Фантазирањето е лошо само ако е претерано, зато шо го замрсува контактот со реалноста, па така чоек можи да замини со умот на подолго. Но фантазирањето на моменти е ито како интересна работа за одмор на умот од секојдневните глупости и тегоби. На пример, пушташ песнава од подолу и одиш.
Крал си, седиш во дворот, со сите твои блиски на број . Пред тебе некој циркус, со разни чудесија, од жонглери, до акробати кои скокаат и по 5 метри нагоре. Пролетна е вечер, онака пријатна со тивок ветер кој полека ги турка нечистотиите од околината подалеку од тебе. Подесено осветлување кое ти годи на очите, онака малку затемнето, но не премногу, за да можи добро да се следи изведбата на цикузантите. Звук на штурци измешан со звук на гранки, на вода, на живот. И гледаш така внимателно, се исклучуваш, уживаш...............се до моментот кога влегува мајкати во собата и ти вика:
-Кога вариш друг пат кафе, да го гледаш до крај, за да не ти претечи!
Стануваш, одиш кај ринглата, земаш сунѓерот и си чистиш глупоста.