Драга Кајгана (виртуелен дневник)
- Креатор на темата Acid
- Време на започнување
Диле Јоргачев
Одделение за заштита на народот
- Член од
- 3 април 2017
- Мислења
- 8.648
- Поени од реакции
- 27.969
- Член од
- 23 август 2010
- Мислења
- 38.159
- Поени од реакции
- 107.595
Учам од книга каде за множина се користи коЈ, некоЈ, секоЈ..., и така се фрустрирам што просто не ми се ни верува. Ќе разберам една-две печатни грешки, сепак луѓе сме иако не треба да има печатни грешки во учебници и книги, али ете. Но, на секој втор збор да има печатна грешка, а книгата ја пишувал човек со диплома или докторат, па и тој што после него требало да ја провери, лектор или како и да се вика бем му матер и него, епа срамота е. НекоИ, КоИ, СекоИ, множина бе множина, едноставно е. Не може да напишеш некој системи се продуктивни, некој не се...
Деновиве ми се вртка на home на фб еден документарен филм за Лука Дончиќ и Џанан Муса, двајцата млади кошаркари што влегоа оваа година во НБА преку драфтот. 40-тина минути трае али вреди да се погледне, кажуваат низ што се прошле, нарочито Муса кој е од Босна. Малце ме мотивираше сето ова околу некои работи во животот, премногу изговори користам а не треба, па не сум на факултет за квантна физика па да викам не можам, тешко е, ваков е материјалот онаков е материјалот. Преку кур, стисни заби и научи го она што не е разбирливо па макар и на памет било и откачи го тоа гајле од животот веќе еднаш.
Ае идам да јадам макарони и да одморам малце. Zz
Деновиве ми се вртка на home на фб еден документарен филм за Лука Дончиќ и Џанан Муса, двајцата млади кошаркари што влегоа оваа година во НБА преку драфтот. 40-тина минути трае али вреди да се погледне, кажуваат низ што се прошле, нарочито Муса кој е од Босна. Малце ме мотивираше сето ова околу некои работи во животот, премногу изговори користам а не треба, па не сум на факултет за квантна физика па да викам не можам, тешко е, ваков е материјалот онаков е материјалот. Преку кур, стисни заби и научи го она што не е разбирливо па макар и на памет било и откачи го тоа гајле од животот веќе еднаш.
Ае идам да јадам макарони и да одморам малце. Zz
- Член од
- 8 јануари 2013
- Мислења
- 5.056
- Поени од реакции
- 12.937
Два пати земам работи од локали што не даваат фискална сметка, а не станува збор за некои маалски продавнички, туку за две различни познати слаткарници во Скопје. И добро нема врска што не даваат фискална сметка, не ни очекуваш уствари, ама во рок од три дена два пати ми враќаат помалку кусур. И тоа приметувам, не го прават тоа кога треба да се вратат 10,20 денари, туку пример твојата сметка е 60, даваш 100 денари, а ти враќаат 30. Секако, ти само ги зимаш парите - ситното, голем дел директно ги ставаат во новчаник и тераат, некој само ќе пребројат дур излагаат, да не прават гужва ќе си речат ај за десет денари да не се враќам. И ми падна сомнително работава, како два пати ми се случува мене ова, дали само јас се паѓам да ме услужуваат неписмени што не знаат да избројат еден кусур, или тука свесно некој си зима за себе. Го прашувам другарче кое работи во кафич дали некогаш даваат помалку кусур, и ми рече дека имало ситуации кога газдата ги терал како знаат и умеат да крадат преку невраќање доволно кусур(или барем пробување) или пак наплаќање повеќе за нешто што е поевтино, пример 100 денари за кока кола без фискална сметка, а таа чинела 80 и само мал број ќе побараат фискална тука, само да ги вратат парите од маса што избегала и не платила. Исто и ми кажа дека дел од другите келнери финтата со заокружување на рамно ја користеле и за да си земат пари за себе.
И така мене ми се отворија очите дека всушност тоа што мене ми се случило, е едно обично секојдневие, кое не се случува само на мене туку и на стотина други луѓе како мене. Сфаќам мизерија е државата, се се нема пари, ама па мизерија е за сите луѓе, нареден пат ќе си пребројам кусур, и за секое наплаќање без сметка, ќе побарам сметка, па по цена да бидам јас тој "замарант" пред моето опкружување. Ако сакам и сум во можност ќе оставам бакшиш, ама нема трет пат ваква ситуација да ми промакне.
И така мене ми се отворија очите дека всушност тоа што мене ми се случило, е едно обично секојдневие, кое не се случува само на мене туку и на стотина други луѓе како мене. Сфаќам мизерија е државата, се се нема пари, ама па мизерија е за сите луѓе, нареден пат ќе си пребројам кусур, и за секое наплаќање без сметка, ќе побарам сметка, па по цена да бидам јас тој "замарант" пред моето опкружување. Ако сакам и сум во можност ќе оставам бакшиш, ама нема трет пат ваква ситуација да ми промакне.
- Член од
- 30 август 2017
- Мислења
- 997
- Поени од реакции
- 1.433
Мој народ (претежно сиромашен или во случај на работ на преживување) не знам зошто толку многу трошите енергија по социјалните мрежи во врска со мерките на Визеир за укинање на летовите во Барселона, Лондон и мерките на УЈП без налог да имаат увид во нашите сметки. 80% можеби и повеќе од народот во Македонија нема можност да патува во тие претежно лукзусни дестинаци за наш стандард (а тие што имаат можност ке најдат чаре, научени се), втората работа е исто толку проценти од народот во Македонија нема екстра примања за да се крие да не плати данок или криминални примања па толку да паничат за мерките на УЈП. Јас што припаѓам во тие 80% од народот повеќе би се загрижил за нашето мизерно здраство, дно од образование, 0 од економија и безнадежна иднина.
Хоуп
ümid edirəm
- Член од
- 13 април 2012
- Мислења
- 2.424
- Поени од реакции
- 9.329
Слушам песна на радио, имаш тука одма апликации да ја најдат песната, имаш дома можност да ја слушаш, три четири пати и батал забораваш, утре пак ја слушаш на радио и вртиш станица досадна песната е...
Каде вака порано седам некаде слушам песна идам дома уклучувам истото радио, го гушкам транзисторот цел ден ни јадам ни пијам чекам да ја пуштат песната, па кога ќе почне срцето 200 божем којзнае што па не знаеш дали да слушаш дали да викнеш пријатели да им се дереш еве ја песнаатааааааа многу ја сакам, ептен ја сакам, па дали да паметиш зборчиња за да ја научиш, па дали да слушаш дали ќе кажат од кој е што е од кога е, па дали да се нервираш дека тоа водителот мели на сред песна, па дали да бараш касета да ја вртиш со пенкалото, да провериш која страна празна ти е, па да паднеш во очај кога си снимил на полната страна па си ги заебал и тие песни пола снимана песна од Луна па врз неа пола песна од Нели и Кели дилема. И со денови ги замараш на час за песната, ја пееш ја бумцаш ја свиркаш, јас дури и бегав од часови идев во една сендвичара да чекам песни. Викенд кај некој ќе се собереш ќе пиеш некое вино од 100 денари во пластика од 6 литри пак со тоа радио уклучено и инстант тука кога ја пуштаат дроб се правиш, не се препознаваш да се гледаш од страна ти ли си или не си, исто и после во елемент или некаде таму по парк низ дискотеки мрдаш страмежливо ама кога ќе почне песната напад епилептичен...
