Bojan Van Buuren
Колектор
- Член од
- 11 април 2008
- Мислења
- 8.394
- Поени од реакции
- 12.058
Драга,
ДИПЛОМИРАВ !
ДИПЛОМИРАВ !
Драга Кајгана (виртуелен дневник)
- Креатор на темата Acid
- Време на започнување
B
beaverknight
Гостин
Драга,
Си се враќам денес дома од факултет и си викам... е бе, порано не беше вака, човек да не може да се прошета надвор, а да не му се згади од воздухов ебаго. Не можам да отворам прозорец у соба, ќе ми влезе некоја фабрика внатре, стварно не знам што е поштетно, дали цигарите или воздухов наш.
Си се враќам денес дома од факултет и си викам... е бе, порано не беше вака, човек да не може да се прошета надвор, а да не му се згади од воздухов ебаго. Не можам да отворам прозорец у соба, ќе ми влезе некоја фабрика внатре, стварно не знам што е поштетно, дали цигарите или воздухов наш.
- Член од
- 14 октомври 2010
- Мислења
- 5.147
- Поени од реакции
- 16.082
Драга,
Моите за две недели и некој ден ќе слават 30 годишнина.
Далеку се они од совршен пар, тоа никако, дури се чудам како после 30+ години се трпат. Мајка ми е оперирана од хумор, прилично нервозна и избувнува за секаква ситница, а татко ми е голем инат, тврдоглав и избувнува за секаква ситница. Нормално, и јас избувнувам за секаква ситница, тоа е неизбежно. Чудно е што брат ми не личи на ниеден од нивните карактери и не се нервира скоро ич, он ни е со најдебела кожа во фамилија.
Додека растев, основно, средно, и немав баш многу во тиквата, не ги разбирав ич луѓево. Не сакав да поминувам многу време со нив, поготово со мајка ми, со која на телефон можам да се слушам за да не се закачам, а во живо за пет минути може да настане караница. После 5+ години поминати без да ги гледам секој ден го сменив мислењето. И тие се малце искулирани додуша, ваљда дека и ние со брат ми пораснавме. А може и сите тие апчиња за притисок што ги голтаат ги релаксираат, не знам. Ја респектирам мајка ми поради сите срања кои ги поминала за да не донесе на свет, а ич не и било лесно. Веројатно сите тие глупости оставаат последици, не само физички. Колку и да сме различни и она да е скоро секогаш pain in the ass, почнав да ја сфаќам за многу работи. Не сака да прифати некои работи во кои е она грешка, али ок, нејзина работа. Татко ми пак од друга страна е многу реален човек. Гледа да ме ислуша, а кога гледа дека тој не е во право, си го признава тоа и во тие моменти се осеќам ко јас да сум родителот. Мислам дека многу личам карактерно на него, и со добрите и со не толку добрите особини. Не сме омилени во поблиската фамилија, ни тој, ни јас, зашто не сме многу фини кога пробува некој да не прави будали, а и сме злопамтила. Не мислам дека тоа ми е лоша особина уствари.
Енивеј, после моето созревање и воочување како е да живееш со некој, не ме нервираат ко порано. Скоро и ич уствари. Мислам дека сите глупости низ животот кои ги преживеале ги сплотиле повеќе, зашто во кризни ситуации неверојатно е колку мирно го решаваат проблемот. Исто имаат слични принципи според кои се водат, така што во тој сериозниот дел во животот, не се толку различни.
Не сме лигаво, емоционално семејство кое на секое си кажува колку си се сака и си се фали наоколу, али мислам дека овојпат ќе направам еден мал говор во кој би им рекла дека сум многу горда што ми се родители. После нареден пат, здравје, истото на 50 годишнина.
Моите за две недели и некој ден ќе слават 30 годишнина.
