Никогаш за никоја врска не можеш да знаеш или да претпоставиш колку ќе трае. Не можеш да испланираш ни следните 5 минути што ќе правиш, а не колку ќе ти трае врската. Може да мислиш дека е за 1 недела, и после 3-4 месеци дигаш рачна и си велиш, Еј 3 месеци поминаа ко за еден ден, успат и си се затрескал непланирно и не ти текнува да прекинеш. Може да планираш дека врската ќе ти заврши со брак, ама одненадеш нешто се дешава и се се крши во дел од секунда.
Тоа со пријателите...
Ако секоја недела си со некој нов.. губиш многу „пријатели“ околу тебе, само за 7 дена „лижење“ а другите од старт имаат погрешно мислење за тебе.
дека губиш пријатели
е неточно. По твое, штом ги губиш пријателите за 7 дена, тогаш тие воопшто не ти биле пријатели.
Само што си почнал да го запознаваш типот/типката што е во моментот со тебе вие раскинувате. За џабе потрошеното време со некој/а си...
Погрешно. Доколку сметаш дека тоа е џабе трошење време, нема никогаш да бидеш со некого/ја. Може и животот ти е џабе трошење време пошто не ти оди по план, па земи отруј се (со причина). Ништо на овој свет не е џабе. Дури ни баба не му дава повеќе на дедо за џабе.
Ако почнеш од нула, и успееш да направиш многу, сето тоа го изгубиш во името на љубовта(или нешто друго), и продолжиш понатаму, не изустувајќи ни збор за загубата никогаш, тогаш можеш да се наречеш човек.
п.с. секој генерал е паметен после битката.