Хмммм класичната музика како што рече Блајнд би требало да се именува само оној период на класицизмот но... како што има име за дигитрон, пенкало и ред ред други изрази јас го оправдувам и овој.
Инаку за класичната музика... Започнав со слушање уште од мали нозе со попознатите композитори и поедноставните дела: (Моцарт, Хајдн, Бетовен) преоѓајќи во раната адолесценија (13 години) почнав со Шопен, Хендл, Дворжак, Чајковски (неговите симфонии поготово) па за да денес најомилени ми се Руската школа (Чајковски, Рахмањинов, Сметана, Римски Корсаков) и понекој од западните (Шуман, Лист, Холст, Бетовен (неговите сонати и нормално 9 симфонија), пак Шопен (ептен е за опуштање типот), Гершвин (иако повеќе мава накај џез)... има уште многу да набројувам. Намалку што сакам од класичната музика се оперите - премногу се долги и монотони според мене. Читам тука металци слушаат класична музика. Па една препорака: Бах и Вивалди ви е нешто као Металика во својот најголем подем. Брандребуршките концерти од Бах и „Музика на вода“ во комплет со „Кралскиот огномет“ од Хендл земете ги. Истотака и четирите годишни времиња од Вивалди.
За оние љубители на пиано сигурно чуле за Франц Лист, Фредерик Шопен, Сергеј Рахмањинов... Романтичарски настроени како и секогаш. Би ви ги препорачал валцовите и ноктурната за пиано од Шопен, апсолутно се` од Лист (малиов ептеен мава у живец), од Рахмањинов...2риот концерт за пиано и оркестар. Нешто што нема да утнете сигурно.
За оние што сега влегуваат или сакаат да влезат во класичната музика (ако има и такви) нека почнат со Моцарт и Бетовен... И двајцата се одлични за слушање, лесни, без многу трте-мрте. Моцарт со неговите вариации а Бетовен со неговата драматичност.