Далеку се они од совршен пар, тоа никако, дури се чудам како после 30+ години се трпат. Мајка ми е оперирана од хумор, прилично нервозна и избувнува за секаква ситница, а татко ми е голем инат, тврдоглав и избувнува за секаква ситница. Нормално, и јас избувнувам за секаква ситница, тоа е неизбежно. Чудно е што брат ми не личи на ниеден од нивните карактери и не се нервира скоро ич, он ни е со најдебела кожа во фамилија.
Додека растев, основно, средно, и немав баш многу во тиквата, не ги разбирав ич луѓево. Не сакав да поминувам многу време со нив, поготово со мајка ми, со која на телефон можам да се слушам за да не се закачам, а во живо за пет минути може да настане караница. После 5+ години поминати без да ги гледам секој ден го сменив мислењето. И тие се малце искулирани додуша, ваљда дека и ние со брат ми пораснавме. А може и сите тие апчиња за притисок што ги голтаат ги релаксираат, не знам. Ја респектирам мајка ми поради сите срања кои ги поминала за да не донесе на свет, а ич не и било лесно. Веројатно сите тие глупости оставаат последици, не само физички. Колку и да сме различни и она да е скоро секогаш pain in the ass, почнав да ја сфаќам за многу работи. Не сака да прифати некои работи во кои е она грешка, али ок, нејзина работа. Татко ми пак од друга страна е многу реален човек. Гледа да ме ислуша, а кога гледа дека тој не е во право, си го признава тоа и во тие моменти се осеќам ко јас да сум родителот. Мислам дека многу личам карактерно на него, и со добрите и со не толку добрите особини. Не сме омилени во поблиската фамилија, ни тој, ни јас, зашто не сме многу фини кога пробува некој да не прави будали, а и сме злопамтила. Не мислам дека тоа ми е лоша особина уствари.
Енивеј, после моето созревање и воочување како е да живееш со некој, не ме нервираат ко порано. Скоро и ич уствари. Мислам дека сите глупости низ животот кои ги преживеале ги сплотиле повеќе, зашто во кризни ситуации неверојатно е колку мирно го решаваат проблемот. Исто имаат слични принципи според кои се водат, така што во тој сериозниот дел во животот, не се толку различни.
Не сме лигаво, емоционално семејство кое на секое си кажува колку си се сака и си се фали наоколу, али мислам дека овојпат ќе направам еден мал говор во кој би им рекла дека сум многу горда што ми се родители. После нареден пат, здравје, истото на 50 годишнина.
wot
aloof
- Член од
- 20 мај 2008
- Мислења
- 19.654
- Поени од реакции
- 34.083
You!
Yes, you!
Stand still, laddie!
Are there any queers in the theater tonight?
Get them up against the wall!
There's one in the spotlight, he don't look right to me,
Get him up against the wall!
That one looks Jewish!
And that one's a coon!
Who let all of this riff-raff into the room?
There's one smoking a joint,
And another with spots!
If I had my way,
I'd have all of you shot!
Ra-ta-ta-ta-ta-ta-ta-ta!
Yes, you!
Stand still, laddie!
Are there any queers in the theater tonight?
Get them up against the wall!
There's one in the spotlight, he don't look right to me,
Get him up against the wall!
That one looks Jewish!
And that one's a coon!
Who let all of this riff-raff into the room?
There's one smoking a joint,
And another with spots!
If I had my way,
I'd have all of you shot!
Ra-ta-ta-ta-ta-ta-ta-ta!
D
dobramuzika
Гостин
парва
errorhead
- Член од
- 12 јуни 2014
- Мислења
- 3.868
- Поени од реакции
- 21.683
Драа
Мрзу петарде, мрзу сфе што пуца, макар било тој и гума на точак на цимера : D
Не озбиљно, петарде, најглуп изум што постои откако постои овој сфе, абе не е ни изум којзнае какф, парче барут што пуца и се слуша...
Не озбиљно vol. 2 петарде су нешто најглупо измислено на овј сфет, после турски и индиски серие, и реални шоуа сс просту масу...
