Во врска со љубовта: Сакам да ти кажам дека ... [стара]

[leandra]

Само ако испадне дека има нешто,ќе ја платиш цела свадба сам,за казна,ни денар не ти давам!

 

[Дивајн]

Прво да му се заблагодарам на Acid и неговата поранешна девојка и членка на форумов Скул за тоа што ме запознаа со неа.
Второ да им се заблагодарам на Serpico и Дивајн за сите саати дружејќи ме преку радиото и пуштајќи ги преубавите песни на кои што пиев и пиев алкохол за неа.
Трето да и се заблагодарам на Crazy in Love, што ме тешеше и ми кажа една паметна реченица.

Но сепак сакам да ти се заблагодарам на тебе што ме сакаш 17 месеци
Те сакам :back:

Мило ми е што некому сум направила добро со тоа дремење на радио. Покрај тоа да ви посакам да ви се множат месеците поминати заедно и години да се направат. За свадбата знаете ... не викнавте ли - пазете се, океј?
А јас на темава ќе велев ...

I'd wake up, and make love, to you if i had you.
I would touch you so much, but I'm not allowed to.
What I hate is to wait, but in this case I'm patient.
I'm discreet, I'm not weak, I just need the moment.
He wants me, he wants me not
I want everything he's got.
If I leaned over and tried to kiss you
would I be wrong, after so long to kiss you.
Would you pretend, we're only friends, if I kissed you
at least I can dream of you in a scene, when I'd kiss you.
On one hand, we are friends, but still my mind wanders.
Through side streets and alleys, I just keep growing fonder.
To stop me is not easy, can't stop a lion from hunting.
I'm focused, I won't miss, there's no control of some things...:kesa:

 

[пробистипка]

Вечерва ти пракам порака, утре ќе ти пратам бакнежи, задутре ќе се пратам себеси. Само едно не можам да ти пратам, а тоа е моето срце кое ти припаѓа тебе!
:back::back:

 

[Сатори]

Конечно си во врска со цела личност мило, личност која што вистински те сака.И ако е потребно ќе го сменам светот за да останеме она што сме и никогаш, ама баш никогаш, ти ветувам, нема да дозволам да добиеш ништо помалку од мене освен се!
Те љубам, длабоко, реално, како што жена знае да љуби!

I'm dancing barefoot
Headed for a spin
Some strange music drags me in
It makes me come up
Like some heroine

She is sublimation
She is the essence of thee
She is concentrating on
He who is chosen by she!


​

 

[mean]

Сакам да ти кажам дека се` што ти зборев до сега беше за твое добро. Те сакам <3

 

[P.cat]

.Она што ми краде здив
тоа што ме прави жив,сега го нема...
И тоа што ме опива,душа што ми открива
сега ми треба...
Улици без сонце ќе останат штом тебе те нема ...
Носиш мои трагови
Некаде со некој друг леат дождови ...

 

[Oblivion]

Remember.
Oh shit.
I remember.
You.
Me.
Us.
Hell, I suppose it was never us.
Just you,
and me.
Sitting next to eachother.

Watch me cry.
Watch me fall.
Feel my pain.
Eat my pain.

I suppose you've never felt a pain such as mine,
never felt the world stop.
Never loved anyone as much as you,
should have,
loved,
me.

And I suppose all I really wanted to say,
was that I am sorry.
I am sorry,
for ever thinking you could be the one,
to see through me,
to see to me.

But here we are again,
at the beginning.
Funny,
how people work sometimes.

I just wanted to tell you,
that I am sorry I ever thought I would be with you,
end up with you,
even make your world seem okay,
a little brighter.

I am sorry that I thought you'd love me,
I am sorry that I thought I was in love with you,
because I have never loved anybody more than you,
ever.
Until few days go.

And well, I suppose it was never,
you,
That smile I was looking for.
It was never you,
that depth I was digging for.
Those deep eyes,
they were never yours.
Those things didn't belong to you.
And neither did my heart.

That love I was dying to have,
that kiss I was longing to give,
that life I was willing to live,
that dream that never died,
those words I always said.
They never belonged to you.
And I am sorry that I thought they did,
because it was never,
you,
the one I was looking for.

And I suppose all I wanted to say to you,
was that I am in love.
I am in love.
Just not,
with,
you.

