Вашиот татко!

[Fabullous_178]

Абе понекогаш со Тошо,знаеме да напраиме некои добри муабети и да навлеземе у суштината на некои ствари,ама,скоро секогаш,на крај го сече тоа.
Ми се случувале многу глупости со него,сме се карале,сме се вреѓале до крајности,сме тепале(му ја пукнав аркадата,он мене забите),али на крај,не знам...изгледа и ја го забораам тоа,и он...и секогаш има време да седнеме и да искоментираме утакмица,НЛО настани,Шесто Сетило,Русија,Југославија(ова особено),расизам.
Не знам дали намерно,но сепак,има направено нешто за мене,што засекогаш ќе ми биде втората најважна работа во животот(првата е од мајка ми нормално,глупо е да кажам дека сум близок со неа,туку повеќе сме едно).Имено,он ми даде некои од основните ставови за светот и животот,ама на чуден начин.Еве пример:
-Секогаш порано,кога ќе гледавме заедно фудбал,зборуваше против црнците,но на начин,на кој не ја внесе во мене идејата за расизам,туку ми направи одбивна-направи да го мразам тоа.Се каравме со саати,а го мразев и него,зошто мислев дека е таков.После неколку години,сватив(и видов со мои очи),дека он воопшто нема никаква врска со расизам.Некако знаеше,дека уште од мал,мразам се што сака он,па тоа го прилагоди и ги постави моите првични идеи.И мислам дека е тоа намерно.
Али воа е добриот дел од него.
Мене секогаш ќе ме нервира,секогаш ќе го мразам татко ми...али,на крај,татко ми е и тоа е тоа,секогаш ќе биде тука за мене,и јас за него.

 

[The Goddess]

Како мала многу го сакав татко ми. Дури и повеќе од мајка ми. Мајка ми не сум ја сакала ич. Не сум осеќала ништо кон неа. Денес уште го сакам татко ми ама не сме блиски ич. Јас воопшто не ни комуницирам со татко ми. Само тој ако ме зазбори. Ладен човек е. Имаше фаза од животов мој т.е. еден период кога постепено почнав да се оддалечувам од него и се оддалечив. Не сум јас виновна, неговиот однос е. Жалам ама сега веќе касно е. Не можам да се опуштам да разговарам со него иако многу го сакам.

 

[Емкаа]

не сум многу блиска со тато, а ни со мама. Сестрами појќе сакат да се мазит, такви работи...Иначе многу е добар, секогаш ми викат пази шо прајш и со кого прајш, се грижит многу за мене и за сестрами,понекогаш и премногу...На пример ко му реков дека сакам средно Скопје да се запишам ми рече немат потреба,седи Охрид, гледај и факултетов заврши го овде,гледај мажи се овде и работа во градов најди...После дознав дека ја молел да мама да ме разубедит, пошо сакал да останам овде...Некогаш се караме, многу се караме, тој терат инает, и јас ( на него сум цела, и по карактер и физички во изгледот ), некогаш ќе седниме и ќе филозофираме за некој работи,дури и за дечковци со него ми е поубо да прам муабет него со мама, и еднаш праевме така посериозен муабет на та тема. Ми дават совети, пошо сеа демек ни биле најлудите години и секој ден некој нов совет ми кажвит...Понекогаш ко ке легнит поручек да спијат, ме викат со него и си се гушкаме, и тогаш ми е најубо, ми викат ти си мое првенче и најмногу те сакам....
И ЈАС ТЕ САКАМ ТАТОООО!

 

[Emma]

Штотуку видов колку сум се распишала... Тато ми бе. Не е плукни – залепи сеа, шо да праам.

За мојот татко е ужасно тешко да прифати дека малото му девојче веќе не е ни приближно до мало, а најверојатно тоа нема да му успее ни кога ќе стане дедо. Свесна сум дека цел живот за него ќе сум истото она мало што првпат го видел на дождливиот 18.10. пред х години, а тој не е свесен дека нема да може уште долго така да функционира. Јас нема вечно да седам на ова биро, и да ја кршам оваа тастатура, и да скокам по оној кревет, и да заспивам ко скот пред ТВ во дневна на оној тросед, ниту ќе го заборавам клучот од онаа врата, ниту ќе се сопнувам по три пати трчајќи по оние скали. Не знам како, ама ќе мора да најде начин да се соочи со тоа дека моето присуство во куќава не е засекогаш, и дека еден ден мене ќе ме нема овде.