Не само за песна, еве само за песна можам до утре да пишувам колку замарања и љубов имало.. За песна една еј, да не зборам за пријателства, за љубов... Финтата е денес дека нема ништо вистинско само зошто се ти е на тацна сервирано. Се што сакаш добиваш. И ти се здосадува и нема во ништо предизвик, нема мака нешто да добиеш, а што добиваш лесно не знаеш да цениш и така се појавила анксиозноста, паниката, социјални проблеми, маки, се затвориле луѓето во себе не можат да се дружат, се депресираат, поминале се на 12 години, имаат се ништо не им треба, желба за ништо немаат.
Пошто седам јас така на одмор и се сожалувам себеси зошто не ми се гледа филм, не ми се иде на кафе, не ми се иде кај другарка, не ми се чепка на моб, не ми се игра со кучето, не ми се слуша музика, не ми се црта, тапа ми е животот, досаден, монотон, глуп... И оп анксиозност, блокада, депресија. Дека имам се а ништо не ми се прави...
Каде вака порано седам некаде слушам песна идам дома уклучувам истото радио, го гушкам транзисторот цел ден ни јадам ни пијам чекам да ја пуштат песната, па кога ќе почне срцето 200 божем којзнае што па не знаеш дали да слушаш дали да викнеш пријатели да им се дереш еве ја песнаатааааааа многу ја сакам, ептен ја сакам, па дали да паметиш зборчиња за да ја научиш, па дали да слушаш дали ќе кажат од кој е што е од кога е, па дали да се нервираш дека тоа водителот мели на сред песна, па дали да бараш касета да ја вртиш со пенкалото, да провериш која страна празна ти е, па да паднеш во очај кога си снимил на полната страна па си ги заебал и тие песни пола снимана песна од Луна па врз неа пола песна од Нели и Кели дилема. И со денови ги замараш на час за песната, ја пееш ја бумцаш ја свиркаш, јас дури и бегав од часови идев во една сендвичара да чекам песни. Викенд кај некој ќе се собереш ќе пиеш некое вино од 100 денари во пластика од 6 литри пак со тоа радио уклучено и инстант тука кога ја пуштаат дроб се правиш, не се препознаваш да се гледаш од страна ти ли си или не си, исто и после во елемент или некаде таму по парк низ дискотеки мрдаш страмежливо ама кога ќе почне песната напад епилептичен...
Не само за песна, еве само за песна можам до утре да пишувам колку замарања и љубов имало.. За песна една еј, да не зборам за пријателства, за љубов... Финтата е денес дека нема ништо вистинско само зошто се ти е на тацна сервирано. Се што сакаш добиваш. И ти се здосадува и нема во ништо предизвик, нема мака нешто да добиеш, а што добиваш лесно не знаеш да цениш и така се појавила анксиозноста, паниката, социјални проблеми, маки, се затвориле луѓето во себе не можат да се дружат, се депресираат, поминале се на 12 години, имаат се ништо не им треба, желба за ништо немаат.
Пошто седам јас така на одмор и се сожалувам себеси зошто не ми се гледа филм, не ми се иде на кафе, не ми се иде кај другарка, не ми се чепка на моб, не ми се игра со кучето, не ми се слуша музика, не ми се црта, тапа ми е животот, досаден, монотон, глуп... И оп анксиозност, блокада, депресија. Дека имам се а ништо не ми се прави...
- Член од
- 10 септември 2016
- Мислења
- 8.960
- Поени од реакции
- 17.743
Си седиме јас и уште тројца другари на пиво и онака низ муабет сфативме дека сите тројца работат во фирми кои имаат едни газди за пред народот а други во позадина (Груевски и фамилијата Мијалкови)
Диле Јоргачев
Одделение за заштита на народот
- Член од
- 3 април 2017
- Мислења
- 8.648
- Поени од реакции
- 27.969
Секoгaш кoгa ке видaм некoј штo oстaнaл без гoривo се прaшувaм кaкo ли мoжaт луге дa се дoведaт вo тaквa ситуaцијa.Немaм пaри зa гoривo,не вoзaм и тoa е тoa.Кoгa гo видoв "Швaјцaрецoв" нaвистинa незнaев штo дa си пoмислaм.
Последно уредено: