За нова година ми фалат тие средношколските собиранки по станови што ги правевме по 40 души, во изнајмени станови, внатре со еден тросед и една маса, што не кошташе по 1000 денари од човек за 3 вечери. Се купува класика Вигор, Коњак, мајсторско пиво и вино брзосмртка стрикно од пластика па ти останува пиење за до Божиќ и се правиш леш 7 дена со ред. Сега 1000 денари не ме крпат денски на 31ви кога ќе излезам на две пијачки да се загрееме. Кога ќе во CV ставам "организациски способности" мислам на тие што ги имавме јас и уште двајца другари што секогаш се форсиравме да ги организираме овие новогодишни, старо-новогодишни и првомајски евенти. Се напињаш на време да собереш пари од сите, приоритет е да има што повеќе припаднички од женскиот пол присутни и со таа карта привлекуваш се повеќе луѓе. Па ги молиш другарките да викнат нивни другарки и само една од нив, што живее во некое приградски село, а ја знаеш од клас ќе потврди присуство на нејзини другарки од кај неа од село. За нив нит си чуо нит видео, па се коцкаш да не се појават некои габори па после да те дупат во школо, што битија си донесол на прослава до следната година.
Таквите прослави и ми се последните за нова година, изгледа од кога ме фати клетвата кога во трета средно прв пат се договоривме да одиме во диско, а јас не се појавив. Ден пред тоа другар славеше роденден и со цел мозок го натерал татко му да купи пиење, и човекот незнаејќи со какви говеда си има работа, имаше купено пиење во просек по 2 пива од човек. Се испија во првите 30 минути, пола од луѓето не беа ни стигнати на роденденот. Одење другаров во визба и вадење неколку туби од 5 литри црвено вино, од ланската берба, што им останало кога ја чистеле бочката. Корнеше на умрена мачка прегазена на автопат во август, полиена со оцет и расипани јајца. Прво се колебавме дали да се пие или не, на крај затнавме нос, екснавме неколку чаши па останатото е историја. Тоа беше годината кога падна премногу снег, пола држава кога немаше струја и класика овие морониве Комуналец, тоа што го чистеле од улиците само го имаа нафрлано на тротоар, а на тротоар оставено простор да може само куче да помине и тоа долу подмрзнато. Ме враќа мене комшивката накај дома, кутрата метро и желба за растење, јас по пијан од Џамбазов во најбољи дани ме носи под рака. Во еден момент само малку се подлизгува и мене толку ми фалеше да изгубам рамнотежа и да дрецнеме двајцата директ со ребрата во насобраниот куп снег што веќе беше замрзнат неколку денови. Во моментот не осетив ништо, ама знаев дека ќе го јадам утредента. Стигнувам некако дома, нови перипетии.. Само што го палам светлото, се флешнувам во друга димензија и ми доаѓа таков напон да повратам што не можев ни во тоалет да отидам, а се наоѓа на пола метро од мене и исфрлам се што иам од мене на зидот. Мајка ми до ден денес од нос ми ја вади таа вечер и како морале да плаќаат молер ради мене кога ќе се расправаме за нешто.
Се будам сабајлето 31ви, вечерта треба во диско да се оди, јас прв пат во живот доживувам хенговер. Не ми беше јасно што се дешава и дали е се во ред со мене. Осеќам дека нешто не е како што треба над десната страна од стомакот, кревам маицата и глеам модринка во големина на модар патлиџан, па тогаш ми текна што се деси вечерта по пат накај дома. Ми стоеше до водици. Почнувам да се молам да се оправам до вечерта и ветувам дека таму ќе пијам кисела вода. Но никако да ми помине, не можам да станам од кревет а веќе доаѓа 5 сатот. Уште не сум кажал на друштвото дека изгледа вечерта нема да можам да отидам. Собирам некекако храбрсот да ги известам пошо знам дека ќе ме отечат, а јас стварно немав сила до тоалет да одам да се мочам, си трпев во кревет. Од како им кажав почнаа да вртат телефони, да замараат по пораки, али неуспешно. Само во 9 сатот вечерта се појавува другар на врата, последен очаен обид да проба да ме убеди да одам. Се довлекувам некако до врата, му ја давам картата, му викам "шитни ја таму и среќна нова". Ладно ми врати само "последна да ти биде". И така и би..
После тоа не знам што се случи но некако го изгубив сиот вајб за оваа вечер и се некако ми било префорсирано. Не дека тој ме проколна, ама едноставно го сменав погледот. Сите години после тоа сум ги славел или со девојка или со лабаво друшто, носете ме кај било, доаѓам не се жалам. Лани пример си поминав предобро. Како што шиеше корона и беа забранети собиранки, отидов до кафана денски со двајца другари, стегнавме неколку пијачки, па отидов до маркет си се почастив флаша Џејмисон и појдов во станот што ни е празен, пуштив музика и си ја отворив флашата. Потоа ме викна другар до кај него дома, требаше да слави со девојка му, па дури да дојде таа да поседиме. Мајка му имаше спремено секакви кифли, салати и сите зарзалати што се прават за тој период. Се олешив и таму, па веќе не ми се одеше дома и заминав кај друштво што славеа во викендица, што и првично ми беше планот да одам со нив, ама ако не се запиев ќе си одев дома, а вака ми се отвори дизната. Годинава се молам да ми стигнат парите што ми ги борџат од еразмус проект па да фатам за Белград. Не дека е нова година, туку има прејак техно фестивал, Амелие Ленс е на 30ти, што ако се оштетам доволно на 31ви може и да не излезам воопшто. Ако не испадне ништо од тоа ќе работам, лабаво ми е на работа се осеќам како дома. Ем ќе се отрујам од штокови, плус ќе направам пари. Па врти како сакаш win-win ситуација. И сеа кај што ги гледам другите како се напињаат, кај ќе оделе, кој ќе оделе, колку пари им требало, па резервации, па нервози... некако сум благодарен за клетвата што ја јадов на 31ви декември 2014 година. Инаку година добро запматена во нашиот круг на друштво како најлудата година што сме ја имале, особено летото 2014, па ја затворив со стил иако ден унапред.
