Вечерва овде без тебе...не знам што праам, ништо не правам...на мсн ми пишува дека пијам јогурт и очајувам...можеби и навистина тоа го правам...дефинитивно сум очајна, по тебе...размислувам за нашите мигови, за вчера, за завчера...за твојот лик кога влезе во таксито, за болката во моите гради кога го видов твојот тажен поглед упатен кон мене, како да ме молеше да го сопрам таксито и да те извадам од таму, да те земам со мене, тогаш и засекогаш...вечерва овде не сум без тебе, зошто ти постоиш со секоја моја пора, во секоја моја мисла, зошто ти постоиш во мене...