Ако некој посака да ѕирне во мојата душа, ќе мора да ги побара оние листови хартија што ги извалкав со црно мастило само за да си го задоволам егото. Знаев дека убави нешта не можат да се изѕидаат од цртички и полукругчиња, но тоа беше сè што имав. Знаев и дека ќе дојде ден кога ќе треба да се заклучат во занданите на умот, за никогаш повторно да не можат да повредат никого, никогаш повеќе!
Без разлика како ќе заврши нашата приказна, ти секогаш ќе бидеш најдоброто нешто што некогаш ми се случило! Некои приказни не мора да завршат, можеш само да стиснеш пауза
.
Да знаеш, јас сум подеднакво инаетлив колку и оној што не можеа да го поместат, во песната. Добро, нема да седам на истото место, зашто не сакам да ме прогласат за ненормален(не дека не сум), ама знаеш дека ако некогаш посакаш повеќе, ако некогаш не си среќна, ќе можеш да ме побараш, каде и да сум низ светот. Ќе дојдам, макар и само за да те прегрнам...
Да уживаме во она што ни остана. Ќе имаме цел живот за да патиме.
Отсекогаш им се восхитував на оние што можеа да се поднесат себеси живеејќи во бескрајно тажната просечност. Сакав да знам како е да се задоволиш со тоа да ја возиш истата здодевна кола која ја возеле твоите родители, да работиш на истото работно место, ниокгаш да не посакаш да создадеш нешто што ќе е твое, нешто извонредно, нешто толку невообичаено што ќе знаеш дека никој нема да може да го повтори. Сакав да знам како е да фатиш девојка која ќе ја издупиш точно 3 пати во темниците, во скапаната кола, а четвртиот пат таа ќе „заборави“ да се напие од апчето кое требало, за да може да си го исполни сопствениот сон – да ја заврши потрагата по 2,4 деца, просечен маж со просечно ќелава глава и куќа во сопственост на некоја банка.... Никако не можев да се помирам да милувам некоја што ќе е обична. Нејзините сништа ќе беа претесни за да можат да ме зберат и мене во нив. Затоа тргнав кон најубавата....
Само површните нешта минуваат. Вистинските траат вечно, без разлика колку и да мислиш дека тоа звучи излитено. А, јас никогаш не сум се залетувал по сјајни нешта кои се празни однатре.
Знам, "ќе кажеш не си нормален, ама тоа го сакам од тебе"
.
Откако започнав со пишување, зјапам во напишаното и сфаќам дека сè е исто како порано. Хаотичните мисли изградиле едно чудо коцки од букви, проклети црнила извезани, кои на крајот никому ништо не му значат, освен тебе!! Оваа приказна не е ни малку подобра од другите. Оваа приказна не е воопшто поинаква од останатите. Ова е само вистинска приказна.
Сега морам да заминам. Да избегам од себе, а и од другите. Да се обидам да се пронајдам, да почнам да живеам. Ако сакаш, чекај ме на врвот на светот, кога ќе се спојат хоризонтите....:back: