6. ЦРЕШОВОТО ДРВО И СТАРИТЕ ЧУВСТВА – Марица Бодрожиќ (224 стр.)
...иднината е можна само доколку се соочиме со минатото...
превод од германски јазик: Ксенија Чочкова
(редовна цена 299 ден, попуст -66%)
Во слики со светлечки интензитет Марица Бодрожиќ раскажува за тоа што беше „Југославија“ и што значи да се биде во егзил; и покажува дека Арјета ќе има иднина само ако е подготвена да не ги затвори актите на своето минато. „Тогаш црешовото дрво ќе прокрвави и ќе раскажува...“ Карл-Маркус Гаус, Зидојче Цајтунг
Марица Бодрожиќ се движи низ минатото преку своите женски фигури. Пишува многу обмислено за пејзажите, мирисите, звуците и ликовите од своето детство и младост, за губењето на татковината, за спомените и дупките во сеќавањето, за љубовта, дистанцата и пристигнувањето во еден нов живот. Нејзините текстови живеат од слободниот однос со синтаксата, скратувањата и неологизмите, што му даваат необичен тон на романот; од речениците што будат голем спекатар на емоции и асоцијации и го носат читателот во една состојба налик на транс. Жанет Филачика, Дер Фрајтаг
Бегството во јазикот како последно средство на отпорот, е она што го носи целиот роман. Како можеме да се сетиме, како можеме да го совладаме сеќавањето? Тоа се прашањата што ја водат Арјета Филипо, раскажувачката во романот. Потекнува од Сараево, студира во Париз, потоа оди за Берлин и насекаде среќава други луѓе кои побегнале од војната во Југославија, но не наоѓаат мир во себе. Андреас Платхаус, Франкфуртер Алгемајне Цајтунг
Марица Бодрожиќ (1973) е германска писателка со хрватско потекло. Во Германија се преселила како дете и денес живее и работи во Берлин. На германската литературна сцена Бодрожиќ се пробива прво како поетеса, а потоа и како романсиер. Исто така се занимава со литературен превод и предава креативно пишување. Едно од нејзините најпознати дела е романот „Црвешовото дрво и старите чувства“, за кој ја добива престижната награда на ЕУ за литература. Други позначајни награди се: наградата Херман Ленц (2001), наградата Иницијатива (2008), специјалната награда за нови автори Бруно Хек (2009), наградата на Лихтенштајн за литература (2011), како и наградата ЛитераТоур (2013).
7. ДО ПОСЛЕДНИОТ ЗДИВ – Ане Сверд (333 стр.)
Дали светот на возрасните е посакуван, или неминовен?
превод од шведски јазик: Родна Русковска
(редовна цена 390 ден, попуст -74%)
„Ова е еден од поинтензивно напишаните романи, кој провоцира на размислување. Одамна немам сретнато таков“ Свенска дагбладет
„Овој роман за преминување во светот на возрасните ги содржи сите вообичаени состојки – сексот, смртта, изгубеното детство – но посебен е поради страсната и испреплетена нарација, која е богата и јасна“ Стефани Крос, Дејли мејл
Ане Сверд (1969) е шведска писателка која дебитираше како романсиерка во 2003 година со „Арктичко лето“, роман за кој доби номинација за ценетата награда „Аугуст“, по што беше преведен на неколку јазици (германски, холандски и полски). Вториот роман, „Жив песок“ (2006) беше номиниран за литературната награда на списанието „Ви“ и награден со првата стипендија на Меморијалниот фонд на Маре Кандре. „До последниот здив“ (2010) е нејзиниот трет роман, добитник на наградата „Букцирклар“ за роман на годината, и досега е преведен на шеснаесет јазици.
8. АКВАРИУМ – Кристина Тот (316 стр.)
За безвоздушната атмосфера на педесеттите и секојдневноста на трагедиите
превод од унгарски јазик: Златко Панзов
(редовна цена 299 ден, попуст -66%)
Во овој роман сите се сираци. Девојчето посвоено кон крајот на четириесеттите (Ромче посвоено од Евреи што го преживеале Холокаустот), нејзините воспитувачи, родителите, нејзиното дете и сопругот, сите роднини и познајници: сите без исклучок недостатокот на љубов го сметаат за единствена прифатлива состојба што можат да ја доживеат. Луѓето си го живеат својот живот во една трошна галерија на една зграда со излупени ѕидови каде мириса на вариво, тука се борат за живот, на дофат на бедата и оддалечени светлосни години од животот што го замислуваат како нормален. Сепак, задушените емоции понекогаш избиваат и на тие точки се менува нивниот живот. Тој потиштувачки, тесен, но истовремено и проѕирен свет го претставува Аквариумот. Кристина Тот има одлично чувство за пропорции, ги комбинира натурализмот, иронијата и црниот хумор, прочистувајќи нè преку „катарзата на секојдневието“, соочувајќи нè со периодот на нашиот живот кој многу тешко го прифаќаме и којшто толку длабоко навлегува во нашата колективна потсвест.
