Во контекст на постот на Далтонот, само во попоетичен израз, еден убав цитат од еден наш писател-филмски критичар:
„Предноста на соло патувањето во друг град е тоа што можеш да го постигнеш идеалот на незабележливост. Во сопствениот град никогаш не можеш целосно да бидеш странец. Во овој случај странецот доаѓа до полн израз, и навистина е прекрасно додека се шеташ низ улиците на странската метропола, а секој си брка своја работа и воопшто не те забележува. На тој начин се постигнува „абсолут“ во анонимноста, па дури за момент почнуваш и самиот да се прашуваш дали си тоа ти, или тоа е некој странец кого го набљудуваш отстрана додека со својот фотоапарат ги разоткрива најскриените градски тајни во улиците кои се туѓи, но со самото нивно фотографирање, сепак некако блиски и познати.“
Или со мои „позајмени“ зборови - непланираните патувања се нешто најдобро, бидејќи планираните скоро никогаш не се остваруваат. А кога си сам, никогаш не си го губиш времето мислејќи каде и што да прошеташ. Едноставно решаваш во моментот, и тоа е тоа.