Не го ставив во листата пошто мислев дека снимил само два филма. Сега гледам дека и First Man бил негов, како и овој филм
Guy and Madeline on a Park Bench, овој вториот мора да се гледа. За Ла Ла Ленд и Виплеш имам највисоко мислење. Ако овој човек успеал да предизвика нешто кај мене е да ми ја врати надежта дека сеуште може да се снимаат филмови кои може да те натераат да чувствуваш. Она што е уште подобро е што и двата филма ги доживеав на различен начин, неговите филмови имаат карактер и не се генерички. Ла Ла Ленд е прекрасен филм и од аспект на приказна и од кинематографски аспект, Прекрасното вечерно сино небо и отсјајот од уличните светилки во комбинација со музика која буди носталгични чувства го прави да биде dreamy, човекот има направено музичка фантазија. Виплеш ми е омилениот филм, филмот ја има динамиката, тензијата и приказната на една џез нумера. Хемијата помеѓу Мајлс Телер и Симонс е невоеројатна, дијалозите се неверојатни, билдапот на емоции и тензија кој еруптира со крешендо на крајот го прави филмот незаборавен. Јас знам дека сум гледал добaр филм кога утре дента сакам да го гледам пак, во случајот со филмов го изгледав уште еднаш, веднаш по неговото завршување. Не би можел да зборам за некои патерни, има интересни транзиции од лик на лик или од случка на случка, техниката мислам дека се нарекува whip pan која ја користи и во двата филма. На ова мислам
и во двата филма карактерите се движени од желбата да успеат, желбата е таа која прави да се развиваат и ги трансформира во поинакви личности.