam doma "Vojna i Mir" makedonsko izdanie (zelenite), i anglisko, "Zlocin i kazna" i "Ana Karenjina" se na srpski (poslednata ne e na slikata).

Koj gi chital ovie, da iskomentira, dali ima golema razlika vo "tezhina" na chitanje?
Prethodno sho probav i Tolstoj i Dostoevski epten bavno mi odeshe, pa nekako ne sum bash reshitelen da pochnuvam nekoja od ovie.

 

[Aceso]

Treba pomosh malku, koj e po Ruski klasici.

Прегледај го приврзокот 404445

Gi imam doma "Vojna i Mir" makedonsko izdanie (zelenite), i anglisko, "Zlocin i kazna" i "Ana Karenjina" se na srpski (poslednata ne e na slikata).

Koj gi chital ovie, da iskomentira, dali ima golema razlika vo "tezhina" na chitanje?
Prethodno sho probav i Tolstoj i Dostoevski epten bavno mi odeshe, pa nekako ne sum bash reshitelen da pochnuvam nekoja od ovie.

“Војна и Мир” е напишана малку порано од “Ана Каренина”, така што ако читаш по тој редослед ќе видиш како Толстој напредувал во пишувањето (иако пред да навлезеш целосно во начинот на кој што Толстој пишува, мислам дека треба да прочиташ нешто што е пократко, пример: “Смртта на Иван Илич”). Читајќи по тој редослед мислам дека Ана Каренина би била многу поедноставна и полесна книга за читање.

Инаку Смртта на Иван Илич исто така може да биде одлична преодна книга од Достоевски на Толстој.

Мене Толстој ми е многу подобар раскажувач и многу повеќе уживам во неговите дела, отколку во делата на Достоевски. Но тоа не значи дека он е потежок и полош, едноставно прашање на вкус е.

 

[Zlatikevichius]

Мене Толстој ми е многу подобар раскажувач и многу повеќе уживам во неговите дела, отколку во делата на Достоевски. Но тоа не значи дека он е потежок и полош, едноставно прашање на вкус е.

Многу се различни стиловите на Толстој и Достоевски. Иако и двајцата се претставници на рускиот реализам, Достоевски е приврзаник на таканаречениот „психолошки реализам“ со широки интроспекции на ликовите и тоа што се случува во нивните глави, додека темите на Толстој се повеќе насочени кон митот за селото и идеализирање на сликата на селскиот живот. Додека Достоевски е повеќе кон филозофирање, Толстој е повеќе насочен кон приказната. Лично и мене Толстој ми е поблизок, но се зависи од тоа кому што му лежи. Баш убаво кажа, прашање на вкус е.

Малку чудно е можеби и иако не е од истиот период и правец, туку приврзаник на социјалистичкиот реализам од средината и доцниот 20 век, од руските автори мене посебен впечаток ми остави Михаил Шолохов со романот Тихиот Дон. Шолохов е добитник и на Нобелова награда за литература и иако се уште кружи теоријата за плагијаризам на неговите дела, а особено за Тихиот Дон (првите 2 тома), мене лично Шолохов ми е фаворит број 1 кога би ги споредувал нив тројца.

 

[Sussaro]

Treba pomosh malku, koj e po Ruski klasici.

Прегледај го приврзокот 404445

Gi imam doma "Vojna i Mir" makedonsko izdanie (zelenite), i anglisko, "Zlocin i kazna" i "Ana Karenjina" se na srpski (poslednata ne e na slikata).

Koj gi chital ovie, da iskomentira, dali ima golema razlika vo "tezhina" na chitanje?
Prethodno sho probav i Tolstoj i Dostoevski epten bavno mi odeshe, pa nekako ne sum bash reshitelen da pochnuvam nekoja od ovie.

Зависи на што целиш и што сакаш од една книга. Ако сакаш она што енглезите го викаат entertainment value чисто се сомневам дека ќе го најдеш во било која од овие. Достоевски е посекако "потешкиот" од двајцата и е по (ајде да го употребам зборот) авангарден. Ако веќе почнуваш, почни со Каренина, од овие три таа е најпригодна за вовед. Така барем јас би му кажал на младиот јас ако се вратам низ времето. Ако не ти тргне со неа скоро 100% сум убеден дека нема што да бараш со другите две. И нема тука ништо страшно, не е секој писател и книга за секого. Ако осеќаш мачнина или нелагоодност зошто да си ја мачиш душичката? Пред се запрашај се што сакаш ти лично една книга да ти даде? Одговорот на тоа прашање ќе ти го олесни изборот на книги и писатели што би ти легнале.

