wot
aloof
- Член од
- 20 мај 2008
- Мислења
- 19.683
- Поени од реакции
- 34.186
Релативна е отскокната точка за постов..
Незнам од каде да почнам, а имајќи толку да кажам..
Настрана васпитните кои те мава здравиот разум, незнам што уште те држи залепено до мене. Моето арогантно навидум и толку детско однесување кое секојдневно ескалира драматично е како шлаг на погорното прашања? Зошто? Ти реков и во очи, не вредам за олкава борба. Кој идиот сум што успеав да те расплачам. Верувај воопшто не ми беше тоа намерата. Се изгубивме во моментот, детски изливи насекаде, а нервозата како затвореник пуштен на условно влета во се'. Пушти солзи од нервирање, кои толку ме погодија, што се замразив инстантно.
Твоето давајќи се' од себе да успееме ми дојде како септолете на хроничен цигарџија. Дишев пак стабилно, малку забрзано, но со убаво чуство.
Ме натера да сфатам на време што имам дур не сум го изгубил. Те сакам, for real. Today, tomorrow, always and forever.
Иако се однесувам понекогаш како да не е така. Сепак сум обичен смртник со квази расипан карактер. Горко ме имаш прашано дали навистина се трудам или зошто кога е се во најдобар ред, настојувам се' да расипам? Би го цитирал овде Маршал, лирик употребен за друга цел, мањебитно.
All in all, те сакам. :heart:
Се извинувам за eyes-burning патетичниот пост. Тојето.
Незнам од каде да почнам, а имајќи толку да кажам..
Настрана васпитните кои те мава здравиот разум, незнам што уште те држи залепено до мене. Моето арогантно навидум и толку детско однесување кое секојдневно ескалира драматично е како шлаг на погорното прашања? Зошто? Ти реков и во очи, не вредам за олкава борба. Кој идиот сум што успеав да те расплачам. Верувај воопшто не ми беше тоа намерата. Се изгубивме во моментот, детски изливи насекаде, а нервозата како затвореник пуштен на условно влета во се'. Пушти солзи од нервирање, кои толку ме погодија, што се замразив инстантно.
Твоето давајќи се' од себе да успееме ми дојде како септолете на хроничен цигарџија. Дишев пак стабилно, малку забрзано, но со убаво чуство.
Ме натера да сфатам на време што имам дур не сум го изгубил. Те сакам, for real. Today, tomorrow, always and forever.
Иако се однесувам понекогаш како да не е така. Сепак сум обичен смртник со квази расипан карактер. Горко ме имаш прашано дали навистина се трудам или зошто кога е се во најдобар ред, настојувам се' да расипам? Би го цитирал овде Маршал, лирик употребен за друга цел, мањебитно.
Наближуваме кон 8 месеци, временски интервал кој и на двајцата ни е рекорд. Грижливите напори кои ги приредуваш на дневна база глодајќи индиректно ме прашуваат со што те заслужувам. Прашања - неизмерно многу. Уживај во моментот, сегашноста. Одмарај, сепак сакам од тебе деца. А тогаш, се' е напорно. :пипи:Why would I wanna destroy something I helped build
All in all, те сакам. :heart:
Се извинувам за eyes-burning патетичниот пост. Тојето.