..При секоја помисла на твојата далечина,плукам сочна,густа крв и свежи парчиња месо.
Не ја сметам должината на мојата краткотрајност,не ја ни сакам во моментов.
Барем ја знам причината за кристализираната меланхолија завиткана во добро парче квалитетна хартија.
Не стојам на потпетици,оттаму можам да ја видам и болката што ја носиш.
Не треба..Ти никогаш не употреби ништо повеќе од купена благодарност.
Морници,проголтани солзи и сокови и притајување на природата.
Срцето камен,рацете ладни,нозете статични.
Не сакам,навистина не сакам да ги развлажнам очиве поради твоите,па да морам да ги бришам од твојот ракав.