Кога дечко ми кога ми беше најтешко плачеше со мене и ме тешеше со денови,кога ми го пазеше секој чекор и внимаваше дали ми е добро,прашувајќи дали ме треба нешто,што издржа кога без причина му врескав, и кога не можев да се сконцентрирам ни 2 минути на 1 работа.
Кога заборавав и како се викам,а тој ме потсетуваше колку сум прекрасна,кога паѓав на дното, а тој ме држеше нежно во рацете да не пропаднам.
Кога ме потсети дека уште сум жива и дека имам зошто да бидам.
Веке со години е најубавото нешто во мојот живот.Бескрајно сум му благодарна за тоа.
Му должам повеќе од еден живот.