Дневна доза неуроза:
Си ја гледаш приновата само на слики, плачеш како мало дете што не си во можност да го гушнеш сега и одма, поради тоа што ќе те памти само од гледање еднаш годишно, или преку интернет, поради веројатноста дека можеби никогаш нема да имаш можност да воспоставиш поблизок контакт со тоа дете, поради фактот дека не беше таму за фамилијата во оние најсреќни мигови кога малиот дојде на свет...
И тука користиш прилика и му праќаш порака на „скотот“ кој те спаси од мизерија да иде да се ебе, затоа што тој е крив за сѐ.
Човек да не ме остави сама со сопствените мисли...