Татко ми не може да сфати како тоа сокот од праска премина во нескафе. Не може да се справи ни со лакираните ми нокти, ниту со штиклите. И никогаш нема да го признае тоа. Ме боли, но не му пререкувам ништо. Знам дека е последица од тоа што се грижи за мене и сум му најдрагото нешто на светот. Не ми треба никој да ми црта што всушност значи неговото однесување, кога го знам човекот како дише. Татко ми е многу, многу тежок на чувства. Изгледа сосема спротивно од тоа, но благодарение токму на оваa негова особина, научив дека луѓето кои ги кријат емоциите, се екшли способни да сакаат најсилно.

Татко ми никогаш нема да признае дека бев "живо" дете. Љуби да раскажува како сум била госпоѓица и не сум излегувала од фустани. Што е и точно. Ама ги "заборава" сите модрици, гребаници, џумки, крвопролевања, одрани лакти и колена...

На еден летен одмор ми ја скри гумата. Ме тераше да научам да пливам и без неа. Не сакав, ама за негова љубов... Првиот момент кога се напив вода и прочистив синуси ми се изгази од смеење, па ме изгушка. Мислев дека сум умрела. Ќе го убиев. Му се лутев, ми идеше да плачам, да вриштам, мрчев цело време, и рибите од два сантима по нозете ми сметаа, не ми веруваше ража дека сум видела под нас во песокот, кенкав, се лигавев, кажував како тоа сонцето е штетно... Секакви изговори за да излезам. Али научив да пливам.

Кога првпат паднав од точак, воопшто не паничеше. А знам дека всушност му дојде да заплаче. Само, и само заради тоа јас си ги воздржав солзите. И затоа никогаш не се дерев "мамооо...!" кога ќе паднев.
Уствари, никогаш не си давам да заплачам пред него затоа што не сакам тоа да го интерпретира погрешно. Човек кој го сакам бескрајно, само и да помисли дека моите солзи се уцена, за мене е поразувачки. Емотивна сум, тоа да. Од него научив да не плачам, а штом веќе се случи, тоа значи дека постои силна причина, и ништо друго.

Taтко ми ми даваше да излезам низ прозорот од таванот додека возеше. Не се бунеше кога му реков дека сакам прво да полагам за возачка за мотор, само што не ми се исплатело. А мајка ми се`уште тврди дека нема шанса да ми дозволи таква работа. Трета светска војна избувна кога и` дојдов со пирс, а татко ми не рече ништо. Понетрпелив човек од него немам видено, додека ме учеше да играм биљард. Знае да се смее неконтролирано додека гледа Симпсонови. Знае да ми прошурка низ полиците, да се зачита цела вечер и следното сабајле да го најдам со книги до креветот, од Ниче до Хемингвеј. Редовно се тепаме околу магазините за автомобилизам по дома, и двајцата купуваме игри со истата тематика, па си имаме и колекција. Aу, видео игри. Пукачки и коли, у реду, ама дрво е за ТR, др - во! Од како знам за себе го учам да ја игра, ама на антиталент осет за таква работа не можеш да му всадиш у глава. Солзи ми навираат на очи кога гледам како ја сквернави играта и една ебана Гана не може да ја пројде.


Татко ми мислеше дека неговото искуство со фудбалот ќе остане сведено на собиранки на утакмица и пиво со другарите за време на СП кога играле СФРЈ. Иако сконцентриран на Ф1, заради мене почна да гледа фудбал. И наравно, ги нејќе Милан. И ми праќа порака со резултатот, а јас не знам ни дека имало натпревар.

Паметам еднаш, имав писмена математика наредниот ден, а книга немав допрено пошто не ни планирав да одам. Мајка ми беше на пат, ама вечерта успеала некако на му соопшти на татко ми по телефон дека имам тест. Ме праша дали сум спремна за утре... А татко ми да го лажам не можам... Не ми се налути, не ме искара, него остана со мене до сабајле решавајќи и објаснувајќи ми. Најслатаката ми петка во животот. Од тогаш не ми паднало на памет да бегам од одговорност. Друг пат кога мајка ми беше отсутна од дома, ми даде да останам до касно, као филм ќе глеавме, што се претвори во непроспиена вечер, турнир во рели и чистка на баклавата.

