Erich Zann
Модератор
- Член од
- 13 мај 2012
- Мислења
- 14.642
- Поени од реакции
- 31.864
Минатиот пост од РАТМ на таа минатата страна, само да ти кажам кајгано дека го напиша саркастичниот професор Тихомир уште сабајле, а овие се истрчале и се силат ко да е наредба шо озбилно треба да се остварува 
Ако некој го протолкувал и пронашол нештото во друг контекст му се извинувам за генерализацијата која опфаќа 99 посто.
Инаку нема да пишувам политички пост, пошто целава фама што започна пред месец дена, че биди од оние свако чудо за три дана само шо че потрај малку повеќе од вообичаено.
Денов го поминав прекрасно. Го прошетавме новото куче(уште го чувствувам така иако скоро 2 месеци го чувам) и ја осетив радоста во неговите очи. Времето наназад беше нели за никаде, дождови, снегови, па така ми ја скрати потенцијалната идеја која ја остварив денеска. На 17-ти ноември пред година дена го загубив првото куче, кое изживеа 10-тина години нашки. Потоа таа пуста навика да се залетам со погледот на местото каде истото си лежеше ме мачеше неколку месеци, па и потоа. Онака излегуваш до продавница и бараш нешто со погледот кое не постои. Сега празнината е потполнета и повторно наидувам на искрена радост и емоција. Убаво е тоа чувство, како рекле постариве куче-лексилиумче. 15 минути ми ја лижеше раката во знак на благодарност.
Ми фалат вакви денови.

Ако некој го протолкувал и пронашол нештото во друг контекст му се извинувам за генерализацијата која опфаќа 99 посто.
Инаку нема да пишувам политички пост, пошто целава фама што започна пред месец дена, че биди од оние свако чудо за три дана само шо че потрај малку повеќе од вообичаено.
Денов го поминав прекрасно. Го прошетавме новото куче(уште го чувствувам така иако скоро 2 месеци го чувам) и ја осетив радоста во неговите очи. Времето наназад беше нели за никаде, дождови, снегови, па така ми ја скрати потенцијалната идеја која ја остварив денеска. На 17-ти ноември пред година дена го загубив првото куче, кое изживеа 10-тина години нашки. Потоа таа пуста навика да се залетам со погледот на местото каде истото си лежеше ме мачеше неколку месеци, па и потоа. Онака излегуваш до продавница и бараш нешто со погледот кое не постои. Сега празнината е потполнета и повторно наидувам на искрена радост и емоција. Убаво е тоа чувство, како рекле постариве куче-лексилиумче. 15 минути ми ја лижеше раката во знак на благодарност.
Ми фалат вакви денови.