Изгледав два филма во авион за време на лет, не можам да ги оценам објективно затоа што не се гледа филм така, мене филмовите ми беа топ затоа што ми се погоди летот: комфор, ручек, вино, па сладолед, па сок од портокал, па кафе, па уште вино... кога ќе се сетам ми доаѓа пак да летам, на Викенд кај Берни би му дал десетка во тие услови
Енивеј, се работи за
Napoleon и
Killers of the Flower Moon.
За првиот океј, разбирам дека има историски недоследности, некои сцени се хаотични, посебно првата третина од филмот нема темпо, нема хемија. Но некои сцени ми оставија силен впечаток, како на пример битката со Русите и разводот на Наполеон и Жозефина, како и последната сцена која наликува на сцената на Марлон Брандо кога умира Дон Вито. И глумата на Жоакин Феникс секако, не личи на Наполеон ама јак глумец, нек с'ибе векот.
За вториот би рекол на кратко две работи:
Првата е дека ликот на Ди Каприо е одлично напишан, вистински секојдневен мал човек, алчен, дволичен, навидум изгледа како „го знаевме добар човек беше“ а во него крие мал милион фрустрации и неисполнети желби и само прашање на време е каде и кога ќе направи беља.
Втората е дека Скорсезе кој е малечок по раст веројатно има и мало куре
