- Член од
- 5 февруари 2007
- Мислења
- 10.727
- Поени од реакции
- 13.465
Passed down to you...
Ај глеам дека сите си праиме тука една ретроспектива, па нека ја продолжам и јас низата.
Спротивно од @Zlatikevichius, годинава кај мене помина во релативно нагорна линија. Ако 2020 кај повеќето (вклучувајќи ме и мене) беше нешто за што не би сакал да имам сеќавања, 2021ва беше годината на залечувањето на раните, оваа беше годината кога добив некаков фидбек од годината предтоа. Започна со освежување на врските со одредени драги личности. Неколку испиени кафиња со стари форумџии, собири со старото друштво по кафани, откривање на некои локали во градот за кои појма сум немал до сеа. Сума сумарум од друштвениот живот сум презадоволен, и после 2те години живеење во тотален мрак, сметам дека ова е една мала ренесанса во оваа животна епоха.
Од професионална гледна точка, благ пораст. Стекнување поголема доверба во тимот, научено понешто ново, у принцип нема што многу да се збори.
Од уметничко-литературна гледна точка, доста скржаво ја поминав. Иако посетени повеќе промоции на писатели/уметници од двете претходни години заедно, годинава мислам немав некоја желба да ги довршувам веќе започнатите „предизвици“. Со само 15 книги прочитани (од кои 3 веќе по 2пати), сметам дека доста потфрлив. Но можеби тоа се должи ради поголемата желба за социјализација со луѓе или едноставно малку се презаситив од тој животен стил кој се базира само на книги/филмови/музика како водечка сила. There's more life to it, мислам...
На љубовен план... подобро од минатите 5 години, но мислам пак дека ќе удрам во ѕид, освен ако не променам траекторија на одредени постапки. Во секој случај, штом гајам надеж, има и начин за понатаму. Осознавањето на некои ситуации сега од поинаков агол и веќе здобиеното искуство даваат комплетно различна слика на нештата. We outgrew our old fears.
Што очекувам од иднинава... Неам некои концизни подточки каде би одело сево ова. Но мислам после поминатиот хијатус, ништо не треба да сфаќам здраво за готово. Дури и едно излегување со саканата личност може да биде последно. Затоа треба да се ужива во дадениот момент. Без одредени планови и големи очекувања. Прекратко сме тука за да ја трошиме целата енергија за недофатливи соништа. И најбитната цена е - време. "No amount of money bought a second of time".
So says Saladin...
Ај глеам дека сите си праиме тука една ретроспектива, па нека ја продолжам и јас низата.
Спротивно од @Zlatikevichius, годинава кај мене помина во релативно нагорна линија. Ако 2020 кај повеќето (вклучувајќи ме и мене) беше нешто за што не би сакал да имам сеќавања, 2021ва беше годината на залечувањето на раните, оваа беше годината кога добив некаков фидбек од годината предтоа. Започна со освежување на врските со одредени драги личности. Неколку испиени кафиња со стари форумџии, собири со старото друштво по кафани, откривање на некои локали во градот за кои појма сум немал до сеа. Сума сумарум од друштвениот живот сум презадоволен, и после 2те години живеење во тотален мрак, сметам дека ова е една мала ренесанса во оваа животна епоха.
Од професионална гледна точка, благ пораст. Стекнување поголема доверба во тимот, научено понешто ново, у принцип нема што многу да се збори.
Од уметничко-литературна гледна точка, доста скржаво ја поминав. Иако посетени повеќе промоции на писатели/уметници од двете претходни години заедно, годинава мислам немав некоја желба да ги довршувам веќе започнатите „предизвици“. Со само 15 книги прочитани (од кои 3 веќе по 2пати), сметам дека доста потфрлив. Но можеби тоа се должи ради поголемата желба за социјализација со луѓе или едноставно малку се презаситив од тој животен стил кој се базира само на книги/филмови/музика како водечка сила. There's more life to it, мислам...
На љубовен план... подобро од минатите 5 години, но мислам пак дека ќе удрам во ѕид, освен ако не променам траекторија на одредени постапки. Во секој случај, штом гајам надеж, има и начин за понатаму. Осознавањето на некои ситуации сега од поинаков агол и веќе здобиеното искуство даваат комплетно различна слика на нештата. We outgrew our old fears.
Што очекувам од иднинава... Неам некои концизни подточки каде би одело сево ова. Но мислам после поминатиот хијатус, ништо не треба да сфаќам здраво за готово. Дури и едно излегување со саканата личност може да биде последно. Затоа треба да се ужива во дадениот момент. Без одредени планови и големи очекувања. Прекратко сме тука за да ја трошиме целата енергија за недофатливи соништа. И најбитната цена е - време. "No amount of money bought a second of time".
So says Saladin...
