Искрено прашање:
If my momma is whore so I am a whore right?
Ада употреба на старата провинцијалско-селјачка равенка не пали

Релативизацијата на глупоста не пали сериозно за џабе ли постојат зборовитте глуп , паметен и просечен?о.0
Има разлика пмеѓу правење грешки ради неискуство и повторување на истите , во првиот случај би рекла неискуство во вториот би рекал глупав

Трето реков глупавост не лицемерие,(али пошто сите мислат дека зборам од позиција на глумење на светица одма додаваат на листата)
Лагите и лицемерието ни се потребни за да опстанеме како општество(неговата употреба повеќе од потребното е нешто шо знае да иритира),замисли еден ден сите да ја кажуваме вистината што ќе биде ?

Четврто лесно е да се каже гајле ми е ама кога живееш во овој свет не ти е баш сеедно посебно кога на овој или оној начин влијае на твојот квалитет на живот(мислам сеопштата човечка глупост и општеството кое живееме не на тие околу мене)
petto кога ќе речам луѓе се однесува на мноштвото не на сите и се однесува на општеството кое живеме

јабем ли га сиромашен ми е вокабуларот
Ада душо кај тебе е друга проблематиката али нема веза ....
Иначе кај храброста види со оглед дека ми знаат фаца и знаат каде можат да ме најдат веруј ми е храброст
ада Има разлика кога ќе кажам само глуп и кога ќе почнам да вреѓам можам и да ти илустрирам ако сакаш да го опишам човештвото какво е со километарски пост,верувај ми многу сум креативна во тој отсек
Иначе ада љубави кога анализарам човек тоа по принцип прашај па ќе добиеш одговор(е сеа си знаат и они самите што ќе добијат не знам шо е проблемот) ...И самата си знаеш ,во други постови се додека не ме чепнат не ги чепнувам ,акција-реакција
Не верувам дека ќе ги просветли ам има случаеви кога прашувале по 500 пати па на крај добивале одговор на крај краева сами си се нуделе шо дрго да кажам.
Општеството у кое живееме, пропаднатиот "напредок" и све остало, не е затоа што некој е глуп, односно когнитивните процеси му се заебани, туку, многу повеќе, затоа што човекот се бори со своето его и неговите потреби за присвојување и себе-остварување (кои носат нездрава глад за моќ, алчност, грабливец шеми на понашање, игнорирање на се освен себе и својот краткотраен интерес и сл.).
И ко шо ти реков и на друга тема...Ова отсекогаш било, а ќе биде и у иднина, и НЕ затоа што луѓето се глупи и несвесни, туку затоа што им е тешко да си погледнат малку подалеку од носот и од своето дворче на егото и неговите ситни потреби. Не сакаат да го направат тоа.
Спомни ми било која општествена девијација, било мината или сегашна, и ќе ја сместиме у оваа шема (на која НИКОЈ, ама никој не е имун...затоа и реков, сите сме "глупи"..мада место глупи посоодветно е: сите сме си заробени у личните, ситнички и short-term интереси).
Зимајќи го ова у предвид, докажано е контра-продуктивно да му потенцираш на човек колку е глуп, себичен, неспособен. Тогаш му чачкаш у его, кое толку грижливо си го гради и чува, и он возвраќа со отпор.
Чак ни животното не реагира увек на сила, а човекот уше помалку. Казните и навредите не палат. Ствараат привремна "послушност" и страв, а после се враќаат ко фурија од бес и фрустрации...и нормално, засилување на она за што човекот претходно е критикуван.
Децата, на кои им се потенцира колку се глупи и неспособни, стагнираат и развиваат агресивност (било екстровертна или пасивна). А, у никој случај не зимаат повеќе да се трудат или да ја надминат глупоста и неспособноста за која се и обвинувани.
Така и возрасниот, или група возрасни у форма на општество, НЕ се менуваат или стануваат посвесни кога со гнев им ги соопштуваш маните.
Оттаму, да не се залажуваме дека нашата агресивна "искреност" има витешки цели, да ги отвори очите на заспаниот свет...таа така само се оправдува. А, у суштина е едино потврдување на личното его, кое си вика ја сум посебно, јас гледам и знам, вие сте слепи и глупи. Класично мастурбирање на сопствената слика за посебност. Плус и лицемерие има у ситуацијава...Лицемерие у тоа што се лажеме себе дека работиме на сеопшта ренесанса и прогледување, кога всушност само себе сакаме да се оправдаме.
За крај, само сакам да бидеме искрени пред себе прво...Да си признаеме кога си го дркаме егото, а кога стварно сочуствуваме и сме допрени (разгневени, натажени, ватевр) од некоја состојба, и сакаме да ја промениме, не само за да си ја разубавиме сликата за себе.