Навечер знае да стане од кревет и да дојде да ме баци. А никогаш не покажувам, ниту му кажувам дека ме разбудил.

Ми недостасува до лудило кога е далеку. На некои луѓе едноставно им` е работа да им` недостасуваат други луѓе. Ако им` недостасуваат на почетокот, добро е. Значи дека подоцна ги имаат истите, или фигура која и` следи на претходната (никогаш замена), па не им` недостасува никој. Проверено.

Строг е и принципиелен, што ме вади од такт понекогаш. Ми се има дерено и тоа здраво, но секогаш заслужено. И кога ми вика секогаш ме ословува со целото име. Само тоа ми е доволно да знам дека сум наебала гадно. Не сакам кога ме вика така, убав прекар си имам. А никогаш не ме удрил. Ако на некого му се восхитувам, тоа е татко ми (и мајка ми, само што тоа е друга тема ).

Го натерав во луна парк со мене. Го натерав да се качи на панорамата. Го натерав на балерината, на гасеницата, партал го направив на колички, али најзакон ми беше на бродот, уште не можам да му заборавам фацата... Тоа крева до небо, мислиш ќе полеташ или ќе испаднеш од седиштето, све околу у паника, плачат, се дерат, он си се навалил на шипката пред него и си се смешка... Ја го гледам и не ми се верува шо праи... И туку ете го едно време... "И сега треба да вриштам?"

Кога ми се лути ми е многу тешко. Чувам во себе, ама реално, умирам. Ми доаѓа да убијам некој кога не ми прави муабет или е индиферентен. Ем сум разочарана од себе, ем од фактот што он е разочаран од мене. И одам негде на раат да си се исплачам, па средувам малку по малку, како што знам и умеам. Тројца мажи се во животов што имаат таков ефект врз мене. И никој повеќе.

Го сакам татко ми. Го сакам МНОГУ. И не му се лутам што не можеше со мене на трките на Водно, не му се лутам што ми закасни на првиот концерт (зашто сепак дојде), не му се лутам што понекогаш е изнервиран, не му се лутам за ништо, ништо!


Кога ќе размислам, сосема е во право што тешко му паѓа фактот дека пораснав. И мене би ми било тешко еден ден да викам по некој друг кога ќе паднам, а тоа да не е татко ми. Тоа е единствениот човек што ми дал трета шанса. А кога ќе размислам уште подобро, сакам само моите деца да имаат барем слично на него.

 

[(= MaFFy =)]

Има Мн Да Се Пишува За НегО

СекогаШ е Тука За Мене и СестРа Ми ..
И Се Грижи Со Кој Искачаме , Каде , Во Колку ДОма ..

Минатот ЛеТо Сестра Ми требаше Да ИзлеЗе Со Едно Дете [I На Мотор Da IdaT Negde .. ]и Татко Ми Ја Натера Да Го Викне Дома , За Да Проверел Он ... Коа Ми Казуваше Сестра Ми Сум Се Газела оД Смеење .. После Деодека иДеа ,Детето Имаше УплаФ Од ТатКо Ми .. И Не Се ПојаВуваше ПреД Него.........

Малцееее ЗабегаФ , Чек да Се Вратам На Темата

Значии Ја Мн Му Се Љутам Што бИл Малце СкрЖаф и Не Ми Дал О4и Ко Негофите.. Али Затоа Цел НеГоф аКарактер Ми Го Дал ..
Значи Чоекот е ПрекраСееН , И СекаТ ГлеДа Се Најдобро За Мене , Сестра Ми и Мајка Ми ..

НикаД Не Не Удрил Ни Мене , Ни Сестра ми , Ни Мајка Ми ..
Не е ПијаНдура Да Неможеш Да Го Собереш Од По КаФаните
А Ни Коцкар , па Да Го Зобираш Од Коцкарница .
НеДај Боже Некој да Ме Удри , Тогаааш Ќе Го Убие Тој Некој ..
Иначе Морам Да Кажам Дека Сѕм Си Татина Принцезааа

Само Он Мозе Да Ме разуБеди у Нешто .
Кога Беф Помала И Ке Се Скарам Со Мајка Ми [а татко ми не е дома] и ќе идам ќе плачам у соба , за да се врати побрзо ...
Секат Ми Дава Да Го Му4аааам , И ОбозаФам да Си ЛеЖам До Него
Секогаш Ми Ја ИспоЛнува Секоја Желба , Мајка Ми Некат и Се Љути Што Не РазмаЗува ТолКу ...

