Навратував неколку пати во темава двоумејќи се дали да оставам свој пост.Епа,Поќерфацата ме поттикна за да и јас си кажам што и како чувствувам сега,во моментов.
..Никогаш не сум мислела дека ќе сакам некој волку,барем не на овие години.Оние скоро два месеца додека бевме скарани не ми беа доволни за да успеам да те заборавам конечно,слушајќи секојдневно разни глупости кои што требаа да ме утешат,а не успеваа.
Жал ми е,жал ми е затоа што знам некогаш да бидам ужасна со тебе,затоа што знам да ти се налутам и за најмала ситница и после да си ја трескам главата од ѕид,затоа што знам да бидам многу напорна и пребирлива баш во моментот кога има најмала потреба од тоа.Извини,не заслужуваш ама некако посилно е тоа од мене.
Како и да е..последниов месец со тебе ми е најубав во животот.Фала што ми ја овозможи онаа прошетка на дождот,фала што имаш разбирање за поголем дел од работите и фала што се смени од голем дифтар (Mali's word) во прилично озбилен човек.
Едноставно кога сум со тебе,ми лета времето,не мислам на никој друг и не гледам никој друг.Тие моменти кога сме заедно ми се бесценети и за ништо/никој на светов не би те заменила.Гњави ме колку сакаш,знаеш дека немам ништо против.
Те сакам.Премногу.:back: