Нормално, секоја приказна си има две страни. Страната на дечко ми е дека јас цело време сум гледала во бившиот и сум се замарала уште за него. Тој е уверен во тоа, ме видел дека сум го гледала и готово нема простор за објаснувања според него. Значи, ако беше така јас немаше да бидам со него, а посебно не толку долго време.... сите коментари се на страна на @Honig што бара совет на љубовниот проблем што таа го изнесе тука барајќи совет, но „целиот проблем“ го искажа само од нејзина гледна точка, за да се осуди и машката страна, треба и неговата страна да ја слушнеме, па да дадеме правилен совет!
... како прво, од каде знае дечкото за нејзиниот бивш дечко? од нејзина исповест за нејзино минато? со која цел? па нели членката влегува во нова врска, што има да се раскажува и прикажува за старата врска од средно? да го направи љубоморен, има нешто на совест? дали бившиот и сегашниот се познаници? или комшии или пријатели, па сегашниот го знаел тоа уште пред таа да се исповеда „за да нема проблем“ да не дознае од други? што да дознае од други? дали оправданоста на новиот дечко за вакво однесување е поради изгубена доверба што членката не ја кажува, па се плаши за секој нејзин поглед кон бившиот дека ќе ја загуби, оти ја сака многу? и што има во нивна близина да биде бившиот, па макар и во дискотека?
... еве јас би ја прашала зошто раскинала со бившиот дечко и колку време идела со него и дали имала уште некој пред него?
Јас спомнав во претходните мислења дека тој се интересираше за моето минато и јас наивно му кажав. Не знаев дека бетар ќе биде ако знае. Нити се познаници, нити комшии. Јас само сакав да бидам искрена.
Значи јас немам ни контакт со бившиов, ниту е во некоја наша близина. Едноставно се погоди да бидиме излезени во истото место и одма проблем.
Ниеднаш не сум дала повод за тој да нема доверба кај мене, нити сум го изневерила во било каков поглед.
Не бев ни година со бившиов, така што не може ни малку да се мери со овие скоро 5 години.
Јас на почетокот се замарав со тоа тој каде гледа и зошто, како некоја 15 годишна, тој секогаш ми велеше ‘излезени сме, не можам да гледам во земја, нормално ќе се вртам лево-десно, не сум статуа’ и ОК јас можев тоа да го прифатам што е и сосема нормално, а тој за мене не може да прифати.
Мислам срам ми е веќе и да ја објаснувам случкава од што е детска. Како да бев претходно со некој цар, па да се опседнува за него.