dragonsky
Hate leads to suffering
- Член од
- 25 декември 2010
- Мислења
- 43.399
- Поени од реакции
- 85.346
Пази вака.
Играш цел живот за Република Македонија. Си се родил, си пораснал и си се образувал во Република Македонија.
Почнуваш да играш ракомет. Стигнуваш до врвот на Европа кога никој не очекува. Ти и твојата екипа сте шампиони во Европа. Цела нација се радува за твојот успех. Поминува една сезона и завршуваш четврт во Европа. Не е мала работа сепак.
Следна сезона се највуваат промени. Како и во државата така и во клубот. Во државата ти доаѓа премиер кој се колни жими мајка не менуваме име еј. Жими мајка ќе се грижиме за државава еј.
Небитно е тоа сега. Битното е што можеби нема да добиеш плата со месеци. Некои шпекулираат твојот газда ќе ја напушти екипата поради тоа што баш и не се мириса со новиот премиер.
Не е битно тоа. Битно е ти може да не добиеш плата.
Ајде, си викаш можеби се само шпекулации. Твоја работа е да играш.
И играш.
Еден месец - нема плата.
Играш пак.
Пак нема плата.
Доаѓа таму негде светско првенство.
Некоја си Европа те вика "FYR Macedonia" јбг, ти ја знаеш вистината.
Играш тоа што играш, јбг толку е силата.
Кажуваш на прес дека Македонија изиграла така и така...
Нема проблем.
Се враќаш во клубот.
Се враќаш во државата.
Некој од тимот на премиерот вели дека ти си психички пореметен.
Ок. Нема зашто да се нервираш. На нивна чест служи.
Се враќаш на своите секојдневни обврски.
Играш за ракометните преставници на Република Македонија во Европа без разлика што вика некој си таму ЕХФ или што ти знам.
Пак нема плата.
Играш и понатаму.
Пак нема плата.
Доаѓа време за 1/4 финале. Последен меч на домашен терен. Можеби ќе се распадне клубот од утре.
Газдата излегува пред битниот меч и вика "Еј дечки јбг, ја си одам од екипава, ќе ви дадам ова што дужам за пар месеци"
Иднината и официјално е нејасна и несигурна.
Играш против екипа што се смета за фаворит во двомечот.
После три полувремиња е нерешено во двомечот. Мораш да извадиш нешто плус за да стигнеш до победа. Успеваш. На гостински терен. Со неверојатно физички ракомет. Со милијарда тепања. Со расправања после натпревар.
Се пласирате на Фајнл Фор во сезона кога на почеток не се ни знаеше дали ќе поминете група.
Доаѓа време за ждреб. Ти се паѓа најтешкиот противник.
Се уште нема плата.
Време е за 1/2 финале.
Губиш 7 разлика на полувреме.
Второто полувреме го играш во транс.
Влегуваш во финале кога никој не очекуваше дека ќе се вратите во второ полувреме. Нешто што никој никогаш го нема направено на Фајнл Фор.
Во финале пак не сте фаворити.
Успевате да победите.
Шампиони сте на Европа.
Доаѓа време за прес.
Го кажуваш тоа што го кажуваш цела кариера уназад.
"Топ утакмица, дадовме се од себе и се надеваме ги израдувавме граѓаните на Република Македонија"
Сто пати го имаш кажано и сите сто пати официјалното име на државата во Еропа било БУЈРУМ Македонија.
Нејсе.
Доаѓаш дома. Славиш неверојатен успех поради кој што "чу цела Европа за нас" што би рекла Тамара.
И @Mikica69_ZaEU ти пишува "Eh ne trebase politika da se mesha vo ova"
Шта речи. Коју послуку порати.
Играш цел живот за Република Македонија. Си се родил, си пораснал и си се образувал во Република Македонија.
Почнуваш да играш ракомет. Стигнуваш до врвот на Европа кога никој не очекува. Ти и твојата екипа сте шампиони во Европа. Цела нација се радува за твојот успех. Поминува една сезона и завршуваш четврт во Европа. Не е мала работа сепак.
Следна сезона се највуваат промени. Како и во државата така и во клубот. Во државата ти доаѓа премиер кој се колни жими мајка не менуваме име еј. Жими мајка ќе се грижиме за државава еј.
Небитно е тоа сега. Битното е што можеби нема да добиеш плата со месеци. Некои шпекулираат твојот газда ќе ја напушти екипата поради тоа што баш и не се мириса со новиот премиер.
Не е битно тоа. Битно е ти може да не добиеш плата.
Ајде, си викаш можеби се само шпекулации. Твоја работа е да играш.
И играш.
Еден месец - нема плата.
Играш пак.
Пак нема плата.
Доаѓа таму негде светско првенство.
Некоја си Европа те вика "FYR Macedonia" јбг, ти ја знаеш вистината.
Играш тоа што играш, јбг толку е силата.
Кажуваш на прес дека Македонија изиграла така и така...
Нема проблем.
Се враќаш во клубот.
Се враќаш во државата.
Некој од тимот на премиерот вели дека ти си психички пореметен.
Ок. Нема зашто да се нервираш. На нивна чест служи.
Се враќаш на своите секојдневни обврски.
Играш за ракометните преставници на Република Македонија во Европа без разлика што вика некој си таму ЕХФ или што ти знам.
Пак нема плата.
Играш и понатаму.
Пак нема плата.
Доаѓа време за 1/4 финале. Последен меч на домашен терен. Можеби ќе се распадне клубот од утре.
Газдата излегува пред битниот меч и вика "Еј дечки јбг, ја си одам од екипава, ќе ви дадам ова што дужам за пар месеци"
Иднината и официјално е нејасна и несигурна.
Играш против екипа што се смета за фаворит во двомечот.
После три полувремиња е нерешено во двомечот. Мораш да извадиш нешто плус за да стигнеш до победа. Успеваш. На гостински терен. Со неверојатно физички ракомет. Со милијарда тепања. Со расправања после натпревар.
Се пласирате на Фајнл Фор во сезона кога на почеток не се ни знаеше дали ќе поминете група.
Доаѓа време за ждреб. Ти се паѓа најтешкиот противник.
Се уште нема плата.
Време е за 1/2 финале.
Губиш 7 разлика на полувреме.
Второто полувреме го играш во транс.
Влегуваш во финале кога никој не очекуваше дека ќе се вратите во второ полувреме. Нешто што никој никогаш го нема направено на Фајнл Фор.
Во финале пак не сте фаворити.
Успевате да победите.
Шампиони сте на Европа.
Доаѓа време за прес.
Го кажуваш тоа што го кажуваш цела кариера уназад.
"Топ утакмица, дадовме се од себе и се надеваме ги израдувавме граѓаните на Република Македонија"
Сто пати го имаш кажано и сите сто пати официјалното име на државата во Еропа било БУЈРУМ Македонија.
Нејсе.
Доаѓаш дома. Славиш неверојатен успех поради кој што "чу цела Европа за нас" што би рекла Тамара.
И @Mikica69_ZaEU ти пишува "Eh ne trebase politika da se mesha vo ova"
Шта речи. Коју послуку порати.