Драга
Еден сосема обичен ден во МВР
Нели треба лична карта увек да се има, а порано едвај чекавма да наполниме 16, па да ги замараме нашите да дадат согласност за да идеме по дискотеки, нели, демек ке ги заебеме ликовите што седат на врата ако само им ја покажеме личната карта. И оваа тековната ми истекува и морав да вадам нова, бидејќи оваа освен на граница, ја имам покажано во продавница неколку пати бидејќи су им сомнителен и еднаш кога на пат за Св. Николе ме зауставија џандари, бидејќи еден куп мигранти шверцаа и ме прашуваа кој сум и што сум (ок, на кој идиот ке му текне дека мигрант иде накај Св. Николе и тоа во спортска опрема).
И идам јас таму, морав да почекам малку бидејќи имаше гужва пред гол, а внатре во холот некоја нервозна баба на која ваљда магарето ке и изгори на сонце, па само го запрашуваше џандарот кога ке може да влезе. Ја искрено му се восхитувам на човекот, бидејќи жената ваљда и сама на себе и се смачи.
Дојдов пред шалтерот имаше човек пред мене и нели дистанца, а и дискреција, па чекав позади. Заврши човекот му дадов на дечкото работи и тааааап старче едно од осумдесет години до мене. Како да бев Каспер ебати старото дртало и почна да го запрашува, овој дечкото што работеше два пати му кажа, ама господине работам со човеков. Не бе како арапски да му збореше, можда тогаш ке го сватеше. И завршив што завршив, овој старецов цело време до мене, како ништо да не е.
Застанав пред кабина, а таму цело семејство шкони (ок имаа мали деца, разбирам). После пет минути дојдоа две жени исто од другата националност. Ок и да е пандемија и да не е, на кур почна да ми иде кога во затворена просторија влезат двајца, а еден може да одработи, да е стара баба некоја или не дај Боже инвалид, па разбирам. После пола час пак влезе една со три деца. И попосле пак една со дете што плачеше и се лигавеше. Ја така на родителите да су им правел, веројатно татко би ми ме вратил во мајчината утроба, арно денеска на децата се им е допуштено, па и да рикаат како магариња, без или со потреба, па нема везе на друг аако му се качат на глава.
И после сат и пол чекање (Искрено да правеа фотосесија на Наоми Кембел, Синди Крафорд и Клаудија Шифер) немаше толку да трае, отколку сликање на три деца. Влегов внатер, а тој што работи пет пати излезе. Уште ме прашува дали има гужва. А искрено на другите кабини работеа брзо, завршивме процедурата и ми кажа за десет дена нова. И се надевам следната дека ке биде за десет години, мада да ме прашате мене би зел државјанство и од Танзанија, затоа што ми е преку глава од се во државава.