Тешко е у п.м.! Јас едвај ги оставив и тоа сум крајно загрозен случај (бев). Дури се осеќав како предавник што оставам нешто што сакам. Тоа ми беше главниот проблем: не ми беа навика, ги сакав. Уживав во нив (и уште ги сонувам, не дај Боже да видам некој на маса да пуши мои цигари), ко мало дете уште лиги што не ми потечат... Но! Успеав! Најважно е да биде во договор со дечкото/девојката или тој што си со него; инаку, тешко. Нема шанси да ти дими пред нос а ти нешто спартански да вежбаш дисциплина на ментални ќелии.
Уште нешто: постепено намалување е најдобар начин. Следната фаза е некупување цигари; во моменти на тешка криза дозволи си една да запалиш-поарно него да се испокараш со цело семејство. :smir:
И то...