Драга Кајгана,
можно ли е све да е отидено до тој степен у курац?
По природа сум оптимист, али, секој ден се осеќам дека како нација навлегуваме во подлабок жив песок.
Ме загрижува леснотијата со која како народ прифаќаме одлуки кои се крупни, а ние сме индифирентни спрема нив.
Медиумите успеваат да закопаат вест толку добро, да едино ако сакаш да се информираш деновиве, мора преку твитер зашто таму нема ингеренции фамилијата.
Ме нервира фактот што не третираат како овци. Ме нервира што ладно ни сервираат лаги, а никој не одговара за тоа.
Вчера тргнав до чаршија со кола, морав, не бев во можност да користам градски превоз со оглед на огромна кутија што ја носев. Порано, не го чистеа патот од мојата населба до поглавниот пат.
Сега, и тој пат е исто неисчистен од вчера. Она што останало од вчера, подмрзнало, над тоа паднал нов снег, и чувството е како цело време да возиш по ископана калдрма.
Власта си игра курташак со локалната власт, им блокира сметки, им праќа инспекции, пошто не се од иста партија. Пак ние испаштаме. А ме боли петата и за тие, и за тие.
Гледам -6 вчера. Полиција по цел град, летаат казни на сите страни. Селективно, секако.
Не смее да се пише казна на одредени синчиња.
Вчера му пишаа казна на чичко кој доставаше компири во своја сендвичара, за погрешно паркирање.
Очигледно е дека им требаат пари, напумпаната администрација која е главна гласачка машинерија која носи победа на избори, мора да земе плата, мора да овозможи плата за амбасадорите, патувања на министрите, и да не заборавиме, по некој нов споменик.
Ваму што животот ти е на коцка, возејки по снежни услови, никој не го занима. Ме иритира што редовно си го плаќам секој данок, казна и давачка која може да ја смислат дегениве, а реално, кога ке ми треба нешто од нив, никогаш не можам да го добијам. Ми закажува вадење на заб на клиникиве за 8-ми февруари со пукнат заб под синус. Алооооо бееее?
Баш би сакал да ги прашам младинава што е активна во владинава партија, како е можно да поддржуваат нешто вакво?
Имаат ли свој разум, свој глас, смеат ли да мислат со својот мозок?
Кога и да го прашаш од нив, сите викаат, еј, стварно е лошо, со кого и постар да направиш муабет вика, стварно бе, овие не се нормални. Дојдат избори, и апсолутна победа.
Можеби најголемиот пораз за младите е што апсолутно никој не гледа алтернативна опција која би сменила нешто.
Револтиран сум што секогаш кога државата треба да ми земе, ке ми земе. Ке ми земе и кога и не треба.
35%. Зашто бе?
Зашто ти се луксузираш, а ја мора тоа да ти го плаќам? Зашто работниците немаат никакви права?
Кого јебеш со минималната плата од 9.000 денари ако потрошувачката кошничка за 4 члено семејство изнесува над 15.000 денари?
Секоја година, се помалку и помалку еуфорија има во очите на луѓето за нешто што за нив порано беше извор на позитивна енергија. Едвај го украсија плоштадот, иако порано, цел град светеше.
Сега се е потемно, помало, постиснато, оскудно.
Никогаш не сум пишал овде, али, ги гледам своите родители како се мачат, и ми е криво.
Татко ми вчера ми побара на заем 4.000 денари, да купи чевли. Иако, ке му ги дадев и без да ми ја кажеше намената. Никогаш не носел чевли поскапи од 2.000 денари, па сфатив дека му требаат пари за нешто друго.
Ја начув мајка ми дека парите што ги планирале од к-15, испаднало дека ке мора да ги вратат у фирма, и дека ке мора на друг начин да се снајдат за тековните трошоци.
Е па Среќна ви Нова 2015-та.