Во врска со љубовта: Сакам да ти кажам дека...

[Intex]

Те сакам оти се што ќе допреш се претвора у убавина, па дури и со два мегапикселна камера, раштимано пијано, и неизострен молив.

 

[Ipsissimus]

Through the darkest night,
Comes the brightest light,
And the light that shines is deep inside...
It's who you are...!

Oh tonight,
You killed me with your smile,
So beautiful and wild,
So beautiful...

 

[Беркут]

мора да си волшебничка. Кога те гледам тебе, сите други исчезнуваат

 

[Terebellum Sagittarii]

Добро, јас нормална ли сум? Јас на стенд бај сум за тебе, ништо не планирам, се ставам на пауза, а тебе те нема, и те има и неизбежно те има...во себеси те носам.

Боже, кога ке те заборавам за да продолжам?! Нели се доволно декада и плус!? Доста ми е, и од тебе и од годините и од времето без и со тебе. А највеќе од мене кога сум со тебе и без тебе.
Ако беше за забава тогаш, заврши. Ако ми е казна сега, доста ми е. Одвај чекам да заврши. Оти нормално да продолжи нема шанси. Многу добро знам.

Ќе помине моето петто. Ке дојде ден кога ке си одам насмеана од друго место, и ке се чудам како сум можела да трошам нокти за тебе. Ама...додека дојде....

 

[Natural-girl]

Човек се навикнува на осаменоста. Со тек на време, сфаќаш дека никому не си му потребен. Дека си сам, дека не можеш да се “радујеш у двоје“ што би рекле Србите. Но, понекогаш е тешко. Тешко е кога знам дека никому не сум му важна, тешко е што нема кој да ми се јави или да ми прати порака само затоа што помислил на мене. Тешко ми е што немам со кој да прошетам во парк и со кој како мали деца ќе се закачаме. Тешко ми е што нема кој да ме држи за рака, тешко ми е јас сум само попатна станица, но не и дестинација. Тешко ми е што на никој не му недостигам, што не мисли на мене...
Најтешко ми е што имам толку љубов во мене да дадам, а немам на кого, затоа што сите ја отфрлаат. Тешко ми е што не знам какво е чувството некој да те сака најискрено и од срце, ама затоа добро знам како е да ти симнуваат ѕвезди и лажни зборови кои се празни и без суштина. Знам како е да ти раскажуваат приказни за мали деца, а уште потешко е што јас како наивно дете, сакајќи да верувам дека еднаш, барем еднаш се искрени, верувам и паѓам на тие приказни.
Тешко ми е што немам на кого да ја потпрам главата. Тешко ми е што немам со кого да отидам во слаткарница и да делиме тулумба.
Тешко ми е што не можам веќе да се тешам дека кога-тогаш љубовта ќе дојде, тешко ми е што не можам на глас да се изнаплачам како човек, затоа што се навикнав на тежината.
Тешко ми е кога ќе помислам дека нема никогаш да најдам љубов, дека нема да остарам покрај љубовта на мојот живот. Тешко ми е што бев секогаш подготвена да се променам, да бидам подобра, да се замарам да им е убаво, а никој не се потруди за мене.
Тешко ми е што знам дека сум само еден избледен спомен, дека не сум човек кој лесно го паметат и дека секогаш кога ќе го завртат грбот не се ни прашуваат дали сум жива и дали сум добро. Едноставно ме забораваат.
Тешко ми е што од петни жили се обидувам да бидам позитивна и да велам дека ете, љубовта е зад аголот, ама ја нема.
Тешко ми е што ми е празна душата, што ми ја исцицаа позитивната енергија и мојата способност најискрено и длабоко да верувам во љубовта.
Секогаш ќе се борам за љубовта, секогаш ќе ја бранам. Знам дека постои, ама знам дека и голема е можноста јас да не ја почувствувам.
Единствено нешто што некогаш сум посакувала е љубов. Единствено. Ни патувања, ни шетања, ни журки, ништо. Единствено нешто што искрено сум посакувала е љубов. Но, каде е?
Не можам да поверувам како е возможно толку да се зафркнувам. Како е возможно да имам толку добра интуиција кога се работи за други луѓе, а за мене така лесно да за зафркнувам. Можеби премногу сакам да верувам во доброто на луѓето, да го извлечам максимумот. Но, лошото е што не го заслужиле тоа, а јас си ги лечам раните.
Тешко ми е. Претешко.
Ама како што реков, со тек на време, човек се навикнува на болката. Па, мислам дека не би знаела како да бидам среќна со некого или еднаш, еднаш да не бидам малер во љубов. Не би го знаела тоа чувство. Би ми било чудно. Веројатно тогаш би настанала апокалипса. Ама човештвото не мора да се плаши, јас љубов сигурно нема да најдам, така да светот е безбеден сега за сега.
Добро е, барем со тек на време се навикнуваш. Лошото е што при секое наредно повредување, не чувствуваш болка. Едноставно се смееш и прашуваш на глас: До кога?
Затоа ми е криво кога луѓето си ги прокоцкуваат шансите за среќа, за љубов. Некои го немале тој луксуз ни да ја почувствуваат.
Ајде, па нема за што да се жали.
Не се сите родени за да бидат сакани.

Само тогаш кога луѓето ќе бидат искрени со своите чувства и внимателни со туѓите, само тогаш ќе живееме во убав свет. Во спротивно, ова нема смисла. Ова веќе не е живеење, ова е постоење.

Не знам да играм игри, не знам да ставам маски. Јас сум јас. И секогаш ризикувам и да бидам најдосадна, ама тоа сум јас. Не можам да бидам друга. Не знам. Јас сум единствено каква што знам да бидам, можеби сум и досадна, неинтересна, филозоф, ама не знам поинаку да живеам.

И можеби не сум достојна за љубов. Не знам, кој може да знае...

Затоа, не треба да цмиздрат луѓето како се расправале со партнерот. Ако ништо друго имаат некој кој се грижи за нив, макар и најдосаден на светот.
Некои, се патетични и пишуваат вакви постови затоа што просто се осамени и тажни.

Ќе биде се во ред. Еден ден. Сончев ден.
Знам дека ќе биде.

Ко прво, се работи за убава девојка. Ко второ, се работи за девојка која има добар социјален живот и секојдневно контактира со секакви луѓе. Ко трето, паметна е. Ко четврто, млада е. Значи има еден куп потенцијал. Плус излага по дискотеки каде има напалени типци колку ти душа сака. А ако се напалени или лошо се пуштаат, не значи дека не се фини у душа.

Немојте да си наоѓаш проблеми таму каде што реално можеш воопшто да ги немаш. Немој да си го трошиш животчето на глупи мисли. Пошо љубов има, дечковци милион.

Ако треба малце да се помачиш, напрај го и тоа. Облечи минич, пуштај се и ти отсеа, не глеам што би можела да изгубиш, освен добро да си се насмееш на своја сметка после со другарките.

Секој ден глеам како младинава има безвезни проблеми за кои јако се замара, до кога?

 

[patnik vo nocta]

Edeelan den ti ce zaboravis na mene i ce potrcas vo pregratkite na nekoja druga zena,eden den i jas nema da zaboravam na tebe i ce potrcam vo pregratkite na spomenite...Mozebi toj den vece e odamna dojden za tebe i znam deka sega sonuvas vo necii kosi,ljubis necii usni ....i sigurno vece i go podari svoeto srce..No jas seuste sum so tebe no vo moite misli...Ponekogas posakuvam da bidam bela roza vo tvojot dvor,a ti nezno da ja dopiras,a koga ce se otvori cvetot da go ponesis vo tvojata soba i vooduseveno da go gledas...No jas sum samo edna zvezda na zvezdenoto nebo vo raskosot na nocta sto te obviva..i ako gi zatvoram ocite povtorno gi gledam edni crni oci potemni od noc vo koi bezmilosno se izgubiv...Ljubov moja ,sonuvam deka gi dopiram tvoite usni i deka mu ja prenesuvam niv seta moja ljubov,dodeka moeto telo treperi vo tvoite race i posakuvam toj mig da ne iscezni..Beskrajno te sakam, i sonuvam vo tvojat pregratka deka eden den,eden golem den mozebi povtorno ce gi dopris moite usni i zamisluvam kako bi bilo koga bi vodela ljubov so tebe...Mozebi ce ja pocustvuvas celata neznost na mojata ljubov, iljada baknezi bi gi rasturila po tvoeto telo...dodeka beskrajno nezno ce ti sepotam kolku te ljubam....No ti neznaes deka jas postojam i deka sonuvam za edna iskra od tvojata ljubov...i za samo eden beskraen baknez...TE LJUBAM MIL MOJ....

 

[Milla*]

Ќе спијам на перницата на која спиеше ти, целата мириса на тебе. Одамна не сум се чуствувала вака и знам дека не треба да се оптоварувам со толку размислување, ама едноставно не можам да не мислам на тебе. Се што е убаво кратко трае. Се надевам ако има нареден пат ке потрае малку повеќе
Малку ми е тешко сега и сакам што побрзо да те слушнам...
Сакам да се исплачам, а не знам зошто...
Ама знам дека сакам да те гушнам најмногу на цел свет

 

[ververice]

Plovejci po ekeanot na ljubovta stignav do tvoeto srce, no toa vece beze zafateno....vo nego nemase mesto za mene..Mil moj stranecu,bev presrecna sto sepak mi podari edna prekrasna noc,edno zvezdeno nebo...mi dozvoli da pocustvuvam deka sum sakana..I sega dodeka pred mene se tvoite baknezi,uzasno mi nedostasuvas ,i denes i utre i zasekogas ce mi nedostasuvas...Posakuvam da gi zatvoram ocite i vo mislite povtorno da sum kraj tebe,..da go pocustvuvam tvojot pogled ili dopirot na tvoite race...Povtorno bi ti gi baknuvala dlankite,bi gi ljubela tvoite usni isto kako i togas...dodeka mi sepotis lagi..no jas samo premnogu te sakam,se bi dala uste ednas da bidam vo tvojata pregratka,da mi dozvolis da go baknuvam tvoeto telo,da go custvuvam mirisot na tvojata koza...ednostavno custvuvav deka sum vo tebe....isto kako krvta sto kruzi niz tvoeto telo i mislam deka i moeto srce biese vo ist ritam so tvoeto.....Sekoj tvoj dopir go custvuvam na mojata koza,sekoj strasten baknez.....itvoite race na moeto lice...N

 

[wot]

Merry-go-round.
Koj повраќа, кој си вбризгува адреналнските фиксови.
Станувам апатичен. И по некоја квази-иронија тоа ме прави среќен.
Go figure.

 

[Николина]

Не знаеш и не можеш да ме разбереш, со твоите постапки (не)намерно ме повредуваш.Мислиш дека е исто како што беше(па дури и подобро), но за мене повеќе не е, како сега никогаш не сум се чувствувала. Лесно се откажуваш сега, а каде е тој што некогаш се бореше, не ми даваш знак за понатака да се борам за тебе, тебе како сеедно да ти е, не викаш дека ќе се потрудиш, мислиш дека се најдобро правиш, но ако така правиш кажи ми зашто јас вака се чувствувам? Ќе се потрудам од сега да не ти кажувам што ми смета кај тебе, зашто тоа што ми смета(тоа што го правиш) за тебе е ништо. Уште еднаш ќе ти кажам не ми е доволно што ме сакаш и јас што те сакам,барам само внимание и почит од тебе. А сега останува само времето да покаже дали ќе продолжиме или ќе ставиме крај на се.

 

[Маршалот]

А ти си у ствари само потрошна роба, док се дајеш и трајеш,на крају се увек кајеш.

 

[Сатори]

Ова е мојот последен пост на оваа тема во догледно време.
Размислував доста за тоа дали сакам да го напишам, колку сакам да бидам искрена, колку многу да лажам, дали воопшто да лажам, дали воопшто да размислувам. Тоа е иронично затоа што се грижев како тоа ќе им делува на некои други луѓе, рандом луѓе, сосема небитни, како беше популарната верзија, someone that I used to know. Можам слободно да признаам дека ми било гајле и дека повеќе не ми е, затоа што сакам да напишам Те сакам.
Кога веќе тоа сум го кажала, повеќе од еднаш, додека сме лежеле во кревет и ме бакнувал, додека сме гледале филм, додека сме јаделе, додека се жалел на цигарите, додека сум се жалела на коментарите ... додека сум миела садови и ме гушкал.

Во врска со љубовта: Сакам да ти кажам дека Те сакам. Онака како дете. И не сакам ништо повеќе и помалку од тоа што ми го даваш. И среќна сум, па ако треба и нека боли кога ќе боли.

​

 

[Mary Poppins]

Чудно е.. за колку кратко време почна да ми се гади од тебе и да ме нервира твоето плитко размислување. Убав си само за гледање.
Заклучок: Карактерот го прави човекот убав, а не надворешниот изглед.
Само... сe' се празни зборови додека не почувствуваш на своја кожа.

 

[mivka]

Ууууу јеботе ..ме маѓепса бе ало ! љубов на прв поглед ли ќе да е ?

 

[Toneh]

Скоро три години поминаа од моментот кој ни го смени животот fivever (because forever is an understatement ).
Секој изминат миг со тебе е приказна која заслужува трајно место во долготрајната меморија.
Ми покажа што значи да сакаш и да бидеш сакан.
Нема доволно букви А на светот за да можам целосно да напишам колку те сакааааааааааааааааааааааааааааааа.. +бесконечно многу а, +м. <3