"Пријателство" - Пикасо (1908)
Малку неконвенционално, затоа што не сум фан на кубизмот, а плус тука е
@Византиецот кој може да го толкува на свој своевиден начин.
Секој на свој начин си го разбира, перцепира и дефинира пријателството. Атмосфера каде можеме да бидеме свои, опуштени, да посветиме и да ни биде посветено време и внимание и да воспоставиме комуникација која ќе ни симне дел од психолошкиот товар кој го носиме.
Дури и да постои апсолутно несогласување на секое можно поле, сепак постои одредена синергија и желба за надмудрување. Тензијата и кавгите се дел од секојдневниот живот, празнење на емоционалните бранови и потоа наплив на попозитивни емоции. После должот доаѓа сонцето.
Кога сме кај негативните чувства, за мене секси појава е нервозно женско. Не ја играм играта на враќање на високите тонови, туку чекам смирено малку стихијата да спласне, па потоа одам кон варијантата на тешење. Знам дека и она сака да се ослободи од моменталните тегови, длабоко во себе сака да се смириме и да продолжиме по старо. Трпението на крај знае да се исплати, ја гушкаш и ти се топи во раце. Секси.
Од друга страна не научив да се справувам со женските солзи, паѓам и попуштам.
Присутни се и меланхолични чувства кога ја гледам сликава, поради нереализираните пријателства. Треба да знаеме дека потребна е обострана волја, одвојување време и желба за комуникација. Само реализацијата на таа волја ќе не овековечи на одредено платно или хартија (фотографија).
Она што го читав за сликата, ставено ми е во втор план, полемики има околу полот на фигурата на сликата. Андрогинијата е едно од објаснувањата, ама убавината и перцепцијата зависи од секој набљудувач поединечно. Така мојот фокус е кон реализацијата на пријателството, отколку елементите кои се спорни (како полот на фигурата позади). Исто не се разбирам во бои и техники со четката, па тој сегмент не можам да го покријам.
По земјотресот во Скопје, во знак на солидарност, Пикасо ни подарил слика. Немам информации каде моментално се наоѓа сликата.
.jpg?mode=max)
