Епа... од кај да почнам... ај од почеток...
Се почна на 20ти Април 2007 година... кога јас и ти дојдовме до некој личен меѓусебен контакт... нашето упознавање... се помина супер, од тогаш почнавме редовно да се дружиме, почнуваше да ми стануваш секојдневие... после некое кратко време се заљубив во тебе, почнав да чувствувам нешто за тебе, иако таа љубов подоцна не беше возвратена... беше возвратена на друг начин... после подолго време престанав да те сакам, знаејќи дека немам шанси кај тебе, ми стана најдобра другарка, бев спремен за другарство, иако неодамна дознав дека сеуште сум затрескан во тебе... Често во нашето дружење имаше некоја повлечена љубов, чувствував и јас, но сепак пред се, се сакавме многу како другари...
Се случи што се случи, те повредив најмногу, иако немав намера, признавам крив сум многу... "извини" за ова нема знам, пробував, но болката е преголема сфаќам... Неможам да се помирам со тоа дека сепак не сме тоа што бевме порано, двајцата мрднати будали(како што не нарече pcjodamaster) кои вечно ќе останат најсакани и најверни другари... згасна се тоа, многу ми е криво, најмногу, ПРЕМНОГУ... беше дел од мене, најголем дел од мене, ми беше секојдневие, те сакав многу, те сакам сеуште и ќе те сакам... Тој ден, кога се видовме, кога те гушнав, сакав вечно да останам така, цел ден плачејќи го поминав, не ми се веруваше што се случува, и сеуште не ми се верува...
Неможам веќе ништо да направам, ми кажа и самата, повеќе од обично другарство нема да има...
Најмногу ми е мило што беше дел од мене, што ти дозволив да влезеш во мојот живот, а јас во твојот, ќе ми останеш засекогаш во срцето... верувај...
ТЕ САКАМ!