Координација
Еве шо заклучи мојата маленкост денеска... Не дека го одредив понеделник како ден за координација, ами поради она што го прочитав во и меѓу редовите на некои места, она што го чув пред и зад ѕидовите во некои соби, она што ми го вели стомаков...
Никола Груевски е на наша страна - како тоа: поради деликатноста на одлуката која се притиска да се донесе, човекот нема да се сложи на некакво менување на име, презиме или матичен број без согласност на народот на Република Македонија. Зошто: патриотизам, страв од губење на главата, реално спознание дека нема легитимитет како премиер нити како човек на грб да носи одлука против својот народ - незнам дали нешто од напишаното, незнам дали повеќе работи или нешто сосема друго. Битно, Груевски нема да попушти до/за самитот.
Каде не носи тоа? Постојат две можни варијанти: Првата вика дека ќе добиеме условна покана за членство во Нато (бидејќи Гејлада нема да употреби вето, американскиот притисок е голем) што ќе остави простор за референдумско изјаснување на народот по однос на некакво како шо би рекле некои новинари и само еден претседател - "задиркивање" во националниот идентитет на Македонците. Мене ми е повеќе од јасно дека никој нема право да го постав прашањето, ама сум свесен дека поради меѓународниот притисок, можеби некој ќе мора: На што јас ќе му кажам да одјеби, ќе заокружам НЕ за чепкањето по мојата ДНК и ќе бидам задоволен од себе. А се надевам и од минимум 90% од сите мои браќа и сестри Македонци. На крај, есапот: Народот НЕ САКА никакво менување на имиеа и презимиња.
Логиката ми вели дека после тоа, народот повторно ќе биде прашан дали сака да ги збрише од политичка сцена оние кои предлагаа придавки и додавки - на што народот пак ќе си го каже своето. Бар оној, кој умее да размислува со своја глава. Кој не може, друг ќе му помогне, јебига.
Втората варијанта, која за воља на вистината е далечна е дека чичкото на мојот аватар, Ѓорѓи Дублве Бушоски, ќе биде толкав "мудоња" и ќе ја прогласи Македонија за 52-ра америчка држава

Односно ќе притисне до толку што ирационалниот спор за името ќе се префрли на билатерално ниво, а ние ќе биваме примени во сите организации под уставното име. За тоа, колку и да ми е неверојатно, посакувам топла помош од Русија, Кина и сите останати преку 100 земји кои веќе афирмативно се поставиле во однос на нашето уставно име.
Наредно, протест или не?
Народе Македонски, силно верувајќи во ова што погоре ви го напишав, сметам дека до 04.04.2008-ма нема потреба од организација на митинзи или собири кои недај боже може да бидат искористени во контра продуктивни цели од реформаторите на Македонскиот литературен јазик, сектор:придавки. Силно верувам дека во наредниов период треба да се продолжи со дигање на самосвеста на нашиов народ да не потклекнува на притисоците од експертите, креаторите на јавно мислење, одредени интелектуалци и мудреци кои компромисно или компромитирачки протежираат афирмирање на некакви небулози дека постои помало од двете зла. Она што секој од нас треба да го направи (а авторот на текстот со одличен тим на соработници веќе планира конкретни активности) е да продолжи со позитивен дух и ширење на Македонизмот почнувајќи од дома, завршувајќи тука на форум. Утре одржуваме состанок после кој се надевам дека ќе произлезе конкретен датум за некакви активности со кои креативно и духовно ќе се мотивира народот како што почна да се мотивира пред извесно време, цврсто да го зацементира својот став за сопствениот идентитет, име, генеза, иднина.
Она што го гледам е дека постои клима за протест. Она од што можеби би се плашел е ако видам под 150 000 македонци на тој протест. Она во што верувам е дека ќе видам 300 000 - Кога ќе дојде време. Во моментов, можам да кажам дека верувам во човекот кој ја носи целата политичка одговорност во моментов дека НЕМА ДА НЕ ПРЕДАДЕ! А најмногу што можеме да направиме е да не му одмагаме во работата. Веќе виде како 30 000 Македонци за 2 дена се собраа на едно место, без политички каузи и прогласи - него чисто Македонски побуди. Еј, па јужниот ни сосед на два митинга во Солун немаше половина бројка од нашиот протест. Бидете горди, ама не и задоволни. Значи, дополнителна поддршка во форма на протест/митинг/собир не дека е непотребна, ама недај боже може да е контрапродуктивна - веќе знаеме како некој може тоа да го направи. Имаме 10-на дена до самитот во Букурешт, градот проклетија. Ама некако осеќам дека нема да се вратиме од таму со наведнати глави. Далеку од тоа дека ќе се вратиме со гордо подигнат бајрак, ама ќе купиме време за се поголемо актуелизирање на апсурдноста на проблемот кој го наметнува Грција, која јас ја нарекувам како што сака да се нарекува - и го барам повратното од неа. Нема да сме принудени да правиме ништо под притисок, и порелаксирани ќе ја водиме битката на сите нивоа драги мои! И знаете што? Верувам, знам дека ќе победиме! Оти, немам ништо друго во што да верувам.
А кога ќе почне битката... Е тогаш, ќе треба да кренеме и старо и младо, и машко и женско. А за тоа, треба работа, треба потсетување на одродените од каде дошле, треба освестување на заспаните - дека нема да има што да сонуваат ако не се разбудат. Треба единство, треба акција - АКЦИЈА за ДИГАЊЕ на МАКЕДОНСКИОТ НАЦИОНАЛЕН ДУХ! Кревање на Македонската свест!
А тоа, наредниве 10 дена нема да го постигнеме со митинг подобро него со работа на терен.
Запаметете, реков наредниве 10-на дена.
Ве сака Серпико.