 

[Harald]

Зависи на што целиш и што сакаш од една книга. Ако сакаш она што енглезите го викаат entertainment value чисто се сомневам дека ќе го најдеш во било која од овие. Достоевски е посекако "потешкиот" од двајцата и е по (ајде да го употребам зборот) авангарден. Ако веќе почнуваш, почни со Каренина, од овие три таа е најпригодна за вовед. Така барем јас би му кажал на младиот јас ако се вратам низ времето. Ако не ти тргне со неа скоро 100% сум убеден дека нема што да бараш со другите две. И нема тука ништо страшно, не е секој писател и книга за секого. Ако осеќаш мачнина или нелагоодност зошто да си ја мачиш душичката? Пред се запрашај се што сакаш ти лично една книга да ти даде? Одговорот на тоа прашање ќе ти го олесни изборот на книги и писатели што би ти легнале.

Od ovie 3, najinteresna (i najobemna) mi e Vojna i Mir, toj istoriski period mi e mnogu interesen,
ja izgledav serijata na BBC (ne znam vo kolkav del se sovpagja so knigata), ja imam prochitano "Napoleon" od Dima,
pa sakam da go vidam toj period od drugata strana.
Ama nekako dosega ne sum se reshil da ja pochnam, ne sakam da pochnuvam raboti za koi ne sum reshen i da gi zavrsham.

Generalno za "Ana Karenjina" najpozitivni komentari sum sluhsal od ovie 3.
Kje pisham update ako pochnam nekoja

 

[Aceso]

Od ovie 3, najinteresna (i najobemna) mi e Vojna i Mir, toj istoriski period mi e mnogu interesen,
ja izgledav serijata na BBC (ne znam vo kolkav del se sovpagja so knigata), ja imam prochitano "Napoleon" od Dima,
pa sakam da go vidam toj period od drugata strana.
Ama nekako dosega ne sum se reshil da ja pochnam, ne sakam da pochnuvam raboti za koi ne sum reshen i da gi zavrsham.

Generalno za "Ana Karenjina" najpozitivni komentari sum sluhsal od ovie 3.
Kje pisham update ako pochnam nekoja

Epa na mashkite obicno pointeresna mu e vojna i mir, a na zenskite Ana Karenina. Barem od moeto opkruzuvanje takov zaklucok imam izvleceno.

 

[Sussaro]

Od ovie 3, najinteresna (i najobemna) mi e Vojna i Mir, toj istoriski period mi e mnogu interesen,
ja izgledav serijata na BBC (ne znam vo kolkav del se sovpagja so knigata), ja imam prochitano "Napoleon" od Dima,
pa sakam da go vidam toj period od drugata strana.
Ama nekako dosega ne sum se reshil da ja pochnam, ne sakam da pochnuvam raboti za koi ne sum reshen i da gi zavrsham.

Generalno za "Ana Karenjina" najpozitivni komentari sum sluhsal od ovie 3.
Kje pisham update ako pochnam nekoja

Само еден дел е Наполеон и војната, имаш тука доста повеќе дешавките меѓу руската аристократија во тоа време и

Спојлер: спојлер алерт

на пример Љупче Златев како од сиротиња станува гроф и како му се лепи најјаката спонозоруша во тоа време и овој место да и каже-Што ме сада тражиш поред нјих толико, где си била кад сам био нико будалава како и други мужи ќе падне на вагиналаната моќ

.

На крајот имаш еден филозофски есеизам на тема "Формата и Содржината" што за мене е шлагот на тортата и еден од најјаките моменти во историјата на литературата. Нешто што за музиката е Квин на Лајв Ејд 85та. И да, за чудо Асеко е овој пат во право, Војна и Мир е "помашка" книга, а Ана Каренина е "поженска".

И уште една разлика меѓу двајцава освен онаа што и Злате ја спомна дека кај едниот доминира стандардниот наратив и течење на приказната како на филмска лента додека другиот има психолошки текови на мисли што подоцна Џојс ќе ги однесе до крајност во нивната најсуровинска и нерафинирана форма онака како шо се случуваат на лице место, недестилирани и непастеризирани.