Не озбиљно krava.3 петарде су најглупи парчиња на сфет, што емоцију и радост ке ти стфори едно обично пау.. пукнало и готово
Башка и може повреда да се деси, нели знаемо дешава се ово оно, дете без прсти, без рачиња, нема ни колачиња... ама кој му кур петарде бе...
Кој ги измисли, у гз да му пукне петарда ставена у флашичку од тикфешку ракију нула два....
Што ми беше муабет, петарде бе, никад не сам купија ни пукнаја
Што ви е филм? Што занес ке беше, што восхит и емоција, петарда ти е гласна жижалица што само се слуша, а не се види
Ден на дрво? Не фала, сакам дн на протиф петарде
Мери крисмас
Чекај нели е рано, јоште шетам у боксерке по дома
Хфала пријатно
Да умрете петарде сфи на сфет и овија што ве пуцаф, нокти да си немаф еј!
Мрзу петарде, мрзу сфе што пуца, макар било тој и гума на точак на цимера : D
Не озбиљно, петарде, најглуп изум што постои откако постои овој сфе, абе не е ни изум којзнае какф, парче барут што пуца и се слуша...
Не озбиљно vol. 2 петарде су нешто најглупо измислено на овј сфет, после турски и индиски серие, и реални шоуа сс просту масу...
Не озбиљно krava.3 петарде су најглупи парчиња на сфет, што емоцију и радост ке ти стфори едно обично пау.. пукнало и готово
Башка и може повреда да се деси, нели знаемо дешава се ово оно, дете без прсти, без рачиња, нема ни колачиња... ама кој му кур петарде бе...
Кој ги измисли, у гз да му пукне петарда ставена у флашичку од тикфешку ракију нула два....
Што ми беше муабет, петарде бе, никад не сам купија ни пукнаја
Што ви е филм? Што занес ке беше, што восхит и емоција, петарда ти е гласна жижалица што само се слуша, а не се види
Ден на дрво? Не фала, сакам дн на протиф петарде
Мери крисмас
Чекај нели е рано, јоште шетам у боксерке по дома
Хфала пријатно
Да умрете петарде сфи на сфет и овија што ве пуцаф, нокти да си немаф еј!
- Член од
- 27 ноември 2014
- Мислења
- 25
- Поени од реакции
- 36
Драга Кајгана, првиот чекор за да стигнеш некаде е донесување одлука дека веќе не сакаш да бидеш таму каде што си во моментов. После тоа е лесно. 
dragonsky
Hate leads to suffering
- Член од
- 25 декември 2010
- Мислења
- 43.407
- Поени од реакции
- 85.359
Има луѓе што на десктоп позадината им е некоја јака женска. Има луѓе што за позадина имаат лого на омилениот фудбалски клуб. Има некои што за позадина им е некоја видео игра. А има и такви што си го немаат сменето дифолтот.........а има и вакви луѓе:
tander123
God save the queen!
- Член од
- 5 октомври 2015
- Мислења
- 715
- Поени од реакции
- 363
Драга Кајгана.....
Зошто ни е таков менталитетот на нас маќедонците? Зошто?
Работам во фирма со околу 200 вработени. Вчера ме скина главата на работа и побарав од шефицата да си одам( а јас сум човек кој се обидува да остане на работа макар и да "пцовиса" таму како што е зборот),а таа ми вели ако можеш остани, а ако не оди си дома ти си знаеш. И си реков јас ае уште малку ќе останам ако бива добро,а ако не ќе си одам. И одма после тоа слушам коментари од колешките- " ја го ја, не му се работи", " де, де за една глава што го боли сака да си оди" и слично. Што се вика за инает издржав до крајот на работното време и останав.
Потоа кога си дојдов дома си го изгорев едниот прст, не многу ама доволно, па подоцна му ставив ханзаплас.