Пред Некој Ден . Комсијата Ни Беше На Kафе и Јас Си Глеаф в у Дневна , Не Ми Се Седеше Сама у Соба .. И комсијата Нешо Ме Зеза и Ми Викаа : Ти Немој Да Се Мажиж .. И Тако Ми : Хх не Ја Зезај Мн Мн..Само Ако Има Проб. Нека Каже Ја Одма ќе Го Решам .. ја Без Коментар Останаф ..


офф .. ГлеаМ јА Ако ПродоЛзам Со Пишување Ќе Напишам некој реферат
Паа Ај Да СкраТам ...
Зна4о ПремногУ Го Сакаааам ! И Никад Никој Нема Да Сретне Ваков Таткооо

 

[SillyStrawberry]

паа блиска сум многу со татко ми и многѕ е добар и интересен и забавен и сите мои другари и другарки го обозаваат зашо е многу закуун и дека така не е стар уше иде у диско со моите братучедки и они стално го викаат така да мозете да замислите каков е

 

[Срничка]

tato?
citajki ja temeva ocite mi se napolnija so solzi. lele luke ne e vazno dali se slagas so nego ili ne dali si blizok so nego ili ne vazno e deka go ima.
Znaete kolku mi nedostiga vo sekoj ig od mojot zivot.pominaat 11 godini od negovata smrt a mene seuste mi nedostiga dodeka ucam,dodeka pijam kafe nasabajle,koga setam nis park.mi nedostigaat negovite soveti i 'finti; kako polesno da ja svatam ravenkata so dve nepoznati.zaedno pievme kafe toj se razbira tursko nasabajle a mene mi kupuvase cokoladno mala si velese i den denes seuste ke bev mala za nego si mislam.
A kolku mi nedostigase koga si fativ decko,ejj nemase koj da me kara
Sekoja cest na majka m i si ja sakam mnogu ama tato mi nedostiga mnooooogu i ke mi nedostiga do krajot na zivotot kade i da sum i zto i da pravam.
tatence te sakam!!!

 

[Boomerang]

Ех....Колку има да се пишува на оваа тема. Колку се иам карано со него, колку се иам смеено со него. Многу ми попушта, коа ќе претерам у нешто ептен знае да ми се издере, ама мора. Секогаш коа ќе излезам од дома ме испраќа со реченицата " Памет у глаа " ... И да, денес го пењавев да ми купи нова акустична а он ми рече " Коа ќе научиш да свириш како Пако де Лусиа, тогаш ќе те однесам у некоја продавница за инструменти и ќе ти купам каква сакаш гитара " .. Знае да биде скржав на моменти, кога мисли дека тоа што го сакам јас не му е времето тогаш да биде купено. Каков е, таков е Татко ми е

 

[Devil-King]

Mojот Дизајнер (Татко)
Ѓубре

Од коа знам за мене, ми кажувал ствари што не ме интересираат.Израснат сум во посиромашно земјоделско семејство кое воопшто не разбира ништо од новиот модерен живот.
Коа заминав средно конечно ги откачив конците шо ме држеа за моево-Семејство-Несемејство.
Уште во средно, коа почнав да терам свој живот,да не ме управува пошо до тој степен ме управува,да не забегам по лош пат, што дури и по нивни вкус ме облекуваа по нивни вкус сталјинг на коса и све..имав, па дури и другари ми кажуваа со виа дружи се со оние не.
Ама секоаш така иде, и женско да е коа го чуват дома да не фаќа дечковци да не стани курва, коа ќе начека слобода партали ќе се напраи.
И така со тате, ние се имаме испукано од тепање,на пример ќе глеам филм на компјутер или зборам со некој од странство на англиски- одма ќе ми изгасеше компјутерот од штекер па као деме сум бил у секта и сум му носел несреќа во куќата и сл
И таа се имаме степано многу пати , да се пофалам сеа јас сум победувал многу нормално,и така...си еба мајката.

