Плачам..... само пред моите дома не покажувам, со тато не сум блиска па за да му расправам шо е и како е, со мама имам воспоставено блискост, али до некој степен сепак се дистаницирам, башка после тоа следи напорно замарања од типот "шо ти е?" и тоа само ако ме види нерасположена, а не па да плачам пред неа!
За пред други мака неам , познат, непознат....не е битно, само да има трпение да те ислуша дока си се излеснуеш и да знае да гушка