Толстој повеќе е фокусиран на руската буржоазија, тогашните Мијалков, Минчо Јорданов, Орце Камчев, Хари Костов и нивните жени, швалерки и меѓусебните (не)пријателства, додека Достоевски повеќе се бави со пообичните луѓе Трајко молерот чија ќерка ќе биде обесчестена од кнез, Владо тишлерот што коцка карти во смрдливи биртии, како и некои сумљиви идеалисти од Бојкотирам, Уставобранителите од 27ми април, Левица, Социјален Центар Дуња и слично. Све о свему, двајцата ако ги земеш ќе имаш една убава слика на двете страни на паричката на Русија од 19 век. И ако ги споредиш со денешна Русија ќе сфатиш дека, што би рекол еден мој другар кој по сасим случајна грешка од што не ги знае и ги меша цело време песните рече несекајќи една генијална реченица смиксана од песните на Тоше Просеки и Тијана Дапчевиќ: Ништо не е сменето, само њега нема.

Ете се надевам колку толку ти доловив. Војна и Мир другарка ја прочита за 20 дена, си го зададе сама како дедлајн и услов 100 страни на ден и дисциплинирано се држеше до тоа. Ама она е исклучок. Обично да заеш, трае повеќе.

 

[Ocajna]

Гледам коментирате за што прво да се започне да се чита, темава е за да се коментираат книгите што сте ги веќе прочитале. Злосторство и казна ја имавме за лектира обработка во средно уште, од Достоевски. Ништо посебно, Раскољников го мачи совеста одкако ќе ја убие старицата за да има пари за студиите и сестра му да ја спаси од лош брак. Достоевски сака да каже дека џабе пари кога немаш мирен сон, зашто Расколников после убиството се пореметува, нон стоп халуцинира и го мачи совеста. Тоа е на кратко, иначе од Достоевски ми се допаѓа мислата дека колку и да не мачи некој проблем, некоја желба, некоја цел, кога ќе ја оствариме целта, решиме проблемот и оствариме желбата во истиот момент почнува да се раѓа нова желба и нов проблем, нова цел. Така што човекот никогаш не е раат, секогаш има нешто што не мачи, нешто кон кое се стремиме. Човекот никогаш не може да е задоволен.

 

[СкСвр]

Treba pomosh malku, koj e po Ruski klasici.

Прегледај го приврзокот 404445

Gi imam doma "Vojna i Mir" makedonsko izdanie (zelenite), i anglisko, "Zlocin i kazna" i "Ana Karenjina" se na srpski (poslednata ne e na slikata).

Koj gi chital ovie, da iskomentira, dali ima golema razlika vo "tezhina" na chitanje?
Prethodno sho probav i Tolstoj i Dostoevski epten bavno mi odeshe, pa nekako ne sum bash reshitelen da pochnuvam nekoja od ovie.

Слободно прескокни ја „Војна и мир“, не дека е лоша книга, туку ако не ти се чита роман од над 2.000 страници

„Ана Каренина“ би ја нарекол задолжителна лектира за секој читател, универзална приказна за тоа кога љубовта меѓу двајца партнери неповратно завршува, се разбира, пишувана во контекст на 19 век и нивните сфаќања за љубовта и односите меѓу луѓето. Има една интересна понова биографија за Толстој, преведена и на македонски, насловена „Бегство од рајот“ (издание на Антолог), каде авторот на биографијата тврди дека во романот „Ана Каренина“ се изнесени идеите и размислувањата на Толстој за бракот и за неговата тогашна сопруга, верна препишувачка на неговите романи (во тоа време не постоеле компјутери, па секој ракопис морал да се препишува рачно и да се праќа кај потенцијални издавачи), вклучувајќи го и романот „Војна и мир“ (наводно таа го препишала неколку пати!). Кога го препишувала „Ана Каренина“, наводно се препознала себеси во нејзиниот лик, па тука имало драми! Како и да е, од Толстој препорачувам речиси сѐ (освен можеби „Војна и мир“, своевидна шпанска серија за руското благородништво во периодот на војната со Наполеон), а од Достоевски исто така би препорачал внимателен избор, секако „Злосторство и казна“, „Идиот“, „Браќата Карамазови“, „Бедни луѓе“, „Понижени и навредени“ + „Двојник“ и „Коцкар“ ако се има време.

 

[Aceso]

Epa na mashkite obicno pointeresna mu e vojna i mir, a na zenskite Ana Karenina. Barem od moeto opkruzuvanje takov zaklucok imam izvleceno.

Да се надоврзам…озбилно го мислам ова, без разлика што ви е смешно! Војна и мир може да биде доста потешка за сфаќање, и доста збунувачка, посебно ако немаш претстава за Наполеоновата војна. Затоа и реков така, мажите генерално знаат повеќе историја од жените, нажалост .