Кристина Тот е родена во 1967 година во Будимпешта. Студирала унгарска книжевност. Поминала две години на стипендија во Париз. Од 1994 до 1998 година работела во Францускиот институт во Будимпешта. Има добиено неколку книжевни награди, а нејзината поезија и проза се преведени на повеќе јазици. Живеее во Будимпешта и освен со пишување и преведување од француски јазик, дизајнира и витражи. Позначајни нејзини дела се: „Есенското палто се бранува“ (1989, поезија), „Нишката на разговорот“ (1994, поезија), „Лондонските мечиња“ (2003, песни за деца), „Баркод“ (2006, кратки раскази), „Висока топка“ (2009, поезија), „Пиксел“ (2011, ИЛИ-ИЛИ), „Аквариум“ (2013, роман), „Светски адаптер“ (2016, поезија)
9. ВЕНЕЦИЈА – Владимир Пиштало (144 стр.)
... интуитивна прошетка низ лавиринтите на La Serenissima...
превод од српски јазик: Виктор Шиков
(редовна цена 250 ден, попуст -60%)
Метафоричното писмо на Пиштало опишува импресионистичка атмосфера во која гестуалноста на глетката пулсира, жива е, оти е претставена преку сетилото на активната имагинација (Јунг), преку духовната способност на тоа огледало за епифании (Корбен). Поетски начулено за поројот микромистерии на секојдневието, писмото на „Венеција“ е архивска треска (Дерида), оти бара внимателно, симултано, трпеливо, стратифицирано читање: Како и секој палимпсест впрочем, полихронијата запечатена во овој густо ткаен текст ни носи и роман за интимното созревање (bildungsroman) и летопис на Млетачката Република, а едрата на страниците всушност постојано стремат на дионизиски аџилак кон – Медитеранот, интертекстуалното устие за историскиот тек на недобројни култури и од Истокот и од Западот.
Небаре со раката на Хермес биле украдени идентитетските картички под музејските експонати, та потем помешани биле во шпил на нова романескна приказна, „Венеција“ на Владимир Пиштало низ лавиринтот на La Serenissima нè води на расеана, интуитивна прошетка вон јаловиот етер на академската, егоцентрична блазираност, кон самосвест за личноносните својства на уметничкиот дух.
Владимир Пиштало е роден 1960 година во Сараево, а детството и младоста ги минал во Мостар, Краљево и Белград. Дипломирал правни науки на Универɜитетот во Белград, а откако во 1993 година емигрира во САД, на Универɜитетот во Њу Хемпшир докторирал на тема: „Жонглирање со три идентитета: српски, југословенски и американски, меѓу американските Срби, 1900 – 2000 година“. Професор е по светска историја и историја на САД на „Бекер колеџот“ во Бостон. Од 1981 година до денес ги објавил книгите: „Сликовница“, „Ноќи“, „Манифести“, „Крајот на векот“, „Корто Малтеɜе“, „Витраж во сеќавањето“, „Прикаɜи од цел свет“, „Александрида“, „Милениум во Белград“, „За чудото“, „Тесла, портрет меѓу маски“ (награда „НИН“ – најдобар роман ɜа 2008 година) и „Венеција“.
10. МАЛИТЕ ПРСТИ – Филип Флоријан (204 стр.)
... вистинска историја, верски аџилак, водење на кривична постапка, рецепт за печење на гулаби и љубовна приказна, се’ под еден ист книжевен кров...
превод од романски јазик: Ермис Лафазановски
(редовна цена 299 ден, попуст -66%)
Дејствието на романот „Малите прсти“ на Филип Флоријан, окарактеризирана како дело со оригинален нов јазик, се случува во еден малечок град во Романија, во кој е откриена масовна гробница покрај една римска тврдина. Прашањето кое сите си го поставуваат е дали се работи за жртви на средновековието или за безимени мртви од времето на комунизмот? Младиот археолог Петруш решава да ги преземе работите во свои раце и да ја расветли мистеријата која сите ги измачува. Во кратки црти, во овој возбудлив роман од двесте страници авторот успеал на едно место да ги спакува вистинската историја, верскиот аџилак, водењето на кривична постапка, рецептот за печење на гулаби, и секако, љубовната приказна. Антологиски!
Филип Флоријан е роден на 16 мај 1968 година во Букурешт, каде студирал геологија и геофизика. Во 90-те години работи како новинар и уредник во различни медиуми, меѓу кои и како дописник на „Радио Слободна Европа“ и „Дојче веле“ од Романија. Неговиот прв роман „Малите прсти“ во 2005 година беше прогласен за „Најдобар дебитантски роман“ во матичната земја, а награда му доделија и колегите од романското Друштво на писатали, по што следеше и интернационален успех и превод на романот на десетина европски јазици. И неговите следни романи наидоа на топол прием и кај публиката и кај критичарите, повторно носејќи му на Флоријан неколку национални и интернационални награди. За себе вели дека ја изгубил надежта дека еден ден повторно ќе има коса, дека ќе може да отспие повеќе од 3-4 часа ноќе, и дека некогаш ќе се откаже од цигарите. Живее и работи во Букурешт.