И многу ми е криво со таткоми шо не можиме да најдиме никогаш заеднички јазик, туку со мајка ми повеќе.Погоре читав пост на Џими, FabiousMC, и свиѓа ми се што имаш брат таков однос со татко ти. Не си свесен колку мене ми недостига некој коа ќе седне да напраи муабет со мене за било што али јебига животот ме научил мене така од секогаш да бидам сам,ни со фамилијата приврзан па ниту со друштво.А и друштво одбегавам да имам, у смисла на Она постојани другари заради што денес ретко кој те цени на добрината, така сум на една дистанца со луѓето.

П.С. Сите што имате добар однос со татко ви

 

[PSYtisfaction]

Интересно е што на темава реплицирале во поголем процент жени, што ја потврдува теоријата за блискоста меѓу татко и ќеркичка.

И јас сум поприврзана за татко ми. Татко ми е исклучително важна фигура во мојот живот. Тоа е човек со милион маани, а сепак, толку ми е тешко да му се налутам за било што. Него па, за мене, му е уште потешко.

Татко ми е неодговорен и крајно неорганизиран, никогаш ништо не му е подредено до конец и само прави планови кои се невозможни да се остварат. Татко ми не живее на земја, он е сонувач. Сонува за куќи, за коли, за патувања, започнува нешта за кои нема средства да ги доврши, секогаш неплански ги троши парите и на крај нема. Епа нема Татко ми ужива да ни пружа мене и на сестрите материјални задоволства, помали или поголеми, ни пружил се` што сакаме зошто ни требало или не ни требало, а го сакаме. Цел живот се во кавги со мајка ми поради тоа.

Татко ми е релативно крупен човек, а од 2 ракии е камен Стално го реметам за неговата слаба толеранција на алкохол, дека можам повеќе да испијам од него. И кога ќе се начука ретко, влегува дома, ми дава 100-200 денари (без да му побарам, многу е дарежлив во таа состојба), опашува една насмевка од уво до уво и право во кревет да дремне.

Татко ми е емотивен човек, добар соговорник и лош слушател. Сепак, со него можам за скоро се` да разговарам, освен за нештата што ги сметам за чисто моја интима (на пр. секс) и не ги споделувам со никој од семејството. Со татко ми е полесно да се разговара, зошто мажите, за разлика од жените кои се давежи, не поставуваат милион прашања, туку само тоа битното. Така, кога ќе ме праша на пример: Имаш дечко? и ќе му одговорам потврдно, ќе допраша само како се вика и дали ми е добро со него. Ако се и двата одговори задоволителни за него, посебно вториот, ќе престане со прашањата, доволно знае. Мајка ми, па, ќе ме нападне со милион небитни прашања: Од кај е? Како се викаат неговите? Шо работат? А да не има еден Петко кај него у улица, се знае со Сузе? Колку време идете? Какви раце има? Имате секс? Добро, не одговарај, ама кажи барем дали користите кондоми? Добро, не те прашувам више. А има кола? И така до бескрај. Затоа јас на тато му кажувам, место на неа.

Татко ми никогаш не е точен и касни со саати. Ако му се јавиш и рече: пред врата сум, тоа значи дека ќе дојде за саат ипол. Ама што да се расправаш, сме го прифатиле веќе таков за доцнењето.

Многу го сакам и сакам кога имаме заеднички дружби. Секогаш ме зима кога треба да се оди на шопинг за да му одберам облека. Затоа секогаш е облечен како 20 годишен фраер Знаеме да отидеме заедно на пица, да ме учи да возам, да гледаме вести и да коментираме исл. Само за жал, поретко е дома отколку што јас би сакала. Преокупиран е со работа, а навечер кога он е дома, јас сум излезена. Тоа ми е најголем проблем, ама со оглед на тоа што е единствениот хранител дома, не можам да му замерам.

Ете, тоа е тато.