 

[Diferans]

Војна и мир може да биде доста потешка за сфаќање, и доста збунувачка, посебно ако немаш претстава за Наполеоновата војна

Војна и мир, за мене е крајно трипозен роман, со таков над-наратив, со такво испреплетуваат на сите важни и неважни ликови во секакви ти приватни и јавни нишки, за да заврши со големото откривање на главниот лик на целиот роман - Историјата. Последните страници се - ни помалку ни повеќе туку филозофски трактат за текот на историјата? па сега види. Ама не би го менувала за Ана Каренина, која ја читав во средно и воопшто не ме допре, како што не ги разбрав ниту Мадам Бовари и сличните романи од тоа време.

Меѓу Достоевски и Толстој, не знам, Достоевски е многу забавен, искричав, откачен, а и двајцата ја тапат на големо со христијанството наспроти материјализмот, со напатената руска душа, но кај Толстој има плус некоја широчина и разбирање за различни луѓе од различни слоеви и средини што освојува.

По обичај, тука опсегот на мислења широк, па ми текна на пример, во една збирка есеи Набоков ги опишува и рангира руските класици. И според него прво доаѓа Толстој, па сите други, додека за Достоевски нема ни еден убав збор, нарекувајќи го чисто - шалабајзер. :/

 

[Aceso]

Војна и мир, за мене е крајно трипозен роман, со таков над-наратив, со такво испреплетуваат на сите важни и неважни ликови во секакви ти приватни и јавни нишки, за да заврши со големото откривање на главниот лик на целиот роман - Историјата. Последните страници се - ни помалку ни повеќе туку филозофски трактат за текот на историјата? па сега види. Ама не би го менувала за Ана Каренина, која ја читав во средно и воопшто не ме допре, како што не ги разбрав ниту Мадам Бовари и сличните романи од тоа време.

Меѓу Достоевски и Толстој, не знам, Достоевски е многу забавен, искричав, откачен, а и двајцата ја тапат на големо со христијанството наспроти материјализмот, со напатената руска душа, но кај Толстој има плус некоја широчина и разбирање за различни луѓе од различни слоеви и средини што освојува.

По обичај, тука опсегот на мислења широк, па ми текна на пример, во една збирка есеи Набоков ги опишува и рангира руските класици. И според него прво доаѓа Толстој, па сите други, додека за Достоевски нема ни еден убав збор, нарекувајќи го чисто - шалабајзер. :/

Мене и генерално не ми се допаѓа категоризацијата, за тоа кој е подобар. Толстој и Достоевски се убедливо најдобрите писатели на руската литература. Ние може да зборуваме што сакаме, но тоа се факти. Завземањето страна се должи исклучиво на лични преференции и прашње на вкус.

Како што беше кажано погоре, Достоевски е врвен психолог на човечкиот ум и он пред сè, се фокусира на психолошкиот профил на ликот. Толстој од друга страна е неприкосновен гениј, кој се занимава повеќе со социјалните и физички аспекти на ликот, има прекрасни описи, мек е и пријатен. И не е воопшто наивен и плиток, само треба да навлезете во суштината на неговите дела.

Што се однесува до Достоевски, мене едно од омилените негови дела ми е “Понижени и навредени”. И секогаш предлагам со тоа да се почне кога е он во прашање.

 

[Ромулка]

„Црвец“ – Џон Фаулс – Книгата започнува со една група луѓе која патува низ некој предел на Англија во 1700-те години. Нагло приказната се претвора во еден вид на детективска приказна или нешто повеќе. Господарот е исчезнат а немиот слуга е пронајден обесен во шума. Оттука почнува распрашувањето на сведоците кои се вклучени или знаат нешто за тоа што се случило. Целата книга, освен почетокот, е напишана како распит на сведоците кој го води адвокатот на таткото на исчезнатиот господар. Измешани се и лага и вистина и на читателот е оставено да одлучи во што ќе поверува. На крајот се отвораат и теми за хрсистијанството и за зачетокот на сектата на „шејкерството“.

Од Фаулс одамна ги имам прочитано „Колекционер“ и „Волшебникот“. Прва ја читав знам Колекционер и бидејќи ми се допадна многу ја зедов од библиотека и Волшебникот ама не ми беше доживувањето исто како со Колекционер, не ја разбрав најдобро. Можеби сега да ја читам поинаку ќе ја доживеам, тогаш бев четврта година средно училиште или прва година на факултет, можеби и годините имаа влијание. Сега на позрели години може ќе е поинаку, можеби ќе ја препрочитам баш заради тоа што ја смеатаат за најдобра од Фаулс и сакам да видам дали впечатокот ќе ми биде ист.