----------

(this was written with the help of the internet and in a time when I was feeling very emo)

Just wanted to say few final words about everything we had between us... Bye now... I hope we'll continue to be friends.. But just friends..

 

[FlOwEr gIrL]

Ohh I wiss you were here!:cry:

 

[КиреМали 1911]

Ти благодарам љубена. За „прекрасната“ годишнина која ми ја придеди вечерва. Не ни очекував да поминам вака. Те познавам да...цела една година те познавам, и гледав, или мислев дека гледам напредок кај нас - гадно сум се лажел. И те читам исто така...шо би рекла ти, ко буквар те читам. И знаеш дека паметам. И го паметам тој гаден поглед кој го имаше кога ништо не ти беше средено, кога живееше во хаос и не знаеше дали да ја прифатиш мојата љубов. И богами ти требаше време за да ја прифатиш. Време, во кое јас константно пропаѓав на секое психичко ниво. Не остануваше на моменти во мене ни толку сила, колку да се присетам дека сум жив, и да обрнам внимание на другите околу мене - на тие што ме сакаат...дури ни на моите родители. Време, во кое јас комплетно ти се предадов.

И го поминав тоа, и почувствував дека сум те изменил, дека сфаќаш дека те сакам, дека си среќна со мене и доволно ти е тоа. Ама не, не почувствував дека те гуши тоа што коментирам и давам суд за сите работи...дека „те измачувам“ додека сакам да те заштитам. Е денес, ми го објасни тоа на најубав можен цивилизиран начин.

Општо, ги мразам јубилеите. Глуп пристап за бегање од реалноста ми се, најискрено. Така и овој...не запалив еуфорија поради него. Но, сакав да направам она што го правам секогаш - да ти биде убаво. Е, ама го забораив фактот дека ти си уморна - тој твој вечен изговор дека си уморна од работа, на кој никако не можам да му најдам повратен коментар. И го заборавив фактот дека умор, во комбинација со алкохол, го будат злото во тебе...или можеби ја покажуваат вистинската ти. Ти, која не знаеш дали те гушам и те правам несреќна, или ме сакаш и те исполнувам со позитива. И токму таквата ти, која во вакви моменти си мајстор, за да ми се искакаш на срцето. А го читам и тоа како дел од букварот...зошто и тоа ми е дел од развиениот емпиризам во врска со тебе.

На секој завршен циклус, најчесто по години, се трудам да направам ретроспектива, на тоа што поминало - што сум добил, што сум изгубил, колку сум созреал. Сум го правел тоа во школо, го правам на факултет, го правам на секој мој роденден. Едноставно, седнувам и размислувам за тоа. И пробав да го направам и сега тоа - и не можев. Ете така, не можев да смогнам сили и да ставам на кантар лоши и добри работи. Зошто очигледно, едното веќе на почеток ќе прелееше. И сфатив, дека сум созреал многу, и дека сум изгубил само едно - своето јас! Своето здравје, своето почитување, својата професија, своите родители, своите пријатели... И знам - и не те обвинувам тебе. Ти си таа што си, и по сите равенки, испадна дека си непроменлива. Ама се обвинувам себе. Мајке ми, си ја гризам душава, што си го дозволив сето ова.

Да, во право си. Сум те излажал. И сум бил со друга. И не е битно која, и немоја да ми ја спомнуваш кога треба да ме напаѓаш - таа не е ништо крива. Јас сум тој којшто чувствува нешто према неа...Или барем знае дека покрај неа, доби храброст да почне и да размислува - зошто го прави ова! Почна да размислува, дека светот не се фокусира во точка, туку се има видокруг кој се ротира.

Помина една година, љубена. И ти си истата. Потполно истата. Јас повеќе не сум...

 

[рок-кејт]

Сакам да ти кажам дека многу ме боли тоа што не ми веруваш и тоа што ме гледаш само како другарка... Многу боли...:nesum:

 

[NafuraN]

Ти благодарам љубена. За „прекрасната“ годишнина која ми ја придеди вечерва. Не ни очекував да поминам вака. Те познавам да...цела една година те познавам, и гледав, или мислев дека гледам напредок кај нас - гадно сум се лажел. И те читам исто така...шо би рекла ти, ко буквар те читам. И знаеш дека паметам. И го паметам тој гаден поглед кој го имаше кога ништо не ти беше средено, кога живееше во хаос и не знаеше дали да ја прифатиш мојата љубов. И богами ти требаше време за да ја прифатиш. Време, во кое јас константно пропаѓав на секое психичко ниво. Не остануваше на моменти во мене ни толку сила, колку да се присетам дека сум жив, и да обрнам внимание на другите околу мене - на тие што ме сакаат...дури ни на моите родители. Време, во кое јас комплетно ти се предадов.