 

[SillyStrawberry]

tato?
citajki ja temeva ocite mi se napolnija so solzi. lele luke ne e vazno dali se slagas so nego ili ne dali si blizok so nego ili ne vazno e deka go ima.
Znaete kolku mi nedostiga vo sekoj ig od mojot zivot.pominaat 11 godini od negovata smrt a mene seuste mi nedostiga dodeka ucam,dodeka pijam kafe nasabajle,koga setam nis park.mi nedostigaat negovite soveti i 'finti; kako polesno da ja svatam ravenkata so dve nepoznati.zaedno pievme kafe toj se razbira tursko nasabajle a mene mi kupuvase cokoladno mala si velese i den denes seuste ke bev mala za nego si mislam.
A kolku mi nedostigase koga si fativ decko,ejj nemase koj da me kara
Sekoja cest na majka m i si ja sakam mnogu ama tato mi nedostiga mnooooogu i ke mi nedostiga do krajot na zivotot kade i da sum i zto i da pravam.
tatence te sakam!!!

Мое сочуство Срничка

 

[Goddess of Chaos]

Чуден, добар, цврст човек.
Нема никакви други роднини во државава освен јас, мајка ми и брат ми.
Мајка му и татко му избегале во Македонија на крајот на војната.
Подоцна, татко му мистериозно се дави во река на негова 8годишна возраст, и телото никогаш не му е пронајдено.
Оттогаш, па се до бракот со мајка ми, живеел сам со мајка му (тотално неписмена жена квалификувана само за работа на поле) во многу лоши услови.
А на врвот од приказната, денес е магистер на менаџмент и човечки ресурси.
Ретко дроби глупости, секогаш знае што зборува и директно образложува каде точно на мапата се наоѓа муабетот. Обожава пиво, црвено вино, политички вицеви и ежови.
Не дозволил да ме крстат во црква, ми читаше Карл Саган ко мала, ми носеше Порше колички од секое патување. Способен е да изгради куќа, да поправи локомотива, и да биде извршен директор на Космофон.
Никогаш ме нема удрено, најблиску до тоа беше кога еднаш преку телефон ладнокрвно ми објасни дека толку сум го збеснала што да сум пред него, би ме искршил од ќотек.
Отсекогаш сакаше да биде близок со мене, и кога бев помала и страшно изолирана од соживот со нив, тоа го правеше толку чисто и невино, како човек кој некогаш пропуштил шанса некому да му искаже доволно што не може да си дозволи да пропушти било која друга, што му дозволив да ми се доближи.
И оттогаш сме чудно поврзани, дефинитивно попрефинето од поврзаноста со мајка ми, која знае сочно да ме опцуе или отворено да и се закани на класната дека ќе си има проблеми со пензијата еден ден ако оваа не престане да ја вика у школо само за безвезално да расправа за некакви мои ретардирани постапки.
Се разочарува понекогаш од мојата совесност, и пак продолжува да се труди.
За разлика од мајка ми, отсекогаш ми оставаше простор да се развивам како посебна, своја личност. Единственото правило што сосила ми го насади во животот беше 'Погрижи се да станеш економски независна, и после оди кај сакаш, ама никогаш не си дозволувај да зависиш од родителите или сопругот.'
Денес нема целосна доверба во мене, но упорно верува во некакви мои огромни способности.
Стопроцентен борец, ама со шармот на вечито млад интелектуалец со револуционерни идеи од минатиот век, неуморен во дискутирање и градење.
Ќе му кажам некој ден.

 

[^Кристи^]

Секогаш кон мојот татко ќе чувствувам неизмерна љубов и почит, секогаш ќе му бидам благодарна за ова што сум денес, човек пред се`

Додека бев мала го поминувавме речиси целото време заедно, работеше помалку, дури и со мајка ми не бев толку приврзана. Додека одев во основно, секогаш обожаваше да стане рано, да ни направи појадок на мене и брат ми. Најголема желба му беше да види килограм повеќе на мене, тогаш беше најгордиот човек на светот и си кажуваше чија е таа заслуга.
Заедно со мене по втор пат ги заврши првите четири години во осмолетка, така се шегува и ден денес. Секогаш ме учеше навреме да си ги завршам обврските кон училиштето, веднаш да ја напишам домашната за да имам слобода да правам што сакам подоцна, да ги прочитам сите лектири. Обожаваше кога ќе дојде време за некој тест и да ми постави неколку стотици задачи, па да најде некоја грешка на која ќе ме поучи. А мене од тоа косата ми се креваше. Мислев дека намерно ми преправа бројки за да ме гњави повеќе

Заложувајќи се да ни обезбеди што подобар живот на мене и брат ми (со мајка ми се разбира) почна да работи многу, премногу. Така се помало стана времето кое го поминува дома. Навлезе во тој свет на воркохоличари. Колку и да е преморен, без спиење 36 часа, никогаш не се откажува од која и да било обврска. Понекогаш и стравувам за неговото здравје, знаејќи ги можните последици од таквите ситуации.

Понекогаш знае да ми смета неговиот перфекционизам, желбата секогаш да бидам на прво место, да се покажам како успешна и борбена. Кога во нешто нема да успеам и денес ми е потешко како ќе му кажам на него, знам дека иако ќе ме охрабри и поддржи, длабоко во себе ќе се разочара, ќе му биде мачно да го прифати фактот дека ете и јас сум паднала, сум наишла на препрека во животот и во остварувањето на целите. Баш поради тоа и ми пречи тој негов идеал и тешко поднесувам пораз.

 

[Maryah.C]

Tатко ми...за ова имам да пишувам и пишувам
единствено што можам да кажам е дека го обожавам и дека ми фали неописливо многу.
Ми фалат секојдневните карања,муабети,заебавања.Едноставно ми фали што го немам видено саглам последниве 4 години..што за 3 месеци го гледам само на 10-15 дена.Го чекам само тој ден кога ке каже дека се вратил и веќе нема да иде.Знам дека на него му е многу потешко и се гордеам со него.
Негативна особина што кога се нервира незнае тоа да го задржи за себе ама како и да е го навикнавме тоа по дома

Мислам дека за него никогаш нема да пораснам.Секогаш ке сум она мало живо девојче а всушност и она срамежливо кое секогаш се криеше под маса кога требаше да кажува песничкаКое многу повеќе сакаше да игра фудбал отколку да си игра со кукли
Никогаш немаше кренато рака на мене иако многу често знаев да го изнервирам.
Татко ми беше тој со кого вежбав математика и со кој нон стоп се карав бидејќи не сфаќаше дека не ми иде со бројки.Како и да е
во се ме подржува и храбри без разлика како се излезе се на крај.Доколку утнам нешто на крај никогаш не ме обесхрабруваше туку напротив ме бодреше да одам само напред.Ме научи на тоа дека не треба да се зафаќам за работи кои веќе поминале и дека во денешно време нема правда и само да гледам да одам напред.Секогаш го почитува тоа што јас имам решено.

Емотивен е ама ретко ги покажува емоциите,храбар ама и живчан.Сака да гледа фудбал и се радува кога гледам и ја
Koга е дома секогаш доаѓа да ме бакне пред да си легне и да ме боцка со брадата за да ме нервира
И ме има размазено за разлика од мајка ми.И секогаш ми го исполнува тоа што го барам
Има доверба во мене,и единствено нешто што кога е тука и ми го повторува секој ден е да не пушам цигари и да внимавам на друштво.

Го натерав во луна парк со мене. Го натерав да се качи на панорамата. Го натерав на балерината, на гасеницата, партал го направив на колички, али најзакон ми беше на бродот, уште не можам да му заборавам фацата... Тоа крева до небо, мислиш ќе полеташ или ќе испаднеш од седиштето, све околу у паника, плачат, се дерат, он си се навалил на шипката пред него и си се смешка... Ја го гледам и не ми се верува шо праи... И туку ете го едно време... "И сега треба да вриштам?"

Ова морав да го цитирам.Ах да не ми беше тој тука за во луна паркови што ке правев
Како помала бидејќи сакав да испробувам се во луна паркови,бидејќи сестра ми не сакаше да ме дружи а не дозволуваа само деца па мораше тој со мене ја мала па од ништо немав страв и кога се качивме а тоа со ненормална брзина идеше и кога беше горе се превртуваше и главите надолу ни беа и знам дека викаше и ме стискаше само и кога се симнавме рече дека никогаш нема да му падне на памет да се качи па на нешто такво...А наредниот пат пак мораше


Секој ден ми фали повеќе и повеќе само да ме гушне.Како и да е ке го видам за месец дена.
Тато те сакам :back:

 

[mari4eto]

..Почнах да пишам ама се избришах...

...Едноставно немам шо да пишам... тешко е без татко.. ми фале ного... .. тешко е ка го гледаш а ништо не праваш ни мабет со него ... ни да те пите како секој татко треба ли ти нешто.. ...


... ударна тема за мене..