Последната работа ми беше во кладилница. Место каде шо немаш појма од кој да се пазиш, дали од оние шо ја маваа главата од апарати, од тие шо идеа 1 минута пред да им почне утакмицата и те нарекуваат секако дека ти по дифолт си крив шо ќе им почни утакмицата, а ливчето не им е уплатено, од мафијаши шо не смееш да ги погледнеш во очи или недај боже да ги препрашаш случајно, до наркомани кои појма немаат како се нашле тука.
Меѓу другото, во периодот кога работев секој месец имаше кражба, се случуваше некогаш и две во месецот по објектите, најчесто во Скопје. Ми се темнеше кога ќе бев втора смена, поготово кога ќе се случеше живо пиле да нема внатре, а не дај боже да ти се оди во вц. Тој период само чекаш во секој момент некој да влези со пиштол и си мислиш се нека ми земат само да не ме чепнат. А, на раководството ги интересираше само колку пари ти земале и доколку ти се случи такво нешто ти даваат цели 2 дена слободни да си дојдиш при себе малку. Пари за обезбедување не им се фрлаше,а еднинствената заштита беше молете се ништо да не ви направат, тие се само по пари дојдени, ама за секој случај дајте им шо можите помалку.
И сега кога ќе прочитам некои легенди како го осудуваат овој човеков шо ги упукал во сопствена менувачница, откако влегле да го ограбат, а седат удобно на работното место каде ризикот тоа да се случи скоро и да не постои или уште полошно вработени се по државни институции или невладини и се борат за човековите права на лоповите,епа од тие легенди ми се гади.
Кога и да објавеа вест дека кладилница е ограбена, никој не прочитав да прокоментира нешто за евентуално како им е на вработените, туку сите коментираат како објект само се ограбил, па читаш "hehe malku im e site pari mi gi zedoja vikendov". Кога им пресудуваат на вработени тие се мистериозни крадци за кои полицијата е способна само за да направи записник, меѓутоа кога ќе му се пресуди на крадец тогаш тоа не е човечно.
Двојни аршини.