D
dobramuzika
Гостин
Ko zna... 
Драга Кајгана (виртуелен дневник)
- Креатор на темата Acid
- Време на започнување
- Член од
- 9 ноември 2017
- Мислења
- 523
- Поени од реакции
- 1.161
Значи најгадна работа во текот на животот ти е да си студент. Време немаш, пари никогаш немаш доволно и на сето тоа од сите страни те ебаваат. Почнувајќи од чистачките, па преку студентски прашања, па до професорите. Доаѓам 2 дена со ред на смрден увид. Првиот ден професорот не се појавува во приемно. Вториот ден е тука, но го мрзи да ти заврши работа и ти вика дојди утре. И доаѓам јас, се забирам од 8 сатот за на факултет и господинот пак не е тука. Завршив втора година, но преку курот ми е дојдено веќе. Не знам како ќе до траам, нервно ќе скренам..
- Член од
- 30 август 2017
- Мислења
- 997
- Поени од реакции
- 1.433
Некогаш ми паѓа жал за себе што немам поширок круг на пријателства, но кога се мислам какви досадни луѓе има таму надвор што можат да ти станат "другари" а што немат осет кога досаѓат (во стилот гледа каде одиш на одмор и ти доаѓа таму на плажа без да те праша изненадување ти прави а ти сакаш мирна глава да имаш заедно со девојка ти конечно на одмор сами), викам супер ми е и вака со тесен круг на другари што ги знам од одаман и тие мене и знаеме како дишиме.
D
dobramuzika
Гостин
го чекам дождот.
- Член од
- 6 април 2010
- Мислења
- 1.578
- Поени од реакции
- 10.588
Интересна работа е ова говор на тело, ритмика, боја на глас додека се говори, тоналитет...и сите тие работи колкава разлика можат да направат ако се употребат правилно. Значи човек кој што ги поседува овие работи во комбинација со самодоверба и харизма може да лупета глупости а луѓето околу него да го гледаат и слушаат со внимание, исто како да чита од евангелие. И обратно, човек може да ги зборува и најпаметните работи, ама ако погрешно се постави, зборува со несигурен тон, тивко или просто оддава со некаква чудна енергија, никој нема да го слушне, или пак ставовите искажани ќе се осмели да му ги побие и најголемиот глупак во групата, идиотот со најголема самодоверба.
Што значи некогаш не е многу важна содржината колку што е битен интерпретаторот. Ако не си во состојба соодветно да ги пренесеш своите мисли на слушателот, е тогаш дефинитивно ќе се соочиш со потешкотии во животот.
Некогаш се прашувам дури дали е подобро човек да располага со социјални вештини, добра смисла за хумор, харизма, се тоа во пакет или само да биде интелигентен но незабележителен. Што е покорисно на денешно време? Веројатно ќе треба да отвори некој тема за ова
Што значи некогаш не е многу важна содржината колку што е битен интерпретаторот. Ако не си во состојба соодветно да ги пренесеш своите мисли на слушателот, е тогаш дефинитивно ќе се соочиш со потешкотии во животот.
Некогаш се прашувам дури дали е подобро човек да располага со социјални вештини, добра смисла за хумор, харизма, се тоа во пакет или само да биде интелигентен но незабележителен. Што е покорисно на денешно време? Веројатно ќе треба да отвори некој тема за ова
Tonchie
BATTERY +
- Член од
- 15 јуни 2005
- Мислења
- 13.344
- Поени од реакции
- 7.462
Драга Кајгана,
Колешка од работе денес си ја зеде дипломата, дипломираше на Англиски и книжевност.
И како што почнав да се шашардисувам на работа, и ја земав тутурутката и сликнав селфи кое го објавив на инста и ФБ. Ставив и опис:
#wokeuplikethis #graduation my colleague graduated English Language and Literature and i am just taking #selfie
За 5 саати, од 87 реакции имам едно срце од девојка која на се ми става срце, 8 момци и девојки ја сфатија шегата и 78 луѓе кои не читаат. Можам да импростам само на оние кои не разбираат англиски.
Колешка од работе денес си ја зеде дипломата, дипломираше на Англиски и книжевност.