И за иронијата на вистината денеска така одам на работа со ханзаплас на прстот и 20% од вработените сите ми викаат - " што ти е, добро ли си, треба ли да кажеме на одговорните да си одиш бидејки неможеш да работиш така" и сл. Јас вчудовиден брзо се соземав од дадената ситуација и им рекаов така тивко и малку иронично- добро сум, добро сум.
ЕЈ, истите личности вчера што збореа, а што денеска. Значи на човек треба да му е видлив проблемот за да речат- да, на тебе не ти е добро, оди си дома одмарај.
Оваа така веќе неколку пати предходно ми се има случено, и јас стварно верувам дека и во наредните 100 години така ќе биде. Гарант.
Ах, тие турци што ни направија.....
Зошто ни е таков менталитетот на нас маќедонците? Зошто?
Работам во фирма со околу 200 вработени. Вчера ме скина главата на работа и побарав од шефицата да си одам( а јас сум човек кој се обидува да остане на работа макар и да "пцовиса" таму како што е зборот),а таа ми вели ако можеш остани, а ако не оди си дома ти си знаеш. И си реков јас ае уште малку ќе останам ако бива добро,а ако не ќе си одам. И одма после тоа слушам коментари од колешките- " ја го ја, не му се работи", " де, де за една глава што го боли сака да си оди" и слично. Што се вика за инает издржав до крајот на работното време и останав.
Потоа кога си дојдов дома си го изгорев едниот прст, не многу ама доволно, па подоцна му ставив ханзаплас.
И за иронијата на вистината денеска така одам на работа со ханзаплас на прстот и 20% од вработените сите ми викаат - " што ти е, добро ли си, треба ли да кажеме на одговорните да си одиш бидејки неможеш да работиш така" и сл. Јас вчудовиден брзо се соземав од дадената ситуација и им рекаов така тивко и малку иронично- добро сум, добро сум.
ЕЈ, истите личности вчера што збореа, а што денеска. Значи на човек треба да му е видлив проблемот за да речат- да, на тебе не ти е добро, оди си дома одмарај.
Оваа така веќе неколку пати предходно ми се има случено, и јас стварно верувам дека и во наредните 100 години така ќе биде. Гарант.
Ах, тие турци што ни направија.....
D
Daedalus
Гостин
Ако некад нешто ме иритирало, тоа се луѓе на кои везден им е досадно и самите се досадни како фаци. Луѓе чијшто спектар на интереси е тесен и ригиден или воопшто го немаат. Луѓе чијшто живот се сведува на, стани, иди на работа/факс/не иди нигде и барај луѓе со кои ќе излезеш на кафе за да не ти е досадно пошто не можат сами да си го направат интересно времето, им требаат други за да ги забављаат. Луѓе коишто си ја заборавиле љубопитноста негде у детствтото, желбата да дознаат нови ствари, да искусат нови бои/звуци/мириси... Не ги интересира наука, уметност, историја, филозофија, литература, немаат хоби, немаат ништо, празни и шупливи внатре... Све им е досадно, честопати осудуваат све околу нив ваљда како резултат на нивниот дебилен тесен видик, кон све имаат аверзија и истото го проектираат у секоја сфера и во секој муабет. Те прашуваат што праиш, што има ново и кога им зборуваш со ентузијазам за ствари коишто ги правиш, ја добиваш таа повратна реакција на индиферентност проследена дури и со мала доза на гадење и аверзија, честопати придружена со неспособност да сфатат како може да те интересира тоа, она, било што?
„Како можеш да се замараш со такви ствари? На мене ми се досадни, иам аверзија кон ова, кон тоа...(кон све) Досадно ми е. Да бе, ќе се замарам сеа со тоа...“
Епа умри, за што кур живееш?
„Како можеш да се замараш со такви ствари? На мене ми се досадни, иам аверзија кон ова, кон тоа...(кон све) Досадно ми е. Да бе, ќе се замарам сеа со тоа...“
Епа умри, за што кур живееш?
