Види, прво „љубов“ е релативна, нестабилна и променлива категорија. Барем на годините на кои што сме повеќето од дискутантите овде
Баш затоа и кажав. Многу е полесно на 17/18/19 години да рипнеш од една во друга врска, да мислиш дека сакаш, а да не испадне така и слично, и затоа многу е полесно на овие години да останеш другарка со некој бивш.
Затоа е малце лабаво да се дефинира што и како е. Зошто ако имало врска, секако дека своевремено имало и одредена емотивна инволвираност, на која во тоа време сме и давале различни имиња, меѓу кои и љубов
Затоа и не би рекла дека е невозможна. Зависи од перцепцијата, од ситуацијата, од тоа како ќе ги доживееме нештата...
Да, ама друго е младост - лудост - занесеност љубов и друга е зрелата, “паметна“ љубов. Невозможно е да се биде другар со некого што си го сакала толку толку многу и толку спомени има. Додуша може, ама тоа повеќе е пријателство отколку другарство. Излагање, кафиња, муабети, да сето тоа е возможно, ама никогаш барем јас лично не би можела на некој што сум го сакала толку многу да му зборам кој ми се свиѓа, па да му барам совети и слично. На овие години да, затоа што врските ми биле прилично кратки, па и чувствата полесно и побрзо избледеле.
Другарството ќе настане во оној момент кога двајцата бивши партнери тотално ќе го пренасочат својот интерес кон други субјекти во различни правци, и
ниеден од нив ќе нема никакви намери поинакви од чисто пријателски спрема другиот.
Секако, треба да се исполнуваат и некои други услови што ги спомнав погоре, како и тоа да има другарска хемија и желба за понатамошна дружба.
И да, правам разлика меѓу пријател и другар; во мојот случај е второто. :wink:
Луѓе што имаат заедничка историја, спомени, убави моменти...Може ќе нема чувства одреден период, но некогаш понатаму тие спомени може да се вратат и да биде непријатна ситуацијата.
Времето е најмалку важен фактор, зошто како димензија е технички непостоечко пошто не го гледаме, туку го доживуваме
А доживувањето е секогаш индивидуална и субјективна ствар...
Според мене е важно, затоа што не е исто со некого да сум била 7 години, а со некого 2 недели. Нормално дека со тој со кој сум била 2 недели, ќе го преболам, ниту па нешто којзнае колку ќе се зближиме за 2 недели. Ако некого сум сакала 7 години, 7 години сме биле заедно, нцки што после ќе може да бидеме најдобри другари. Пријатели, да, може и би седнала со него на кафе по некое време, но никогаш нема да може да ми биде другар.
,и сега сме релативно блиски, па според тоа-да, можно е, само зависи од ситуацијата и од тоа како завршила врската, ако завршила со плачки и тепачки и ако барем едниот сеуште има интереси спрема другиот, другарство не е ни пожелно, ни возможно, а во 90% од случаите е баш вака. 
:smir:
