- Член од
- 29 јуни 2014
- Мислења
- 25.698
- Поени од реакции
- 42.283
Многу забеган филм.
ofc deka chitamАјде ја, пошто кога го гледав имав пишано нешто па да се цитирам
тл;др добро филмче што ептен ме напна последните 40 минути. Да завршеше порано многу повеќе ќе ми се допаднеше и сигурно ќе ми беше во топ филмовите за годинава.Филмов ми беше скоро цело време 4. Да не беа последните 40 минути ќе беше 4ка ваљда..евентуално 3.5...ама на крај ми падна на тројка. Ептен ептен се раздолжи крајов на филмот и почна со некои нелогичности можеби филмов и со правење на работи од страна на ликовите што никој во вистински живот не би ги направил. Спремен сум за suspension of disbelief али се издолжи ептен филмов и така малце забега би рекол можда непотребно иако и главното нешто што го движи филмов понатаму е нешто што се случило.......никој не знае како...али ај не ми е тоа проблем.
Грков знае да режира, знае и уникатни приказни да направи секако.
(Корвус ако го читаш ова да знаеш дека е полесно да збориш за негативностите него ли фалењето и затоа 90% од рецензијава ќе биде за негативностите....што не значи дека не ми се допаднал филмов баш напротив... иако ваљда сфати до сега )
Е сега... Јоргос на моменти ми деува како единствен социјален контакт да му е waifu перницата дома бидејќи некогаш пишува роботски дијалози. Во Лобстер особено, али ај таму имаше логика пошто беше сатира и дистопија и се тоа одговараше во филмот.
Ок, сфаќам на моменти такви дијалози со цел за хумор ги прави..ама што знам... чудно ми е. Не е само реченицата туку деливери-то на дијалозите..значи намерно сака така роботски да звучат некои работи... ама не знам.некогаш ми е ептен чудно...
За разлика од mother! (ете, уште го зборам филмов и после пар дена ) тука најверојатно пропуштам некоја метафора или референца во филмов до душа. Ја знам онаа оригиналната со (кој и да беше) и Господ, кога Господ побарал од него да си го жртвува детето и се тоа..ама сигурно има и други филозофски/психолошки/религиозни работи што сум ги утнал....или барем се надевам дека има пошто чудно би ми паднало ако е обратно
За малце и ќе заборавев...гласен саундтрак. Ептен замара кога ќе има гласни напнати трилерски звуци......на сцена каде што ништо не се случува.... и тоа ми е ептен рандом а се случува 2-3 пати..фала богу не е голем проблем али рандом е (чисто за споредба You were never really here има кул музиче..ќе треба да едитирам тоа во таа рецензија)
Горе доле во моментов ова ми се пишува за филмов Интересно напнато тензично филмче што продолжува повеќе него што треба и потврдува дека жителот на нашиот јужен сосед е сосема добар режисер и сценарист.
Лукинг форвард ту следниот проект на Јоргос. Лобстер ми беше на моменти предобар, на моменти предосаден али е филм што ми остави огромен впечаток, и и те како доби лајк од мене и ете еден од ретките филмови е што го памтам и го препорачувам на луѓе (не во смисла на "еееј ова ќе ти се допадне" него во смсила на 'глеј го па...шо знам...")
И да, само ова и Лобстер му имам гледано, и сега за сега ме бендсива горе доле...ама ете и во двата филма имаше работи што ми беа досадни или непотребни или што ти знам...
Специфично филмче во секој случај, можда втор најдобар филм од овие на Синедејс што ги гледав
What the... Whyyy? Чекаме образложение, од двајцата.Вчера ќе се обидев да го исхејтам Трите билборди овде, но господинот @wot му дал една ѕвезда, така што ќе го очекувам неговото ценето мислење.
Treba da ne fati sram koi lugje gi moderirame... 4ipolki i 5ki za filmot ko da nema utre, duri i od @Anon, koj 5ki ima dadeno se na se.. 9 u zivot.Вчера ќе се обидев да го исхејтам Трите билборди овде, но господинот @wot му дал една ѕвезда, така што ќе го очекувам неговото ценето мислење.
Те натера да контемплираш самоубиство?Three Billboards Outside Ebbing, Missouri-
Аман со тој Thích Quảng Đức !Те натера да контемплираш самоубиство?
Немој јаже, ја мислам да одиш у Thích Quảng Đức стил.
Мора да се повторам со некои работи што ги кажа Wot, но ете би додал дека филмот накратко не знае што сака да биде. Момент е демек комедија, момент е демек драма, сака да фура некој браќа коенови стил (ваљда) но уште од старт го погрешува mood-от. На пример минатите филмови на режисерот отпочеток јасно се поставуваат како комедија и апсурд, и приказните како такви им функционираат (Ин бругес, Севен Псајхопатс...) но овде случајот не е таков, скроз е утната атмосферата. Некои сцени ми се толку надвор од секоја допирна точка со приказната, што не ми се веруваше што гледам. Многу мразам кога еден филм почнува без никакво наговестување за флешбек во сторителингот, и потоа ќе спука на средина на филм од нигде никаде нешто такво (на пример сцената кога ликот на Франсис Мекдорманд имаше флешбек со ќерката, на која на патетичен телевиза презента начин и рече Се надевам ќе бидеш силувана) мислам, кој пишува така... да го напише истово некој сценарист почетник, тука и ќе му заврши кариерата. Исто така, на истиот тој сценарист почетник ќе му заврши кариерата кога ќе ја напише сцената со срната, затоа што е патетична и беспотребна.What the... Whyyy? Чекаме образложение, од двајцата.
Не можеш да пристапуваш со ваква критика за стилизирани ликови. Другачие иде карактеризацијата у формалистички филмови. Битно е дека све што правеа карактерите, или некако го унапредуваше плотот или кажуваше нешто за нив. Све си беше кај што треба да биде и со причина. Филмот иде у комплетен апсурдизам уште од старт, никогаш не ни излегол од рамката на апсурдизмот за да проба да се продаде како реалистична приказна. Така да, не сфаќам оти бараш реализам тука.Ликовите, пак, се исто голем проблем. Никако не функционираат, ниту пак се вметнуваат во некоја рамка на раскажување. Како што кажа вот, се некако се случува деус екс махина, каде што ликот за волја на сценариото мора да направи некаков потег кој во никој случај не го оправдува ликот. Ликот на Франсис Мекдорманд никако не ја движи приказната напред (приказната која, верувале или не, дознаваме на средина од филмот дека не е за пронаоѓање на убиецот на нејзината ќерка, туку за влијанието што го имаат билбордите во модерното општество), после, ликот на Вуди Харелсон не придонесе буквално ништо додека траеше, и замина на половина филм (се надевам не како шок фактор), остави две-три voiceover писма кои требаше да бидат откровение за ликовите кои не ги болеше пајпата за него. Ликот на Мкдорманд никогаш не стапи во поинтимен контакт со ликот на Вуди за да сфатам дека неговото писмо е наеднаш полно со добри намери.
Сем Роквел мораше да се „промени“ откако преживеа пожар, истиот тој пожар кој помина како низ прсти во едно гратче помало од Ресен... ова е надвор од секоја граница на верување. Тоа и сцената кога го фрли џинџерот низ прозор се сцени на кои би им верувам само ако филмот е продолжение на франшиза со Лесли Нилсен...
Abe?Не можеш да пристапуваш со ваква критика за стилизирани ликови. Другачие иде карактеризацијата у формалистички филмови. Битно е дека све што правеа карактерите, или некако го унапредуваше плотот или кажуваше нешто за нив. Све си беше кај што треба да биде и со причина. Филмот иде у комплетен апсурдизам уште од старт, никогаш не ни излегол од рамката на апсурдизмот за да проба да се продаде како реалистична приказна. Така да, не сфаќам оти бараш реализам тука.
Ништо не мразам повеќе од такви филмови, буквално ми се губи желба да гледам доста брзо. Овој се почест феномен го поврзувам со недоволната способност на режисерот т.е. неговата недоволна самодоверба дека филмот ќе биде успешен иако нема да опфати и таргетира доволно разноврсен тип на гледачи/тематика, а со тоа и проектираниот буџет можеби нема да понуди заработка која е планирана - па така најверојатно се работи за недостаток на храборост, или зголемен притисок од спонзорите и потенцијален неуспех од аспект на исполнување на профитот, со што се повеќе гледаме вакви all in one проекти....Мора да се повторам со некои работи што ги кажа Wot, но ете би додал дека филмот накратко не знае што сака да биде. Момент е демек комедија, момент е демек драма, сака да фура некој браќа коенови стил (ваљда) но уште од старт го погрешува mood-от. На пример минатите филмови на режисерот отпочеток јасно се поставуваат како комедија и апсурд, и приказните како такви им функционираат (Ин бругес, Севен Псајхопатс...) но овде случајот не е таков, скроз е утната атмосферата. Некои сцени ми се толку надвор од секоја допирна точка со приказната, што не ми се веруваше што гледам
Не знам како не излегол од рамката на апсурдизмот, не знам ни кај виде стилизирани ликови... Тие споредбите што ги спомена како Бејби Драјвер и слично немаат врска, во такви филмови во првите 5 минути се гледа стилизација. Стил/стилизиран лик е нешто што го гледаш во првите 10 минути од филмот, буквално. Трите билборди го немаше тоа.Не можеш да пристапуваш со ваква критика за стилизирани ликови. Другачие иде карактеризацијата у формалистички филмови. Битно е дека све што правеа карактерите, или некако го унапредуваше плотот или кажуваше нешто за нив. Све си беше кај што треба да биде и со причина. Филмот иде у комплетен апсурдизам уште од старт, никогаш не ни излегол од рамката на апсурдизмот за да проба да се продаде како реалистична приказна. Така да, не сфаќам оти бараш реализам тука.