И како што почнав да се шашардисувам на работа, и ја земав тутурутката и сликнав селфи кое го објавив на инста и ФБ. Ставив и опис:
#wokeuplikethis #graduation my colleague graduated English Language and Literature and i am just taking #selfie
За 5 саати, од 87 реакции имам едно срце од девојка која на се ми става срце, 8 момци и девојки ја сфатија шегата и 78 луѓе кои не читаат. Можам да импростам само на оние кои не разбираат англиски.
Sungerot Bob
Живеј го животот
- Член од
- 7 август 2012
- Мислења
- 32.391
- Поени од реакции
- 36.504
Драга Кајгана,
После толку време се дружам со тебе, прозорецот во собата отворен и дува ладен летен ветар кој ми минува низ соба и го слушам шушкањето на лисјата од дрвата. Зар има нешто поубаво
После толку време се дружам со тебе, прозорецот во собата отворен и дува ладен летен ветар кој ми минува низ соба и го слушам шушкањето на лисјата од дрвата. Зар има нешто поубаво
- Член од
- 20 јули 2014
- Мислења
- 3.139
- Поени од реакции
- 8.241
Miss.Independent
Me,Myself & I
- Член од
- 26 јуни 2013
- Мислења
- 1.362
- Поени од реакции
- 3.345
Кога ќе ти се уништи времето и не ти преостанува ништо да правиш, си плакниш очи со сите можни интервјуа и глупости од ликот подолу и одма некако боље се осеќаш ама па коа ќе ти текне дека уставри само тоа и можеш...
Еве типичен пример на закоравен и некултурен сељак кој се прикажува некаков космополит и шетан човек. Па уште и на англиски се расправа кретенот а се гледа дека добро го разбира македонскиот јазик
https://www.youtube.com/watch?time_continue=50&v=9hIKpWYcqmo
https://www.youtube.com/watch?time_continue=50&v=9hIKpWYcqmo
Клипче
asd
- Член од
- 8 јануари 2012
- Мислења
- 14.025
- Поени од реакции
- 36.795
Posle denes rapot u MK nikad nema da ni bide ist na nas decata sto uz Saf, Ulicen,Chista izrasnavme i so Legija i Green Out.
Jbg, barem da se izdisaa ko so treba ebago.
Nego nema pojak lik od Paljoto hahahajaha uraaaaaaaaa xD
Jbg, barem da se izdisaa ko so treba ebago.
Nego nema pojak lik od Paljoto hahahajaha uraaaaaaaaa xD
- Член од
- 30 јули 2014
- Мислења
- 5.092
- Поени од реакции
- 15.953
Природата се обидува нешто да ми каже, ама јас воопшто не ја контам
раднаскела
Wubba lubba dub duuuub
- Член од
- 7 февруари 2011
- Мислења
- 1.678
- Поени од реакции
- 1.990
За бакшиш добив две кутии цигари, а баш сум на тенко со пари до наредна плата. Поздрав до лојалната клиентка, ми го разубави денов 
wot
њ
- Член од
- 20 мај 2008
- Мислења
- 19.505
- Поени од реакции
- 33.664
Кликам по новите спам теми за да ги забришам и намерно или не кликнав на некоја тема Група E и неколку држави фудбал таму и ќе ја збришав и ме фати некој ирационален страв од драмата што ќе настанеше и како ќе мораше да се бранам и објаснувам со неколку мегабајти вредни профили на форум на интернет за фиктивно место на said интернет наменето за фудбал наменето за правење муабети што ги прават надвор ама сега се дома и сами.
Пред сите да ми се нафрлите мислам дека е доста самообјаснливо дека освен што сметам дека да одиш у некое селско езеро или брана без опрема само со гранка од бреза и да се преправаш дека ловиш водени змееви е повеќе продуктивно за психофизичката состојба на телото и духот одошто да ја гледаш таа културно-гладијаторска борба на народите демек одмарам мозок 2 саата бе брад од работа од факс од летово, да повторам доста самообјаснливо дека ете имам ирационален страв да навлегувам во непотребни драми и конфронтации. Поготово за теми во кои немам свој коњ. Па одтаму, реално, и во колку имам? Па од таму мисли у стилом зашо немам? Зашо да ме мрзи, зашо ја немам потребната мотивација да ја исцрпам целата своја постоечка инспирација и креативност во толку сочно и несекојдневно пцуење на некој си рандом блекмамба423 на некој си форум што дури ќе ми стави лајк за трудот пошо сум имал толку големо себевложување во тоа дали било фаул или не на некој со име на пица, Пaјцини рецимо, претпоставувам од Милано. Некој си Миланез. Мајонез.
И напротив. Ваква пасија, вакво себеинвестирање, ваква љубов или омраза за нешто олку тривијално во еден ваков свет каде цела емоцијонална залиха ти се троши на основни ствари кои по дефулт не треба да бидат исцрпувачки и секојдневни - е впрочем реткост и за завид. Некои луѓе вакви почетоци на мисли пробуваат да ги елиминираат од старт за да не се избедираат и така го пројдуваат животот или знаат пластично да ги прифатат и супер-позадинско да ги пласираат во јавноста преформулирани како: „Петок е а мене ме мачат егзистенцијални прашања. А не е дури ни Црн Петокот“ или така нешто примамливо, шознам јас за статуси. Егзистенцијални прашања. Егзистенцијални кризи. Мене ми е поише егзистенцијално млако променување у расположение али накај подобро прибидејќи (леле зборот ме врати у прва факс со сите ретардирани мејлови) само тогаш им љубоморам на луѓенцата што еве уживаат во нешто олку примитивно ко фудбал, ама и не само тоа, само тогаш им завидувам на сите тие со материјални цели кои 2 години штедат за некое беемве на старо али задржано се гледа прв газда не го возел у странство отишол и така му стои у двор или на сите тие што комплетно го занемариле секој сенс за како треба да изгледа едно машко и онака си купиле карирано кошулче на кратки ракави, абе тие луѓе се среќни и исполнети, никој на сила не иде да дише смог и пот сред лето у некој бар кај шо рокат Антилопа од Тита, не можеш таа среќа у живот да ја фолираш толку долго време, абе со каков жар расправаат како вчера пробиле некоја а вечер е договорен со втора а праи напори кај трета... тој елан е завидлив, јас со една не можам некад да постигнам, коа еден човек ми е превише човек некад навистина треба да се размислиш дали да фатиш правец несфатен, да земеш нешо неповрзани стихчиња да пишеш, хаику нешо или инста фотографи уметник да се станува, секако, ако се имаше желбата.
И во тие моменти на завидливост, во тие моменти на егзистенцијални прашања, зашо не моеш да бидеш вака и ти бе, зашо те мрзи да се караш, да се залагаш, да се фолираш, да имаш ретардирано плитки цели, еби нешо на страна, праи пари, зашо и како може да ти е тешко да одржиш однос со човек, да земеш некад прв да пишеш да идете да џвакате лаживче у некој кафиќ и да се интересираш кој го наместиле директорче, да запамтеш три имиња у град, зашо мора све освен секс да ти е под папка узалуд замарање, зашо два пати у година се нервираш, затоа имаш 90 60 притисок, све ти е бавно, цел си бавен и незаинтересиран, земи трчај опрај се, ебено патувај побрзо да не ти е џабе стикот, испоти се еднаш ебате. Е во тие моменти, место егзистенцијална криза уствари ја сфаќам колку сум среќен и колку малку ми е потребно да бидам среќен. Доволно турбуленција ми e додека ми пише сабајле дека стигнала сигурно дома со такси. Тоа ти е коа ке прочиташ 50 книги у живот, 2 од Ниче и си сѝ зацементирал животна философија дека ништо и никого не е битно и све е залудно. Така бивало да си среќен и нихилист. Оксиморонски било ама и за тоа не ми се расправа, naturally. Али комплетна дисконектираност од реалноста и незакрепнувачка апатија некад ќе резултира некако, некаде, некогаш а до тогаш... live, laugh, love?
Та.
Пред сите да ми се нафрлите мислам дека е доста самообјаснливо дека освен што сметам дека да одиш у некое селско езеро или брана без опрема само со гранка од бреза и да се преправаш дека ловиш водени змееви е повеќе продуктивно за психофизичката состојба на телото и духот одошто да ја гледаш таа културно-гладијаторска борба на народите демек одмарам мозок 2 саата бе брад од работа од факс од летово, да повторам доста самообјаснливо дека ете имам ирационален страв да навлегувам во непотребни драми и конфронтации. Поготово за теми во кои немам свој коњ. Па одтаму, реално, и во колку имам? Па од таму мисли у стилом зашо немам? Зашо да ме мрзи, зашо ја немам потребната мотивација да ја исцрпам целата своја постоечка инспирација и креативност во толку сочно и несекојдневно пцуење на некој си рандом блекмамба423 на некој си форум што дури ќе ми стави лајк за трудот пошо сум имал толку големо себевложување во тоа дали било фаул или не на некој со име на пица, Пaјцини рецимо, претпоставувам од Милано. Некој си Миланез. Мајонез.
И напротив. Ваква пасија, вакво себеинвестирање, ваква љубов или омраза за нешто олку тривијално во еден ваков свет каде цела емоцијонална залиха ти се троши на основни ствари кои по дефулт не треба да бидат исцрпувачки и секојдневни - е впрочем реткост и за завид. Некои луѓе вакви почетоци на мисли пробуваат да ги елиминираат од старт за да не се избедираат и така го пројдуваат животот или знаат пластично да ги прифатат и супер-позадинско да ги пласираат во јавноста преформулирани како: „Петок е а мене ме мачат егзистенцијални прашања. А не е дури ни Црн Петокот“ или така нешто примамливо, шознам јас за статуси. Егзистенцијални прашања. Егзистенцијални кризи. Мене ми е поише егзистенцијално млако променување у расположение али накај подобро прибидејќи (леле зборот ме врати у прва факс со сите ретардирани мејлови) само тогаш им љубоморам на луѓенцата што еве уживаат во нешто олку примитивно ко фудбал, ама и не само тоа, само тогаш им завидувам на сите тие со материјални цели кои 2 години штедат за некое беемве на старо али задржано се гледа прв газда не го возел у странство отишол и така му стои у двор или на сите тие што комплетно го занемариле секој сенс за како треба да изгледа едно машко и онака си купиле карирано кошулче на кратки ракави, абе тие луѓе се среќни и исполнети, никој на сила не иде да дише смог и пот сред лето у некој бар кај шо рокат Антилопа од Тита, не можеш таа среќа у живот да ја фолираш толку долго време, абе со каков жар расправаат како вчера пробиле некоја а вечер е договорен со втора а праи напори кај трета... тој елан е завидлив, јас со една не можам некад да постигнам, коа еден човек ми е превише човек некад навистина треба да се размислиш дали да фатиш правец несфатен, да земеш нешо неповрзани стихчиња да пишеш, хаику нешо или инста фотографи уметник да се станува, секако, ако се имаше желбата.
И во тие моменти на завидливост, во тие моменти на егзистенцијални прашања, зашо не моеш да бидеш вака и ти бе, зашо те мрзи да се караш, да се залагаш, да се фолираш, да имаш ретардирано плитки цели, еби нешо на страна, праи пари, зашо и како може да ти е тешко да одржиш однос со човек, да земеш некад прв да пишеш да идете да џвакате лаживче у некој кафиќ и да се интересираш кој го наместиле директорче, да запамтеш три имиња у град, зашо мора све освен секс да ти е под папка узалуд замарање, зашо два пати у година се нервираш, затоа имаш 90 60 притисок, све ти е бавно, цел си бавен и незаинтересиран, земи трчај опрај се, ебено патувај побрзо да не ти е џабе стикот, испоти се еднаш ебате. Е во тие моменти, место егзистенцијална криза уствари ја сфаќам колку сум среќен и колку малку ми е потребно да бидам среќен. Доволно турбуленција ми e додека ми пише сабајле дека стигнала сигурно дома со такси. Тоа ти е коа ке прочиташ 50 книги у живот, 2 од Ниче и си сѝ зацементирал животна философија дека ништо и никого не е битно и све е залудно. Така бивало да си среќен и нихилист. Оксиморонски било ама и за тоа не ми се расправа, naturally. Али комплетна дисконектираност од реалноста и незакрепнувачка апатија некад ќе резултира некако, некаде, некогаш а до тогаш... live, laugh, love?
Та.