И го поминав тоа, и почувствував дека сум те изменил, дека сфаќаш дека те сакам, дека си среќна со мене и доволно ти е тоа. Ама не, не почувствував дека те гуши тоа што коментирам и давам суд за сите работи...дека „те измачувам“ додека сакам да те заштитам. Е денес, ми го објасни тоа на најубав можен цивилизиран начин.

Општо, ги мразам јубилеите. Глуп пристап за бегање од реалноста ми се, најискрено. Така и овој...не запалив еуфорија поради него. Но, сакав да направам она што го правам секогаш - да ти биде убаво. Е, ама го забораив фактот дека ти си уморна - тој твој вечен изговор дека си уморна од работа, на кој никако не можам да му најдам повратен коментар. И го заборавив фактот дека умор, во комбинација со алкохол, го будат злото во тебе...или можеби ја покажуваат вистинската ти. Ти, која не знаеш дали те гушам и те правам несреќна, или ме сакаш и те исполнувам со позитива. И токму таквата ти, која во вакви моменти си мајстор, за да ми се искакаш на срцето. А го читам и тоа како дел од букварот...зошто и тоа ми е дел од развиениот емпиризам во врска со тебе.

На секој завршен циклус, најчесто по години, се трудам да направам ретроспектива, на тоа што поминало - што сум добил, што сум изгубил, колку сум созреал. Сум го правел тоа во школо, го правам на факултет, го правам на секој мој роденден. Едноставно, седнувам и размислувам за тоа. И пробав да го направам и сега тоа - и не можев. Ете така, не можев да смогнам сили и да ставам на кантар лоши и добри работи. Зошто очигледно, едното веќе на почеток ќе прелееше. И сфатив, дека сум созреал многу, и дека сум изгубил само едно - своето јас! Своето здравје, своето почитување, својата професија, своите родители, своите пријатели... И знам - и не те обвинувам тебе. Ти си таа што си, и по сите равенки, испадна дека си непроменлива. Ама се обвинувам себе. Мајке ми, си ја гризам душава, што си го дозволив сето ова.

Да, во право си. Сум те излажал. И сум бил со друга. И не е битно која, и немоја да ми ја спомнуваш кога треба да ме напаѓаш - таа не е ништо крива. Јас сум тој којшто чувствува нешто према неа...Или барем знае дека покрај неа, доби храброст да почне и да размислува - зошто го прави ова! Почна да размислува, дека светот не се фокусира во точка, туку се има видокруг кој се ротира.

Помина една година, љубена. И ти си истата. Потполно истата. Јас повеќе не сум...

Интересно... .. после твојов пост, не се осеќам способен да се изразам ,а да не оставам полош впечаток на тоа што го чуствувам во себе... Зато вака пичкарски ќе кажам дека доволно се пронаоѓам во горе напишаново и комотно и јас ќе и го “кажам на мојата љубена“... И ќе се мамам дека сум симнал некој камен ...

 

[wot]

We'll talk when this Oprah moment of yours will pass.
Till then, keep thinking that you are the only victim in this so called fight.
Love you, yes, but do you?

Lack of understanding. For sure.

 

[cinderella_]

sta ce mi sad ljubav nisam ti ja za to sto me nisi voleo kad je trebalo....

da,ladna sum i trebase do sea da ti stane zosto e toa taka...ne sum nekoja kukla pa da si igras so mene kako ke ti prdne tebe!Od sea i ja ke bidam ista takva i voopsto nema da se zamaram...ke si pravam taka kako sto mene ke mi se saka i sto ke mi se saka i koga ke mi se saka...A ne da bidam fina dobra da imam razbiranje za nekoi raboti ...zasto ne zasluzuvas!

 

[Бојанфамилија97]

Сакам да ти кажам дека ја направи најголемата грешка..Не знам дали ќе успееш да го смениш тоа што го направи.. Сакам да ти кажам дека се` што ти зборев до сега беше за твое добро. Те сакам <3

 

[GirliciouS]

Те Сакам...секогаш ќе бидеш my one & only!...ама вака е подобро за двајцата...